Συμμαθητές 1971 στις 17.06.2011, 1η σειρά

Ο Αντρέας, ο Γιάννης, ο Κώστας και ο Σάκης, ο απόλυτος και διαχρονικός νικητής της φαλάκρας!

Πάρις, Βλάσης, Γιάννης, Σταμάτης, Γιώργος και οι διαγωνιζόμενοι Βαγγέλης, Μπάμπης, Δημήτρης (ψιλοκρύβεται...), Αλέξης, Τάσος, Σταμούλης και ο Νίκος που παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Συντριπτικά νικητής στους ασπρομάλληδες ο Βαγγέλης, βεβαίως, βεβαίως!

Ο οργανωτικός Βλάσης, ο Επίτροπος Πάνος και οι διαγωνιζόμενοι καλοδιατηρημένοι Δημήτρης, Γιώργος και Μανώλης. Είναι προφανές: νίκησε ο Γιώργος, που κρατάει και την σακούλα με το δώρο.

Ο πρωτοεμφανισθείς Σταμάτης και πίσω του ο ανέκαθεν Γιάννης.

Ο Γιάννης, ο "αγνοούμενος" Λευτέρης και η σύζυγός του Ροδούλα.

εξ ευωνύμων: Σταύρος, Δημήτρης (πάλι κρύβεται...), Γιάννης, Γρηγόρης, όρθιος ο Ρομπέρτο, Βαγγέλης, κι άλλος Βαγγέλης, Πέτρος, Σωτήρης, όρθιοι Δημήτρης, Τάσος, Γιώργος, Αποστόλης, Θέμης, Γιώργος, Σταμάτης.





θα ακολουθήσουν και μερικές ακόμη...

"δελτίο τύπου" 1. 40 χρόνια μετά. Συνάντηση Συμμαθητών 2ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου 1971 στις 17.06.2011

Στο κέντρο «Καναράκι», Παρασκευή βράδυ, 17 Ιουνίου 2011, παρόντες οι κ.κ.:

Αλεξίου Νίκος, Ανδρεαδάκης Γιώργος, Αντωνίου Κώστας, Βαγδούτης Γιάννης, Βαρδάλης Μανώλης, Βολιώτης Βλάσης, Γκάνας Νίκος, Γκουντέλιας Γιάννης, Δούρας Νέστορας, Θεοδώρου Γιάννης, Ιωάννου Σάκης, Καϊμάκης Αλέξης (από την Αθήνα), Καλλίας Ανδρέας, Καλλίας Παντελής, Κουλέτας Κονδύλης (από την Αθήνα), Μέκα Ρομπέρτο, Μέμτσας Πάρις, Μοντεσάντος Γεράσιμος, Πανταζής Νίκος, Πάντος Σταμούλης, Παπαχρήστος Νίκος, Παπουτσιδάκης Γιάννης, Παταβάλης Δημήτρης, Πατσαντάς Σωτήρης, Πλατιάς Θέμης, Σδουκόπουλος Αποστόλης, Σκυργιάννης Χαράλαμπος, Σούρλας Πέτρος, Σφυάκης Ανέστης, Σχορετσανίτης Κώστας (από τα Τρίκαλα), Σωτήρης Γιώργος, Τριανταφύλλου Σταύρος, Τσαούσης Δημήτρης, Τσιτσάνης Γιώργος, Τύμπας Γρηγόρης, Φιλιππιτζής Γιάννης, Φράγκος Γιάννης, Χατζηβαγγέλης Βαγγέλης, Χατζηγιάννης Βαγγέλης, Χιώτογλου Γιάννης, Χλέμπος Δημήτρης, για πρώτη φορά κοντά μας ο Σταμάτης Χαλβατζής από την Θήβα, και ο Λευτέρης Δασκάλου, που επί χρόνια τον θεωρούσαμε «αγνοούμενο σε ναυάγιο», ακμαιότατος, με την σύζυγό του, μόνιμος κάτοικος Περιστερίου Αττικής, τον καλωσορίσαμε με ένα μπουκάλι τσίπουρο.

επιστολή 2. Τα "τσαρδάκια" της Αγριάς.

Με έκπληξη, σχεδόν με αγανάκτηση, διάβασα ότι τελικά το Λιμεναρχείο προχωρεί στην επιβολή προστίμων (το λιγότερο…) και στην αποβολή όλων των 28  καταστημάτων από την παραλία της Αγριάς.

Με έκπληξη, λέω, διότι πίστευα ότι σε αυτή την ιστορία που τελείως ξαφνικά ξεκίνησε κάποια στιγμή από το Λιμεναρχείο και την Κτηματική Υπηρεσία, που θυμήθηκαν τώρα, το 2011, ότι καταπατάται ο αιγιαλός και η παραλία, θα επικρατούσε εν τέλει η κοινή ανθρώπινη λογική και όχι το ψυχρό γράμμα του Νόμου.

Διότι η κοινή λογική λέει ότι ένας ελληνικός παραλιακός τόπος χωρίς τραπεζάκια έξω είναι χωριάτικη σαλάτα χωρίς ντομάτα, είναι λεμονάδα χωρίς λεμόνι.

επιστολή 1. Το μονοπάτι της Νταμούχαρης

Το τριήμερο της Πεντηκοστής το περάσαμε στον Αη Γιάννη του Αιγαίου, με έναν υπέροχο καιρό, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των μετεωρολόγων. Το απόγευμα της Κυριακής είπαμε να πάμε για ένα καφεδάκι στην Νταμούχαρη. Με τα πόδια, βεβαίως, από το πανάρχαιο και πασίγνωστο μονοπάτι-καλντερίμι, που ξεκινάει από την παραλία Παπά Νερό. Το μονοπάτι αυτό είναι σημασμένο με τα γνωστά σε όλους τους περιπατητές των βουνών μεταλλικά κίτρινα ταμπελάκια, υπάρχει σε όλους του έντυπους και ηλεκτρονικούς χάρτες, το χρησιμοποιούν κάθε χρόνο εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, περιπατητές, έλληνες και ξένοι.

διονύσιες επι-ρήσεις 1

κάτι μου λέει ότι ξεπετρωθήκαμε, επιτέλους
αγανακτήσαμε
και στον Βόλο

(ήταν μία πραγματικά μεγάλη διαδήλωση η σημερινή)

διονύσιες ρήσεις 1

Ας σκέφτονται οι άλλοι όπως νομίζουν,
              το σκότος δεν χρεώνεται αλλού.

Τι φταίνε τώρα οι μαύροι κυβερνώντες,
              οι Κάπα τα Πασοκ και τα Νουδού.

Εμείς το εμφυσήσαμε το νέφος,

που εντός του επωάστηκαν όλοι αυτοί.

Εμείς με τις αιώνιες τις δυσθυμίες μας,

με το κενό

και με το «αμφισβητώ»

                σαν πετρωμένοι μέσα στο καθιστικό.
(εμείς του '60, το κούρεμα, 1989)

μία ΕΨΑ, παρακαλώ... 2

λοιπόν, ήπιατε μια πορτοκαλάδα ΕΨΑ στην παραλία του Βόλου;
ΟΧΙ;;; γιατί άραγε;
κάντε μια ερώτηση στο Επιμελητήριο Μαγνησίας, το οποίο ενδιαφέρεται πολύ για τα τοπικά προϊόντα, και κοινοποιείστε και σ' εμάς την απάντηση, παρακαλώ...

τα γκρικλις δεν είναι υπόθεση των άλλων 3

πληθαίνουν οι φίλοι που αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα του προβλήματος και ενώνουν την φωνή τους (για την ακρίβεια: την γραφή τους...) στον πόλεμο κατά των γκρικλις.
στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και αυτή η μορφή συσπείρωσης βοηθάει...

κυκλο-φ-οριακα 674 10.06.2011

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Βόλος 2009

Αγανακτισμένοι στην παραλία του Βόλου.

Συνεχίζουμε να είμαστε, κι όσο ανεβαίνει το φυσικό θερμόμετρο τόσο ανεβαίνει και το πολιτικό αντίστοιχο. Προσπαθούμε όλοι να καταλάβουμε τι σημαίνει το «δεν έχουμε αποτύχει, υπάρχουν όμως ορισμένες αστοχίες στην εφαρμογή της πολιτικής μας» που παραδέχτηκε ο κ. Υπουργός Οικονομικών μέσα στην Βουλή. Μήπως είναι κάτι σαν το «ολίγον έγκυος» ή το «πολύ πεθαμένος»;

μία ΕΨΑ, παρακαλώ...

καλοκαιράκι, ένα αναψυκτικό "τραβιέται".
δοκιμάστε να πιείτε μια ΕΨΑ, λεμονάδα ή πορτοκαλάδα, στα μαγαζιά της παραλίας του Βόλου.
θα εκπλαγείτε...
και σίγουρα όχι, διαφημιστές της ΕΨΑ δεν είμαστε.
απλά, τον τόπο μας αγαπάμε.

κυκλο-φ-οριακα 673 03.06.2011

ποδήλατο και θάλασσα, Αη Γιάννης 2010

Αγανακτισμένοι στην παραλία του Βόλου.

Είμαστε και φαινόμαστε. Αγανακτισμένοι. Παρακολουθούμε «από μέσα» αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας και παράλληλα συζητούμε με κάποιους από τους πολλούς «σκεπτικιστές» αυτής της πόλης, οι οποίοι δεν βλέπουν «μέλλον» σ’ αυτό. Και, βέβαια, στην (σαφώς προβοκατόρικη) ερώτησή μας «γιατί, βλέπεις εσύ μέλλον σε κάτι άλλο;;» δεν παίρνουμε απάντηση, δυστυχώς.

Υπάρχει «κόκκινη γραμμή»; Ούτε εκεί υπάρχει απάντηση.

ευτυχώς...

ευτυχώς υπάρχουν τα καϊκια, οι κήποι και οι πίσω πόρτες.
υπάρχει και το παλιό καλό σύνθημα των γηπέδων "από πού θα φύγετε;;"
υπάρχει μεγάλη αγανάκτηση, φίλε μου.

τα γκρικλις δεν είναι υπόθεση των άλλων 2

Σήμερα το βράδυ, ένα άλλο ελληνόπουλο, μας είπε ενώπιον πολλών μαρτύρων ότι υπεύθυνο για τα γκρικλις είναι το ελληνικό κράτος που επέβαλε το μονοτονικό το 1981!!!
Τόση νύχτα, τόση άγνοια πια. Ή μήπως απλώς εθελοντική τύφλωσις; Δεν δικαιολογείται με τίποτε.

τα γκρικλις δεν είναι υπόθεση των άλλων

Τα γκρικλις είναι υπόθεση δική σου, δική μου, όλων μας ανεξαιρέτως, όσων μιλούν και γράφουν ακόμη την ελληνική γλώσσα.
Χθες βράδυ, ένα ελληνόπουλο, αντιδρώντας σε μια δική μας πρόκληση (η πρόκληση πάντα βοηθάει σ' αυτές τις περιπτώσεις...) έχασε δύο ώρες από την πολύτιμη ζωή του μεταγράφοντας σε γκρίκλις τους δύο πρώτους ύμνους από την Γένεσιν του Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη!!!
Μπορούσατε να το φανταστείτε; Κι όμως, το έκανε.
Και, το χειρότερο: αποπειράθηκε να το υπερασπιστεί κιόλας, με έναν περίεργο, ομολογώ, τρόπο.
Βεβαίως έλαβε κατάλληλη απάντηση.
Σύντομα το σύνολον θα δει το άπλετο φως του διαδικτύου.

για να μη μπερδευόμαστε...

θεωρώ απαραίτητες δύο διευκρινίσεις:
α) τα κυκλο-φ-οριακά, για λόγους δεοντολογίας, θα ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια του διαδικτύου μετά την πρώτη δημοσίευσή τους στην εφημερίδα ¨Θεσσαλία". Ήτοι Παρασκευή ή Σάββατο απόγευμα, όχι νωρίτερα.
β) οι θέσεις μας για τα γκρικλις (για τις οποίες περιμένουμε εναγωνίως τις απόψεις σας και, κυρίως, τις ενέργειές σας) δεν έχουν καμία σχέση με τις κάθε είδους εθνικοσοσιαλιστικές προσπάθειες καπηλείας της πάρα πολύ σοβαρής υπόθεσης που λέγεται "ελληνική γλώσσα". Καλύτερη περί τούτου απόδειξη, η λεπτομερής ανάγνωση του ίδιου του κειμένου.