ένα μικρό-μικρό φωτισμένο ποδήλατο

κι ένα μικρό-μικρό παιδί

που αδιάκοπα κόβουν βόλτες στη ζωή της πόλης

σου εύχονται

ευτυχισμένο 2012

ένα ταξίδι ...

... είναι πάντα ένα ταξίδι. μια αλλαγή. μια άλλη πραγματικότητα.
ένα ταξίδι έχει πάντα μία αρχή και ένα τέλος.
το τέλος είναι πάντα η πραγματική πραγματικότητα ...

κυκλο-φ-οριακα 693 21.12.2011

Κάλαντα, Νικηφόρος Λύτρας

Είπαμε «θα φύγουμε» και όντως έχουμε ήδη φύγει. Όμως δεν μας έκανε καρδιά να σας αφήσουμε χωρίς τις καθιερωμένες χριστουγεννιάτικες ευχές, που επί είκοσι συναπτά έτη τέτοιες μέρες απαρεγκλίτως απευθύνει η στήλη προς κάθε κατεύθυνση. Διόπερ και εγκαίρως ετοιμάσαμε το παρόν πόνημα, το οποίον επιδιώκει να «ξεχάσει» προς στιγμήν τα μνημονιακά μας βάσανα και να πει δυο απλά λόγια καρδιάς σ’ εσάς τους πολύτιμους συνοδοιπόρους σ’ αυτή την πορεία των είκοσι χρόνων.

Η πόλη μας ντυμένη τα γιορτινά της, χωρίς μεγάλα κέφια, είναι γεγονός.

Πώς μπορεί κανείς να έχει χριστουγεννιάτικα κέφια με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του; Πώς μπορεί κανείς να κλείνει μάτια κι αυτιά σ’ όλα αυτά που απειλούν να αλλοτριώσουν το ίδιο του το είναι;

Δύσκολο, αλλά πρέπει. Όχι για να έχει σώνει και καλά κέφια χριστουγεννιάτικα, αλλά για να μπορέσει ο ίδιος να διαφυλάξει το είναι του, μιας και κανείς άλλος δεν είναι διατεθειμένος να προστρέξει προς συνδρομή του. Αλλιώς θα πρέπει να δηλώσουμε όλοι τρελοί και να πάμε αυτοβούλως να κλειστούμε σ’ ένα τρελοκομείο, μπας και βρούμε την υγειά μας απ’ τους γνωστικούς που θα ‘χουν μείνει απ’ έξω (;).

αγάπες ...

Καιρός, λοιπόν, τώρα που, πλέον, γνωριστήκαμε και «εδραιωθήκαμε» με τεράστια επισκεψιμότητα (sic!), να σας αποκαλύψω, φίλοι αναγνώστες, και τις υπόλοιπες μεγάλες αγάπες που υπάρχουν στην ψυχή αυτού του ιστολογίου, πέραν, βεβαίως, της πενταμελούς οικογενείας, εμού συμπεριλαμβανομένου.

Η πρώτη, η παλαιότερη, ονομάζεται 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου. Ήταν 1963 όταν πρωτοφόρεσα το γαλάζιο προσκοπικό μαντήλι και ήταν 26 Νοεμβρίου 2011 η πιο πρόσφατη φορά που το ξαναφόρεσα, ως πρόεδρος της ένωσης παλαιών προσκόπων του 58^ου. 48 χρόνια, μια φορά πρόσκοπος, πάντα πρόσκοπος, λέμε εμείς.

Η δεύτερη, η νεώτερη, λέγεται Βολιώτικη Χορωδία. Ξεκίνησα να τραγουδάω ως βαρύτονος μαζί της στις 21 Ιανουαρίου 1997 και μέχρι τώρα έχω πάρει μέρος σε 74 επίσημες εμφανίσεις, με τρεις διαδοχικούς μαέστρους, στον Βόλο, στην Ελλάδα και στην Βουλγαρία. Τι ζητάς, αθανασία; λέει ο Νίκος Γκάτσος.

Σ’ αυτές τις δυο αγάπες, που συνυπάρχουν και καθόλου ανταγωνισμό δεν έχουν μεταξύ τους, βρίσκει το μυαλό την ισορροπία του κι η καρδιά το βήμα της. Το Τραγούδι και η Προσκοπική Φιλία – διαχρονικές αξίες της ζωής …

Κατόπιν αυτών των συγκλονιστικών και με την άδειά σας, από τούδε και στο εξής μίγδην ανάμεσα στα τεχνοκρατοκοινωνικοοικονομικοπολιτικού περιεχομένου κείμενα και κειμενάκια θα λάμπουν και μερικά που θα αφορούν αυτές τις δυο αγάπες, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον!!

Για να μπει λίγο ακόμα φως στη ζωή, και τη δική μου και τη δική σας. Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, λέει ο Γιώργος Σεφέρης.

Ευχαριστώ την αγάπη σας.

όμορφος που ειν' ο Βόλος ...

Έχει ο Βόλος δαντελένια δειλινά μενεξεδένια

πλήθος χείλη κοραλένια, που μεθούν με τη γαρδένια

χίλια χρώματ’ απ’ το Πήλιο, πινελιές από τον ήλιο

ζωγραφίζουν καθ’ αυγούλα

κι από μια βολιωτοπούλα.

Κανείς δεν τον ξεχνάει τον ωραίο Βόλο όπου κι αν πάει.

Είναι τόπος λουλουδένιος, χρυσανθεμοστολισμένος.

Τα γραφικά χωριά του γύρω πλέκουν το στεφάνωμά του

κι ευωδιάζει ο τόπος όλος,

όμορφος που είν’ ο Βόλος.

Είναι θέαμα απ’ τα σπάνια, ανεβαίνοντας στα Χάνια

στον Κισσό, στην Τσαγκαράδα, ανάμεσα σε πρασινάδα

κι από τη μεριά του, στη γαλάζια ομορφιά του,

ξεπροβάλλει η Μακρινίτσα

σαν μπριγιάντινη καρφίτσα.

Κανείς δεν τον ξεχνάει τον ωραίο Βόλο όπου κι αν πάει.

Είναι τόπος λουλουδένιος, χρυσανθεμοστολισμένος.

τα γραφικά χωριά του γύρω πλέκουν το στεφάνωμά του

και το ξέρει ο κόσμος όλος,

όμορφος που είν’ ο Βόλος.

(μουσική και στίχοι του βολιώτη μουσικού και συνθέτη Γιώργου Κοντομητρόπουλου, που έπαιζε θαυμάσια οκαρίνα)

κυκλο-φ-οριακα 692 14.12.2011

Χριστουγεννιάτικη κάρτα ΔΕΚΑΜΜ 2001

Νομοτελειακά οδεύουμε προς τα Χριστούγεννα. Ανάψανε και μερικά φωτάκια, στολίστηκαν οι βιτρίνες, στο φουλ οι διαφημίσεις «τζάμπα» χριστουγεννιάτικων δώρων στην τηλεόραση – όλοι κάτι θέλουν, και καλά, να μας χαρίσουν… - το καταναλωτικό πνεύμα των Χριστουγέννων αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στις μακροπρόθεσμες μνημονιακές υπερ-αντιξοότητες. Βεβαίως τα δίκια τους έχουν και οι έμποροι, κι αυτοί αγωνίζονται να επιβιώσουν, η αλυσίδα της «πραγματικής οικονομίας» είναι σπασμένη και οι «οικονομικοί αναλυτές» (έχει γεμίσει ο τόπος μας από τέτοιους, τελευταία…) μας έχουν πήξει στη μπουρδολογία που δεν οδηγεί πουθενά. Ήρθε καπάκι και η «πρόταση» Μερκοζί, την οποία απεδέχθησαν, λέει, οι 26 και έμεινε για μία ακόμη φορά μόνη η Αγγλία να διαφωνεί, για τους δικούς της, καθαρά οικονομικούς λόγους, βεβαίως, αλλά εν πάση περιπτώσει διαφωνεί – οι δικοί μας γιατί και σε τι συμφώνησαν; Έχει καταλάβει κανείς, να το εξηγήσει και σ’ εμένα;

Αντιστοίχως, με την φοβερή και τρομερή εργασιακή εφεδρεία του Νόμου που δημοσιεύτηκε στις 27.10 και έπρεπε να έχει εφαρμοστεί στις 27.11.2011 κατάλαβε κανείς τι έχει γίνει ακριβώς; Εγώ κάπου διάβασα ότι από το φανταστικό νούμερο των 20.000 κατέληξε σε περίπου 4.500 διαπιστωτικές πράξεις και άλλες τόσες προσφυγές κατά του Νόμου, του Νόμου που, όπως όλοι το τελευταίο διάστημα, έχει συνταχθεί υπό το καθεστώς πανικού, κατά πώς βεβαιώνουν όλοι οι δικηγόροι και λοιποί νομομαθείς.

σύνοδος κορυφής

άλλη μία "κρίσιμη" σύνοδος κορυφής.

όπου η κορυφή της συνόδου θα ανακοινώσει τα μέτρα υποδούλωσης της ευρώπης, του ανόητου καρτούν που σφιχταγκαλιάζεται και γλυκοφιλιέται συμπεριλαμβανομένου.

για να πάρουν σειρά σε λίγο και οι άλλες ήπειροι.

μεγαλώνει το φιδάκι, αργά και σταθερά, μεγαλώνει...

κυκλο-φ-οριακα 691 07.12.2011

Οδός Αγίου Νικολάου 1997, προ πεζοδρόμησης

Οδός Ερμού 1997, προ πεζοδρόμησης

Ελαφρώς μεταχρονολογημένες ευχές στους Νικολάδες και τις Νικολέτες. Και στην πόλη, που πλέον περιλαμβάνει και την Νέα Ιωνία και όλους τους οικισμούς που έχουμε πολλές φορές αναφέρει. Μία η πόλη, ένας ο πολιούχους άγιος, ο Άγιος Νικόλαος των θαλασσινών, βοήθειά μας.

Και ναι!, μάλιστα!, επιτέλους! είναι γεγονός: προκηρύχτηκε η δημοπράτηση του Περιφερειακού Δρόμου ως «Ολοκλήρωση κατασκευής του τμήματος Γορίτσα-Αγριά» με τα εξής επιμέρους έργα: 1) κατασκευή της οδού από τον Ισόπεδο Κόμβο (ΙΚ) Αλκίπης μέχρι την Ε.Ο. 34 Βόλου-Αγριάς 2) ολοκλήρωση κατασκευής των ΙΚ Αλκίπης και ΑΓΕΤ (αμέσως μετά την κοιλαδογέφυρα) και κατασκευή νέου ΙΚ στην συμβολή του Περιφερειακού με την οδό Βόλου-Αγριάς (στα Αστέρια, δίπλα στις δεξαμενές καυσίμων) 3) ολοκλήρωση της ήδη διανοιγμένης σήραγγας, συνολικού μήκους περ. 595 μ. 4) ολοκλήρωση της ήδη διανοιγμένης σήραγγας διαφυγής, μήκους περ. 114 μ. 5) ολοκλήρωση της ήδη κατασκευασμένης κοιλαδογέφυρας, μήκους περ. 440 μ. 6) ολοκλήρωση του κτηρίου εξυπηρέτησης σηράγγων 7) συνοδά έργα αποχέτευσης, αποστράγγισης, ηλεκτρομηχανολογικά (φωτισμός, εξαερισμός κλπ.) και πρασίνου. Προϋπολογισμός: 13.627.694,47 €. Ημερομηνία λήξης προσφορών: 27 Δεκεμβρίου 2011. Προθεσμία εκτέλεσης εργασιών: 24 μήνες από την υπογραφή της σύμβασης.

απεργία

άλλη μία 24ωρη "γενική" απεργία σήμερα, καθώς οι εμπνεύσεις της τρόικας και οι εφαρμογές του ελληνικού (;) οικονομικού επιτελείου προχωρούν, πανηγυρίζοντας για την απόκτηση της 6ης δόσης (τη δόση μου μέσα...).

μαζί τους, το ίδιο αισιόδοξα, προχωρεί και το έλλειμμα του παντελώς μη εφαρμόσιμου προϋπολογισμού.

εφεδρεία ναι ή όχι; ιδού η Απορία.

ευρώ ή δραχμή; ιδού η Ρόδος.

Ελλάδα ή όχι Ελλάδα; ιδού το Πήδημα.

να ζει κανείς ή να μη ζει;; να ζει, ΝΑ ΖΕΙ!!

κυκλο-φ-οριακα 690 30.11.2011

Βόλος, οδός Δημητριάδος 2009

Τέλος Νοεμβρίου, Ανδρέου αποστόλου του Πρωτοκλήτου. Χρόνια καλά και πολλά. Και ποιος ξέρει τι να σκέφτεται εκεί ψηλά που βρίσκεται εκείνος ο Ανδρέας, ο ένας και μοναδικός Ανδρέας της ελληνικής πολιτικής, για όλα αυτά που συμβαίνουν στην «Ελλάδα (που) ανήκει στους Έλληνες». Τώρα, που ακόμη κι αυτό διακυβεύεται, τώρα που η Ευρώπη των δύο ή των τριών ταχυτήτων βρίσκεται επί θύραις, τώρα που «οι δανειστές» ζητούν όλο και περισσότερες «γραπτές εγγυήσεις», όλο και περισσότερη υποτέλεια. Αναπόφευκτα έρχεται στο νου μας ο Ανδρέας με το ζιβάγγο, με τις αρχές του ΠΑΚ «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη», με το «όχι στην ΕΟΚ», το «βυθίσατε το Χόρα», το «έξω οι βάσεις του θανάτου», την «αλλαγή», το «μαζί θα προχωρήσουμε», το έσχατο «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα», όλα στο μυαλό μας γυρνάνε, γύρω-γύρω, κάτι σαν τον γύρο του θανάτου με τους αδελφούς Κουτσιρίμπα στο παζάρι.

Όλα παζάρι, η έκτη δόση, η «ενισχυμένη» έβδομη, η καλπάζουσα ανεργία, η εφεδρεία, το έλλειμμα, η φοροδιαφυγή, τα αυγά στην Μυτιλήνη, η μάχη των διαδόχων, οι κωλοτούμπες, οι πανίσχυρες «αγορές», όλα ένας γύρος του θανάτου στο παζάρι. Και στο βάθος … Deutschland ueber alles. Σκέτο, χωρίς μετάφραση.