κυκλο-φ-οριακα 725 19.09.2012

Καλημέρα και πάλι, συμπολίτες. Εδώ είμαστε, ούτε πρόκειται να πάμε πουθενά, εδώ θα μείνουμε, που λέει και το Πάριον άσμα. Στην «τελική ευθεία» έχουν μπει, λέει, οι διαβουλεύσεις για τα μέτρα.

Ο Κ.Χ. Μύρης (ψευδώνυμο του λογοτέχνη και κριτικού θεάτρου Κώστα Γεωργουσόπουλου) έχει γράψει τους παρακάτω στίχους, που έγιναν τραγούδι με τίτλο «Οι Έλληνες κάποιους καιρούς» σε μουσική της Ελένης Καραΐνδρου και πρώτη εκτέλεση με την Μαρία Φαραντούρη στον δίσκο «Η μεγάλη αγρύπνια», 1975:

«Οι Έλληνες κάποιους καιρούς / τα βάζανε με τους θεούς / και χτίζανε τα κάστρα / για να πατήσουν τ΄ άστρα. / Φέρνουν λιθάρια ριζιμιά / και ξεχερσώνουν τα βουνά / μέτρα και πάλι μέτρα / τους τέλειωσεν η πέτρα».

Πολύ αργότερα, το αναρχικό κίνημα φώναξε το σύνθημα «μέτρα και πάλι μέτρα, πέτα και καμιά πέτρα!».

Σήμερα κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς σημαίνει «μέτρα» και ποιος ακριβώς είναι αυτός που τα παίρνει. Σήμερα οι Έλληνες δεν τα βάζουν με τους θεούς, περιμένουν απ’ τον Θεό να βάλει το χέρι του…

Κι αφού άκρη δεν βγάζουμε, πάμε μια ακόμη βόλτα στα κυκλοφοριακά της πόλης.

κυκλο-φ-οριακα 724 12.09.2012

Άντε, άρχισαν και τα σχολεία με απεργία! Παρούσης, μάλιστα, και της τρόικας των δανειστών – τι ωραία, τι καλά, όλα είναι ανθηρά, πλην όμως τα μέτρα ακόμη ξεκλείδωτα είναι, από τις 18 Ιουνίου δεν έχει περάσει ούτε μία «κρίσιμη» μέρα που να μην ήταν έτοιμα να κλειδώσουν οσονούπω. Αλλά δεν… Δεν ξέρω τι θα απογίνει, πάντως μου φαίνεται ότι όλα τα παληκάρια, και τα έξω και τα μέσα, έχουν καταλάβει, πια, ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει με τίποτα. Ούτε με ισοδύναμα-αδύναμα-αδύνατα. Και καταλάβατε, φαντάζομαι: είπαν οι δικοί μας να καθυστερήσουν τις οφειλές λόγω εξοπλιστικών προγραμμάτων, κάπου 570 μιλιούνια, είπαν οι δανειστές nein!, τα λεφτά μας θέλουμε, να απολύσετε 150.000 δημοσίους υπαλλήλους, να πεθάνετε τους συνταξιούχους, δεν μας νοιάζει. Αυτό είναι το κυρίως «πάπλωμα», αδελφοί!

Τέλος πάντων, άρχισαν τα σχολεία, φέτος, λέει, υπάρχουν και βιβλία. Μεταφορά των μαθητών δεν ξέρω αν υπάρχει, πέρυσι είχα ασχοληθεί λίγο με το θέμα, τίποτε δεν έγινε τελικά, φέτος τίποτε δεν ξέρω, ούτε και κανένας άλλος, νομίζω. Με υπουργική απόφαση, λέει, το όλον θέμα ξαναγύρισε στις Περιφερειακές Ενότητες, ήτοι στις πρώην Νομαρχίες, οι οποίες το χειρίζονταν ανέκαθεν – φαίνεται ότι οι απανταχού Καλλικρατικοί Δήμοι, μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων με τα οποία βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι, δεν τα κατάφεραν τόσο καλά με την μεταφορά των μαθητών. Η απόφαση βγήκε πριν δέκα μέρες περίπου και απλώς παρατείνει για φέτος τις πέρυσι υπάρχουσες συμβάσεις. Κι αν δεν υπάρχουν συμβάσεις; Βράσε όρυζα…

Ενημέρωση: Τα Τάγματα Εφόδου (στα γερμανικά Sturmabteilung, SA) ιδρύθηκαν τον Νοέμβριο του 1921 ως παραστρατιωτική οργάνωση του μικρού ακόμη τότε Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (DAP) του Χίτλερ (προσέχουμε το Εργατικού…), με σκοπό την περιφρούρηση του κόμματος, την καταπολέμηση του κομμουνισμού και την «διασφάλιση των συνόρων της Γερμανίας», στην πραγματικότητα για να προάγουν με τη βία τα εθνικιστικά-αντισημιτικά κηρύγματα του ηγέτη τους. Εξελίχτηκαν το 1929 στις Μοίρες Ασφαλείας (Schutzstaffeln), τα περιβόητα SS, με αρχηγό τον Χίμλερ, που σταδιακά απέκτησαν και μάχιμες δυνάμεις, τα Ένοπλα SS (Waffen SS), τα οποία έδρασαν και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, επειδή ο Χίτλερ δεν είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Βέρμαχτ (Wehrmact), στον γερμανικό στρατό, δηλαδή. Το κόμμα DAP εξελίχτηκε σε NSDAP, το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei), και από αυτή την δύσκολα προφερόμενη λέξη πρόκυψε ως συντόμευση και ο όρος NAZI, οι γνωστοί μας Ναζί: (NA)tionalso(ZI)alismus = Εθνικοσοσιαλισμός. Το NSDAP εκλέχτηκε δημοκρατικά και έγινε η κυβέρνηση της Γερμανίας το 1933.

Είναι πολύ χρήσιμο και διδακτικό να διαβάσει κανείς τα 25 σημεία του προγράμματος του Κόμματος, που έμειναν αναλλοίωτα από το 1920 μέχρι …τις μέρες μας, τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως – τα βρίσκει κανείς εύκολα στο διαδίκτυο, στην ιστοσελίδα http://el.wikipedia.org (την ελληνική Βικιπαίδεια, δηλαδή, την ανοιχτή διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια). στο λήμμα «Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα».

Διότι δεν πάμε καλά το 2012 στην χώρα μας. Καθόλου καλά δεν πάμε…

κυκλο-φ-οριακα 723 05.09.2012

…ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του / σωστό παληκαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του / στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός / να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος / φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης... (Μουσική και Τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός, Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης – Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης – CD Καλαντάρι, 2006)

Kαλημέρα. Με ένα τραγουδάκι σχετικά πρόσφατο, από καλούς δημιουργούς. Εκεί, στις διακοπές μας, μας ήρθε μια ιδέα να φτιάξουμε μια συλλογή με τραγούδια που μέσα τους να φυσάει κάποιος άνεμος! Κι είναι πολλοί οι άνεμοι που φυσούν: η τραμουντάνα, η όστρια, ο ζέφυρος, ο μπάτης, ο μαΐστρος κι άλλοι πολλοί, όλοι με ωραία ονόματα, ο καθένας με τον χαρακτήρα του – έτσι και τα τραγούδια που τους μνημονεύουν. Μέχρι τώρα η συλλογή μας διαθέτει πάνω από 200 τραγούδια, τα περισσότερα και με σύνδεσμο στο γιουτούμπι (αγγλιστί youtube), αυτό το μαγικό εργαλείο του διαδικτύου, που μας επιτρέπει να ακούμε εκατοντάδες χιλιάδες τραγούδια (και όχι μόνο…) από όλον τον κόσμο και να βλέπουμε τα βιντεάκια που τα συνοδεύουν. Μαγικό, πραγματικά! Μία από τις ωραιότερες χρήσεις σ’ αυτό το απέραντο διαδικτυακό σύμπαν.

Τέτοια ωραία, που λέτε, για να περνάει ο καιρός ευχάριστα και να ξεφεύγει λίγο ο νους από την μονίμως επί τρία χρόνια τώρα «κρισιμότερη εβδομάδα για την λήψη των αποφάσεων».

Χορεύτηκε την περασμένη Παρασκευή στην παραλία, υπό το φως της πανσελήνου και τους ήχους του «Ζορμπά», το μεγαλύτερο συρτάκι στον κόσμο και μπράβο σ’ όσους συμμετείχαν με την καρδιά τους. Εγώ ένα πράμα δεν κατάλαβα καλά και θα ‘θελα κάποιος να μου το διευκρινίσει: τα αεροπανώ έγραφαν «χορεύουμε για την Ελλάδα στη Θεσσαλία», η Περιφέρεια ήταν εκ των διοργανωτών, τελικά το επόμενο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ποιον θα γράφει ως τόπο που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ, τον Βόλο ή την Θεσσαλία; Δεν είναι αυτή μία εύλογη απορία;

Εμείς, οικογενειακώς, την ίδια ώρα βλέπαμε την ίδια πανσέληνο πάνω απ’ το Μουσείο της Ακρόπολης, απέναντι απ’ τον Ιερό Βράχο, κι ακούγαμε μελωδίες από την Χορωδία Ομοίων Φωνών και ένα Σύνολο Μουσικής Δωματίου του Μουσικού Σχολείου Βόλου, παρέα με τουλάχιστον 5.000 συν-ακροατές, που είχαν κατακλύσει τον αύλειο χώρο, τα σκαλοπάτια και τον πεζόδρομο της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Μία εξαιρετική εκδήλωση, για μία ακόμη φορά θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά και στους καθηγητές του Σχολείου.