...τέλος (κι αρχή)

 Ιδού εγώ, λοιπόν. 
Στο τέλος.
Στο τέλος της δημοσιοϋπαλληλικής περιόδου της ζωής μου.
Στην Ελλάδα που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, στην Ελλάδα που δεν ξέρει για πού τραβάει - για πού την τραβάνε.
Στο άγνωστο βαδίζουμε όλοι. Στο άγνωστο μέλλον του "συνταξιούχου" κι εγώ, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους και άλλες συναδέλφους, αδελφούς. 
Καταραμένος κι εγώ από τους "μεταρρυθμιστές" και τα παπαγαλάκια τους στα μέσα μαζικής προπαγάνδας, εξαπατημένος κι εγώ από ένα κράτος-υπηρέτη ξένων συμφερόντων - ευδοκίμως τερματίσας, όπως θα έλεγαν και οι καθαρευουσιάνοι, αν υπήρχαν...
Στο τέλος και συνάμα στην αρχή.
Πάντοτε μετά από ένα Τέλος υπάρχει μια Αρχή.
Εδώ, λοιπόν, στην αρχή μιας καινούργιας περιόδου ζωής.
Γιατί η Ζωή είναι βέβαιο ότι δεν τελειώνει με την συνταξιοδότηση.

Μπορεί και να αρχίζει...

κυκλο-φ-οριακα 748 27.11.2013

            Τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου. Εβδομάδα-ορόσημο για την στήλη, καθώς είναι η τελευταία της υπαλληλικής περιόδου της ζωής μου, συμπολίτες. Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει, με τους χειρότερους οιωνούς από οικονομική άποψη, είναι αλήθεια. Κοινό μυστικό είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταστραφεί από το περιβόητο «κούρεμα» των ομολόγων, για το οποίο τόσο πολύ πανηγύριζε ο τότε υπουργός οικονομικών και τώρα υπουργός εξωτερικών αρχηγός του ΠαΣοΚ, ο οποίος τώρα πανηγυρίζει για το «πρωτογενές πλεόνασμα», για το οποίο πολύ μας συνεχάρη και η καλή κυρία Μέρκελ. Μετά τον μύθο του σακσες στόρυ, τώρα ζούμε τον μύθο του πλεονάσματος, το οποίο πλεόνασμα δεν έχει. λέει, καμία σχέση ούτε με το «δημοσιονομικό κενό», ούτε με την αλματώδη αύξηση του δημόσιου χρέους. Άλλο τ’ άλλο κι άλλο τ’ άλλο, ανίδεοι, περιδεείς Έλληνες, εσείς (εμείς όλοι δηλαδή…) μόνο να πληρώνετε φόρους και χαράτσια πρέπει, τα υπόλοιπα αφήστε τα σ’ εμάς, εμείς ξέρουμε.

            «Ξιράδια ξέρ’ς», πού ‘λεγε κι η γιαγιά μου. Η μεγαλύτερη βραδυφλεγής βόμβα στην ελληνική κοινωνία (άρα και στην οικονομία) είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία ουδείς απ’ αυτούς που «ξέρουν» ενδιαφέρεται, ενώ, απεναντίας, ο πρώην τραπεζίτης υπουργός οικονομικών πολύ ενδιαφέρεται να είναι οι τράπεζες «υγιείς», γι’ αυτό τους έδωσε ήδη 60 δις περίπου, και ετοιμάζεται πυρετωδώς να τους δώσει και τα σπίτια μας ρεγάλο. Τα ταμεία, που τα καταλήστεψαν, δεν τους ενδιαφέρει να είναι υγιή – κανείς απ’ αυτούς δεν είναι συνταξιούχος ούτε ανασφάλιστος επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τα απίθανα ασφάλιστρα που ζητούν τα ανήμπορα να αντεπεξέλθουν ταμεία.

            Το «μοντέλο» είναι απλό: τα χωρίς αποθεματικά, πλέον, ταμεία, περιμένουν να εισπράξουν εισφορές από εργοδότες και ασφαλισμένους εργαζόμενους για να δώσουν παροχές υγείας τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους συνταξιούχους και την σύνταξη στους δεύτερους. Οι εργαζόμενοι μειώνονται, στα 2 εκατ έχουν φτάσει οι άνεργοι, οι εργοδοτικές εισφορές μειώθηκαν για να μπορέσουν να επιζήσουν και οι εργοδότες, τα έσοδα των ταμείων μειώνονται ραγδαία, οι συνταξιούχοι αυξάνονται, τι κάνουν τα καλά ταμεία; Αυξάνουν τα ποσά των εισφορών αυτών που ακόμη εργάζονται ή δηλώνουν ότι εργάζονται. Οι οποίοι με τη σειρά τους αδυνατούν να πληρώσουν αυτές τις υπέρογκες εισφορές μαζί με όλους τους φόρους και τα χαράτσια.

Αν αυτός ο κύκλος δεν είναι φαύλος, τότε τι είναι; Αυτοί ξέρουν.

            Πάμε, λοιπόν, κι εμείς στο άγνωστο, χωρίς καν την βάρκα της ελπίδας…

κυκλο-φ-οριακα 747 20.11.2013

...φθινόπωρο στο βουνό

            Πανικός, αδελφοί! Πριν καλά-καλά αρχίσει η περίοδος της φουλ θέρμανσης – έχουμε φτάσει στις 20 του Νοέμβρη, και μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο άρχισε να κάνει ψύχρα – είχαμε το πρώτο πρωτοσέλιδο με θέμα την ατμοσφαιρική ρύπανση από τον καπνό που βγαίνει από τα τζάκια και τις σόμπες. Καλόν χειμώνα, λοιπόν. Που θα τον περάσουμε, να είστε βέβαιοι, κυνηγώντας, πάλι, οι μεν τους δε, οι ευαίσθητοι τους αναίσθητους, οι θερμόαιμοι τους ψυχρόαιμους, οι «πετρελαιούχοι» τους «τζακάτους», πέλετ εναντίον φυσικού αερίου, οι αντλίες θερμότητας απέναντι στα ερκοντίσια, το «έξυπνο» Κράτος, όπως πάντα, εναντίον όλων μας. Με αιφνιδίως πλήρως αποενοχοποιημένο το πετρέλαιο και απολύτως ενοχοποιημένο το ξύλο, ως καύσιμη ύλη. Μέχρι που σκέφτεται, λέει, το συμπαθές Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (αυτό με την κλιματική αλλαγή είναι πάλι άλλο ευαγγέλιο) να υποχρεώσει τους Έλληνες να καίνε ξύλα για να ζεσταίνονται εκ περιτροπής! Σήμερα καπνίζει η συνοικία Αγίου Νικολάου, αύριο η του Αγίου Βασιλείου, μεθαύριο η Νέα Δημητριάδα και ούτω καθ’ εξής, όποιος πετύχει το κατάλληλο κρύο και την κατάλληλη μέρα ζεσταίνεται, οι υπόλοιποι χάσατε. Τρελά πράματα, από τρελαμένα μυαλά.

Τα ίδια μυαλά που ανέβασαν στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης, τα ίδια μυαλά που έχουν συνδέσει την τιμή του φυσικού αερίου με την τιμή του πετρελαίου (έχει καταλάβει κανείς γιατί γίνεται αυτό; τι σχέση έχει το φυσικό αέριο με το πετρέλαιο;), τα ίδια μυαλά, λίγο παραπέρα, που καταστρέφουν το δομημένο περιβάλλον της Ελλάδας νομιμοποιώντας όλες τις αυθαίρετες κατασκευές, μόνο και μόνο για να κλείσουν κάποιες τρυπούλες στο μεγάλο τρύπιο βαρέλι του δημόσιου χρέους. Τα ίδια τρελαμένα μυαλά.

κυκλο-φ-οριακα 746 13.11.2013

...απλώς, ένα όμορφο ποδήλατο

            Και πάλι Καλημέρα σας, αγαπητοί αναγνώστες. Στα μέσα του Νοέμβρη, τέσσερις μέρες πριν από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου 1973. Μετά από την εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, μετά από τα δελτία ειδήσεων στον δρόμο, μετά από μια πρόταση δυσπιστίας απέναντι στην κυβέρνηση που, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν πέρασε, έγραψε όμως την δική της ιστορία.

            Μετά από την πρώτη συνάντηση των 5 Δημάρχων στην πόλη μας. Των Δημάρχων, που επιδιώκουν την μεταρρύθμιση του μοντέλου του προγράμματος «Καλλικράτης», ανεξάρτητα από την μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που κανείς δεν ξέρει τι σόι τραγέλαφους θα γεννήσει.

            Εμείς, θα πάμε στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο. Όχι για να θυμηθούμε, αλλά για να διδαχτούμε, πάλι και πάλι να διδαχτούμε ότι τίποτε δεν χαρίζεται και τα πάντα κατακτώνται.

            Αλλά θα πάμε μια ακόμη βόλτα και στην πόλη μας.

κυκλο-φ-οριακα 745 06.11.2013

        Καλημέρα σας, αγαπητοί αναγνώστες. Μετά από ακριβώς οκτώ (8) μήνες (τελευταία δημοσίευση 06.03.2013), η στήλη ξαναβρίσκεται στην γνωστή της θέση. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι (ή αδιάφοροι…), εξωγενείς και ενδογενείς, λογικοί και παράλογοι ή και υπέρλογοι, τέλος πάντων, λόγοι, που καλό είναι να μείνουν στο παρελθόν, σ’ αυτό το σιωπηρό (και χρυσό, σύμφωνα με την γνωστή ρήση περί σιωπής) οχτάμηνο. Και όχι, δεν μας έχει κοπεί καθόλου η όρεξη, τουναντίον μάλιστα, τώρα που πλησιάζει και η καλή η ώρα για τα εργασιακά μας ζητήματα, η όρεξη γίνεται πιο πολύ περισσότερο μεγαλύτερη (sic!).

       Οκτώ μήνες στην Ελλάδα του 2013, οκτώ μήνες στον Βόλο! «Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω, απ’ όσα πέρασα», που λέει και το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα, από την εξαιρετική «Μικρά Ασία».

Μια μεταλλαγή Κυβέρνησης από τρι- σε δι-κομματική (άλλαξε ο Μανολιός…), μια μαύρη πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση που εξακολουθεί να είναι ορθάνοιχτη, χιλιάδες διαθεσιμότητες-κινητικότητες (όχι, αυτές δεν έχουν καμία σχέση με την βιώσιμη κινητικότητα, το αντίθετο…), κανα-δυό ταξιδάκια των τρο-ικανών (;;) τεχνικών κλιμακίων, ένα καλοκαίρι που κρατάει ακόμα, 20.000 αιτήσεις σε μια μέρα για το επίδομα θέρμανσης, ένας φόνος, τρεις προφυλακίσεις βουλευτών, διάφορα κεντροαριστεροδέξια μανιφέστα στον δρόμο για τις Δημοτικές Εκλογές του Μαΐου (;), μια εγκαταλελειμμένη Κάρλα με ένα θυρόφραγμα που ανοιγοκλείνει αυτοβούλως, μια καταργημένη Δημοτική Αστυνομία κι ένα μόνιμο χάος στην οδό Δημητριάδος, πολλά κλειστά μαγαζιά στην Ερμού και άπειρες καφετέριες παντού αλλού, μια αλλαγή βάρδιας στο Νοσοκομείο, δίκες και πάλι δίκες με αθωώσεις – σε μία από αυτές και η αθώωση των ποδηλατοδρόμων, μία ακόμη καθυστέρηση στην εργολαβία-σκούπα του Περιφερειακού, ένας καινούργιος κύκλος επεισοδίων για τον τούρκο σουλτάνο στις ελληνικές τηλεοράσεις, μία ακόμη παρέλαση, με επιχορηγούμενα άρματα μάχης. αυτή τη φορά, και με τα «γνωστά» κάγκελα παντού, νέες συνέχειες στο σήριαλ «Νηες», μια βλάβη στον αγωγό των λυμάτων, που προκαλεί πανικό, μέτρα και πάλι μέτρα, χωρίς λεφτά, αυτά.

Αυτά κι άλλα τόσα, όσα χωράει και δεν χωράει το μυαλό. Η ζωή στην μνημονιακή μας Ελλάδα συνεχίζεται. Ανοίγουν και τα σουπερμάρκετ τις Κυριακές, ήταν αυτό ακριβώς που μου έλειπε τόσα χρόνια! Μ’ αυτή την αγωνία ζούσα, συμπολίτες, πότε θ’ αρχίσουν ν’ ανοίγουν τα σουπερμάρκετ την Κυριακή – τώρα επιτέλους, έγινε. Για το καλό μας κι αυτό, τι νομίζετε; Για το δημόσιο συμφέρον. Για το ίδιο ακριβώς συμφέρον που κρίνονται «νόμιμες» όλες οι αντισυνταγματικές αποφάσεις που παίρνονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια και αφορούν την ζωή μας.

Στην γειτονιά μας, από κυκλοφοριακής απόψεως, το πιο σημαντικό γεγονός ήταν η διάνοιξη της οδού Αλαμάνας. Βεβαίως όχι με την διαμόρφωση που προτείναμε εμείς, αλλιώς, αλλά εν πάση περιπτώσει συνετελέσθη. Μας είπαν, τότε που γινότανε το έργο, ότι «μην ανησυχείς, δέντρα θα φυτευτούν πολλά στα πεζοδρόμια» κι ύστερα είδαμε το μπετόν ακέραιο να καλύπτει τους χώρους των πεζοδρομίων, με κάτι μικρές τρυπούλες μόνο, για τους ιστούς του φωτισμού. Έκτοτε δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα δέντρα.

Άλλο τι σημαντικό δεν νομίζω να συνέβη, το πέρα κομμάτι του Περιφερειακού (σήραγγα, κοιλαδογέφυρα, ανισόπεδος κόμβος ΑΓΕΤ, ισόπεδος κόμβος στ’ Αστέρια) φαίνεται να προχωρεί κανονικά, ασφαλτόστρωση βλέπουμε στην είσοδο της σήραγγας και ιστούς ηλεκτροφωτισμού στ’ Αστέρια, το υπάρχον χρονοδιάγραμμα προβλέπει περάτωση τον Αύγουστο 2014. Θα πάμε και μια βόλτα στα ενδότερα και θα σας ενημερώσουμε συντόμως.

Εκεί που γίνεται το μεγάλο μπάχαλο είναι, βεβαίως, στην οδό Δημητριάδος. Όπου, εδώ και πολλούς μήνες και μετά από διαφόρων ειδών διαβουλεύσεις, αποφασίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο η τοποθέτηση κορυνών. Αυτό πριν την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας. Και ακόμη, συμπολίτες, δεν μπορούν να καταλήξουν οι «υπερκείμενες αρχές» του Δήμου Βόλου ποια θα πρέπει να δώσει την τελική έγκριση! Το θέμα των αρμοδιοτήτων επί των οδών το θέσαμε εμείς εδώ στις 2 Ιανουαρίου 2011, όταν άρχισε – πανηγυρικά! – η εφαρμογή του Νόμου 3852/2010 με το βαρύγδουπο όνομα «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης − Πρόγραμμα Καλλικράτης». Με τον Νόμο αυτόν, λοιπόν, εκεί που ως τότε είχαμε εκλεγμένους Δήμους, εκλεγμένη Νομαρχία και διορισμένη Περιφέρεια, αποκτήσαμε εκλεγμένους Δήμους, εκλεγμένη Περιφέρεια και διορισμένη Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Και κάπου εκεί έχασε η μάνα το παιδί κι οι Υπηρεσίες τις αρμοδιότητες, κι άρχισε το ψάξιμο και το «κατά τη γνώμη μου…». Ύστερα άρχισαν οι «ερμηνευτικές εγκύκλιοι», και σήμερα που μιλάμε δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το τοπίο. Και οι κορύνες της Δημητριάδος περιμένουν. Και αγωνιούν οι καλοί μας ραδιοφωνικοί σταθμοί, «τι γίνεται επιτέλους με τις κορύνες!» - προσωπικά ζούμε συγκλονιστικές στιγμές.

Για τους ποδηλατοδρόμους, θα τα πούμε την άλλη φορά, έχουμε καιρό μπροστά μας. Όπως και για ένα μεγάλο πλήθος άλλων θεμάτων, που επί 22 χρόνια απασχολεί αυτή τη στήλη.

Άντε, καλώς ξανανταμώσαμε. Και καλόν δρόμο να ‘χουμε, παρέα.

Γεια σας

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 06.11.2013)

οι τρεις φωνές

Το πρωί της 27 Απριλίου 1941, Κυριακή του Θωμά, τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Αθήνα. Μπροστά στο μικρόφωνο του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών κάθεται ο Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος, που λέει:

«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι. Έλληνες, οι γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Αδέρφια, κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου. Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τα προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες, ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών, ύστερα από λίγο, δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέματα. Έλληνες, μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης».

Λίγο μετά, ο εύζωνος φρουρός της Ακρόπολης Κωνσταντίνος Κουκίδης τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και αυτοκτόνησε μπροστά στα μάτια των Ναζί. Άρχιζε η αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στην γερμανική κατοχή.

Την νύχτα της Παρασκευής 16 προς Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973, λίγο πριν τις 3:00, στο μικρόφωνο του ραδιοσταθμού «των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων» του Πολυτεχνείου, βρίσκεται ο Δημήτρης Παπαχρήστος, που λέει:

«…είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, ήδη τα τανκς κυκλοφορούν στην Αθήνα, κυκλοφορούν στην Αθήνα τα τεθωρακισμένα για να μας επιτεθούν, είμαστε τα νιάτα της Ελλάδος, αδέρφια, αδέρφια μας στρατιώτες, δεν θα σηκώσετε όπλο, δεν θα σηκώσετε και δεν θα πυροβολήσετε, δεν θα σκοτώσετε τ’ αδέρφια σας, αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες, πώς είναι δυνατόν, πώς είναι δυνατόν να πυροβολήσετε τ’ αδέρφια σας, να χυθεί ελληνικό αίμα, όλοι πιστεύουμε στη λευτεριά, κι εγώ πάλι πρώτος αρχίζω τον Εθνικό Ύμνο, αυτό το αιώνιο σύμβολο της ελευθερίας, σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή (προστίθενται κι άλλες φωνές), σε γνωρίζω από την όψη που με βιά μετράει τη γη, απ’ τα κόκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα αντρειωμένη, Χαίρε! Ω! Χαίρε Λευτεριά!».

Στις 2:59, ένα άρμα μάχης τύπου ΑΜΧ 30 έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου. Άρχιζε η πτώση της χούντας των συνταγματαρχών.

Ξημερώματα της Πέμπτης 7 Νοεμβρίου 2013, λίγο μετά τις 5:32, στο μικρόφωνο του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή, βρίσκεται ο Νίκος Τσιμπήδας, που λέει:

«…με δύο διμοιρίες ΜΑΤ να ‘χουνε περικυκλώσει το θάλαμο του ηχολήπτη, ο οποίος αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στη θέση του, και το θάλαμο της ζωντανής μετάδοσης των εκπομπών, αστυνομικοί με πολιτικά και κάμερες μας καταγράφουν … να γίνει μια μεγάλη διαδήλωση, όχι μόνο για την ΕΡΤ, όχι για τις θέσεις εργασίας μας, αλλά για την ίδια τη Δημοκρατία, για την τροπή που ‘χουν πάρει, πλέον, τα πράγματα, γι’ αυτή την κατάφωρη καταστολή, γι’ αυτό το πισωγύρισμα δεκαετιών … για την αξιοπρέπεια και την τιμή μας, για να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλο … και να θυμάστε, όταν αυτό το μικρόφωνο κλείσει, αυτό που θα ακούτε δεν θα είναι η φωνή σας, δεν θα είναι η φωνή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, δεν θα είναι η φωνή της ΕΡΤ, αυτοί που θα σας μιλούν, αυτοί που θα σας μιλούν, αυτοί που θα σας μιλούν, δεν θα είναι οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, δεν θα είναι οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, δεν θα είναι οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, μας εκκενώνουν, μόλις δόθηκε εντολή να σταματήσω να μιλάω, (συνομιλία με αστυνομικό), κάπου εδώ κλείνουμε αγαπητοί ακροατές, η φωνή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας σιγεί, καλή συνέχεια, θα τα πούμε, θα ξαναβρεθούμε, τα μικρόφωνα αυτά κλείνουν. Ψυχή βαθειά!»

Οι αστυνομικές δυνάμεις της Δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ελλάδας είχαν ήδη καταλάβει την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και είχαν φορέσει χειροπέδες στην πύλη της. Αρχίζει η πτώση της συγκυβέρνησης των μνημονίων.

Τρεις στιγμές της πρόσφατης Ελληνικής Ιστορίας, εκφρασμένες με δραματικό τρόπο από τρεις φωνές μπροστά σε μικρόφωνα ραδιοφώνου. Σε τρεις διαφορετικές ιστορικές περιόδους, με «αντικειμενικές» διαφορές αλλά και ομοιότητες…

Τρεις φωνές που έγραψαν Ιστορία.

(όσοι/-ες έχουν μια σχετική εξοικείωση με το διαδίκτυο, θα βρουν εύκολα τα τρία αυτά ηχητικά ντοκουμέντα στο youtube)
(δημοσιεύτηκε στις βολιώτικες εφημερίδες "Θεσσαλία" και "Ταχυδρομος" το Σάββατο 09.11.2013)

Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 5

Η πόρτα του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, με χειροπέδες

Ξημερώματα της 7ης Νοέμβρη 2013, οι δυνάμεις της τάξης και της ηθικής των μνημονίων εισέβαλαν στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.
Πέντε μήνες παρά τέσσερις μέρες μετά την επαίσχυντη 11η Ιουνίου - που δεν επικυρώθηκε ΠΟΤΕ από την άχρηστη ελληνική βουλή.
Ξημερώματα της 7ης Νοέμβρη 2013, μία ακόμη πύλη της Δημοκρατίας, μετά απ' αυτή του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973 (σαράντα χρόνια πριν...), πέρασε στα χέρια των εχθρών της Δημοκρατίας.
Ο συμβολισμός σαφέστατος: χειροπέδες-σύλληψη.
Οι Αντωνοβαγγέληδες και οι Σιμοπαντελήδες συνέλαβαν την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.
Συνέλαβαν την Ελληνική Δημοκρατία.

Ψυχή βαθειά!

Οι τελευταίες λέξεις του κ. Νίκου Τσιμπήδα στο μικρόφωνο της ΕΡΤ.

Έλληνες, ψηλά τις καρδιές!

http://www.youtube.com/watch?v=6mKss7IU-qw

Οι τελευταίες λέξεις του κ. Σπυρόπουλου στο μικρόφωνο του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) στις 27 Απριλίου 1941.