Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 762 19.03.2014



Τώρα που είναι άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν
οι νύχτες με ζαλίζουνε
τ’ αγόρια όταν σφυρίζουν.. 
κατά Μάνο Χατζιδάκι (στίχοι και μουσική, 1η εκτέλεση Νάνα Μούσχουρη). Όντως, έτσι είναι. Είχαμε και πανσέληνο προχθές, μεθαύριο, 21 Μαρτίου θα έχουμε την εαρινή ισημερία, το χώμα πρασινίζει, τα δέντρα έχουν ανθίσει, τα αγόρια σφυρίζουν. Για την ακρίβεια δεν σφυρίζουν τα αγόρια, οι (λεκτικές, τουλάχιστον για την ώρα…) οβίδες που εκτοξεύουν τα αγόρια σφυρίζουν γύρω μας, σ’ αυτόν το πόλεμο (ανακοινώσεων, τουλάχιστον για την ώρα…) που μαίνεται στην πόλη μας. Σ’ αυτή την κακόμοιρη πόλη, που καταγράφει μία ακόμη πανελλήνια «πρωτιά». Ναι, συμπολίτες, έτσι είναι, δυστυχώς. Δεν μας αρέσουν εδώ οι πρωτιές του είδους που σας έγραφα την προηγούμενη φορά, στην ποιότητα ζωής, στο πράσινο, στην κυκλοφορία, στον πολιτισμό, κουραφέξαλα – εδώ είναι «ένα πεδίο βολής φτηνό, που ασκούνται, βρίζοντας, ξένοι φαντάροι…». Κι αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει ότι συμβαίνει ειδικά εδώ, σε τούτη την πόλη, ρωτήστε «τους ανθρώπους που ‘δαν το κακό, και το ‘χουν στ’ όνομά τους κεντημένο…».
Κι αν, πάλι, αναρωτιέστε «τι θέλει να πει ο ποιητής», ανατρέξτε στην Ιστορία. Στην πραγματική Ιστορία αυτής της πόλης, όχι στη «μεταξωτή», που μιλάει για «αστικό θαύμα» και Παρθεναγωγείο, και τερματίζεται στους καταστροφικούς σεισμούς του 1955 – χρόνια τώρα, δεν μετακινήθηκε από αυτό το ορόσημο, χρειάζεται «απόσταση», λένε, πολλά από τα ιστορικά πρόσωπα ζουν ακόμη. Αλλά αυτό που ζούμε εμείς, εδώ και τώρα, σήμερα, δεν ανάγεται στο μακρινό «τότε», ανάγεται στο κοντινό «χθες», στα τελευταία 15-20 χρόνια, το πολύ. Είναι μια ιστορία διαρκών, πρωτοφανών κάθε φορά και εν πολλοίς «αδιανόητων» (όσο και ανόητων…) δια-προσωπικών δια-μαχών, που μας οδηγούν σήμερα, με τη βοήθεια και της γενικευμένης μνημονιογενούς κρίσης της ελληνικής μας κοινωνίας, σε απαράδεκτα φαινόμενα, τα οποία έπρεπε «εξ ορισμού» να είναι αποκλεισμένα.
Αυτή η στήλη έχει αυτοδεσμευτεί εδώ και χρόνια να μην εκφράζει «στενές» πολιτικές θέσεις, δεν το έκανε ακόμη κι όταν ήταν στο Δημοτικό Συμβούλιο, θα το αποφύγει, όσο είναι δυνατόν, και τώρα. Ίσως, κάπου, κάποτε, όταν οι συνθήκες θα είναι αυτό που λένε «ώριμες», να γίνει κι αυτό, ποιος μπορεί να ξέρει;

Όμως είναι άνοιξη, όπως και να το κάνουμε. Η ΜΚΟ «Κ.Α.ΚΑ.ΠΡΟ.ΛΥ.Π» είναι καιρός να ενεργοποιηθεί ξανά και ν’ αρχίσει τις βόλτες.
Τα parking στα πολυκαταστήματα γίνονται μετά από μελέτες, με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετούν τους πελάτες αυτών των καταστημάτων που θα προσέρχονται με τα αυτοκίνητά τους για ψώνια. Και οι πελάτες προσέρχονται μεν, αγνοούν το parking δε. Πλήθος οι άδειες θέσεις, παρκαρισμένο στον δρόμο το αυτοκίνητο του καλού πελάτη. Πώς παλεύεται τόση ανοησία, συμπολίτες μου, ε!, πώς παλεύεται; Προσπαθώ να μπω στο μυαλό αυτών των οδηγών, δεν μπορώ. Αφήστε δε, αν το parking είναι υπόγειο, όλοι οι γύρω δρόμοι γεμάτοι, ακόμη και ο κεντρικός άξονας, το υπόγειο έρημο και μόνο – δεν έχει νόημα να αναφερθώ σε κάποιο συγκεκριμένο, γενικά μιλάω, και πρέπει να εξαιρέσω τα δύο μεγάλα στην παλιά πόλη, όπου έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια στον δρόμο. Γενικά, λέω, και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο «δύσκολο» να κατέβει κανείς σε ένα άνετα διαμορφωμένο υπόγειο με άνετες θέσεις, όπου π.χ. δεν «βράζει» το αυτοκίνητο όταν καίει ο ήλιος και δεν βρέχεται ο άνθρωπος όταν βρέχει.
Διαφημιστικές πινακίδες. Χρόνιο πρόβλημα. Για την ιστορία, ποιος θυμάται τη μεγάλη εκείνη ρόδα της Pirelli στον Κραυσίδωνα, φάτσα στην είσοδο της πόλης; Γεμάτος ο τόπος, εντός και εκτός πόλης με παράνομες, φυσικά, πινακίδες, που διαφημίζουν ό,τι μπορεί και δεν μπορεί να διαφημιστεί. Κατά καιρούς έχουν γίνει κάποιες (αποτυχημένες) προσπάθειες απομάκρυνσής τους, τώρα ο Δήμος Βόλου κάνει μια καινούργια, πιο συστηματική αυτή τη φορά, προσπάθεια. Την επικροτούμε ασκαρδαμυκτί και διακαώς και ευχόμεθα καλά αποτελέσματα.
Τρία κοριτσάκια στέκονταν κάτω από το φανάρι. Μαθητούδια, με τις σάκες-σακίδια στην πλάτη, 8 το πρωί, στον δρόμο για το Γυμνάσιο. Στο φανάρι Αγίου Δημητρίου-Απόλλωνος, έξω απ’ το Στάδιο, Κυκλοφοριακός «χαμός», λεωφορεία, φορτηγά (ακόμη ο Περιφερειακός…), πλήθος Ι.Χ., Σταμάτης το φανάρι των πεζών και ξαφνικά …τρέχοντας τα τρία κοριτσάκια με τα σακίδια να περάσουν τον δρόμο. Τον πέρασαν (ευτυχώς!), έβαλα τις φωνές «πού πάτε ωρέ παιδιά καημένα, δεν βλέπετε το κόκκινο;» και έλαβα την «αφοπλιστική» απάντηση «μα… είμαστε πεζοί, κύριε»!! Αυτό. Κι ύστερα διαβάζω «οι μαθητές του τάδε σχολείου διαμαρτύρονται για το κυκλοφοριακό», «του δείνα για την έλλειψη ποδηλατοδρόμων» κ.ο.κ. Για την παντελή έλλειψη κυκλοφοριακής αγωγής στα ελληνικά σχολεία ποιος διαμαρτύρεται;
Όμως είναι Άνοιξη. Και παίζει και ο Ολυμπιακός τον αγώνα της ζωής του στο Μάντσεστερ. Ας είμαστε καλά, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.03.2014)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου