κυκλο-φ-οριακα 766 07.05.2014

Δημοτικό Θέατρο Βόλου, για να μην ξεχνάμε

Έντεκα και μία μείνανε (όπως λέγαμε και στον Στρατό, τότε που μετρούσαμε μία-μία τις μέρες). Και 18+1 για τις Ευρωεκλογές. Δημοσκοπήσεις άπειρες, να ζαλίζεται (όπως πρέπει…!) το μυαλό του ανθρώπου, περιοδείες, ψυχολογικοί εκβιασμοί (και πού είσαι ακόμη, οι καλύτεροι θα συμβούν την τελευταία εβδομάδα…) μέχρι ότι θα γίνουμε Ουκρανία αν δεν ψηφίσουμε συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό ακούσαμε, και στο μεταξύ το «νομοδιαλυτικό έργο» στη Βουλή συνεχίζεται ακάθεκτο, με απαλλαγές προσώπων και επιχειρήσεων από φόρους, εισφορές και ποινικές ευθύνες, με καταστροφή των λαϊκών αγορών (δεν μπορεί να καταστραφούν μόνο οι έλληνες κτηνοτρόφοι, πρέπει να καταστραφούν και οι έλληνες αγρότες), με νέο σχέδιο για την παράδοση των ελληνικών αιγιαλών στον πολυεθνικό τουρισμό – υπάρχει σύστημα, συμπολίτες, η πολυθρύλητη «ανάπτυξη» έχει συγκεκριμένα και καλά μελετημένα βήματα, ζούμε την πλέον ρουσφετολογική περίοδο στην πρόσφατη ελληνική ιστορία και πρέπει να κάνουμε αυτό που μπορούμε για να σταματήσει αυτό το χάλι.

Τα ψηφοδέλτια για τις Δημοτικές-Περιφερειακές εκλογές έχουν συγκροτηθεί, τα προεκλογικά κέντρα είναι έτοιμα, πολλά και διάφορα (ή αδιάφορα…) ακούγονται κάθε μέρα, κι αυτό το αποτέλεσμα στο χέρι μας είναι.

Ολοκληρώθηκε το κόψιμο των εξοχών στην οδό Δημητριάδος, από Αγίου Νικολάου μέχρι Κ.Καρτάλη. Και παραδόξως (;) ουδείς έδειξε να ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Λέω γι’ αυτούς που έχουν «ψηλά στην ατζέντα» τα κυκλοφοριακά ζητήματα η/και τα ζητήματα των πεζών αυτής της πόλης.

Απεναντίας, τεράστιο φάνηκε να είναι το ενδιαφέρον για το Μουσείο της Αργούς, για το οποίο απλώς σε έναν Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό εξήντα οκτώ (68) αρχιτεκτονικά γραφεία, μεταξύ των οποίων και τα περισσότερα βολιώτικα, υπέβαλαν τις τεκμηριωμένες προτάσεις τους, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Διαγωνισμού. Χαμός. Λες και ήταν η πόλη έτοιμη να ξεκινήσει αύριο το πρωί να το χτίζει το Μουσείο, που δεν ξέρει ακόμη κανείς πόσο θα κοστίσει. Ή να περίμενε αυτό ακριβώς το Μουσείο για να αναπτυχθεί αυτομάτως προς όλες τις κατευθύνσεις. Η ψύχραιμη αντιμετώπιση των πραγμάτων λέει ότι λίαν καλώς έγινε ο Διαγωνισμός και με το καλό να ολοκληρωθεί με την κατακύρωση των προβλεπόμενων βραβείων που αποφάσισε η επί τούτου συσταθείσα επιτροπή αξιολόγησης. Η ίδια η νομοθετημένη διαδικασία αυτών των διαγωνισμών δίνει μετά το δικαίωμα ενστάσεων σε όποιους έχουν αντιρρήσεις - από τους συμμετέχοντες, βεβαίως, στον διαγωνισμό, κι όχι από κάθε πικραμένο που έχει ιδέες, απόψεις, εικόνες ή εικονίσματα - επί των ληφθεισών αποφάσεων. Ακολουθεί η εκδίκαση των ενστάσεων, η τελική ανακήρυξη των βραβείων και η καταβολή των προβλεπόμενων χρηματικών ποσών. Και με αυτή τη φάση τελειώνει αυτή η σεμνή τελετή του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού. Η μόνη «βαριά υποχρέωση» που αναλαμβάνει η πόλη είναι αν και όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, να αναθέσει την πλήρη μελέτη της κατασκευής στο γραφείο που πήρε το 1^ο βραβείο. Και μετά να βρει τα απαιτούμενα χρήματα, τα οποία μόνο μετά την πλήρη μελέτη θα ξέρει πόσα είναι. Τρομερό; Ή η τρίχα τριχιά για λόγους προεκλογικών εντυπώσεων;

Τώρα, εγώ που είμαι καλός άνθρωπος και πολύ ενδιαφέρομαι για την πόλη μου λέω ότι καλώς ασχολούμαστε με ένα Μουσείο για την Αργώ (ξεχνάω με πόση γκρίνια και μιζέρια ολοκληρώθηκε αυτό το σημαντικό καράβι και το πρώτο ταξίδι του…) και την Αργοναυτική Εκστρατεία. Για το Μουσείο της Πόλης όμως τίποτε δεν ακούω, πέρασαν ακόμη 3,5 χρόνια (έχει ξεπεράσει συνολικά τα 8…) κι ακόμη να λειτουργήσει. Η ανοιχτή πισίνα στο κολυμβητήριο του ΕΑΚ, μία από τις λίγες στην Ελλάδα, είναι κλειστή εδώ και μήνες πολλούς. Και, το ίσως κυριότερο, τίποτε δεν συμβαίνει με το καημένο το Δημοτικό μας Θέατρο, το κόσμημα της πόλης μας, που επίσης κλείνει κάπου 4,5 χρόνια κλειστό – φέτος ακούω ότι δεν θα λειτουργήσει ούτε το ανοικτό, αληθεύει;

Οπωσδήποτε η πόλη χρειάζεται οράματα. Οράματα οπωσδήποτε είχαν και οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές, διαχρονικά, είναι όλα καταγραμμένα στην Ιστορία, κι αυτά που υλοποιήθηκαν κι αυτά που δεν υλοποιήθηκαν, τίποτε δεν έγινε «εύκολα», ποτέ δεν έτρεχαν οι κρουνοί των χρημάτων και τίποτε, σχεδόν, δεν ολοκληρώθηκε μέσα σε μία δημοτική περίοδο.

Η Πόλη έχει συνέχεια, και αυτό είναι υποχρεωμένοι να το κατανοήσουν όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι, και κυρίως οι νεοασχολούμενοι, που μπορεί να θεωρούν ότι με αυτούς στα έδρανα ξεκινάει να υπάρχει αυτή η πόλη.

Την αγάπη μου στους και στις περισσότερους,-ες (αν έγραφα «όλους,-ες» θα ήταν κατά πρώτον «ισοπεδωτικό» και κατά δεύτερον ψέμα...). Στην φωτογραφία το Δημοτικό Θέατρο, σήμερα. Για να μην το ξεχνάμε. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 07.05.2014)