κυκλο-φ-ορακα 768 21.05.2014

Συμπολίτισσες και συμπολίτες, καλημέρα σας και Χρόνια Πολλά στους πολυπληθείς Ελενίτσες και Κωστάκηδες.

Φτάσαμε και στο μετά. Μετά την πρώτη Κυριακή και πριν την δεύτερη. Το αποτέλεσμα του 1^ου γύρου των εκλογών για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση είναι πανελληνίως γνωστό. Χωρίς να υποτιμώ την σημασία του 2^ου γύρου σε όλους τους άλλους Δήμους και τις Περιφέρειες, νομίζω ότι εμείς εδώ, στον Βόλο, γράφουμε, πάλι, ιστορία.

Εμείς και ο Πειραιάς, οι δύο πόλεις των Ολυμπιακών, είμαστε οι μόνες που ανέδειξαν (και μάλιστα πρώτους) τους συνδυασμούς ανθρώπων που έγιναν γνωστοί μέσω του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Ο Βόλος και ο Πειραιάς, δύο λιμάνια, δύο τόποι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα υψηλή ανεργία, ιδίως στους νέους ανθρώπους – ποιον προβληματίζει αυτό το γεγονός; Θα μου πείτε «έχει κι αλλού ανεργία» και θα συμφωνήσω, άρα η εξήγηση θα πρέπει να βρίσκεται στα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».

Με την άδειά σας θα επιχειρήσω μια ανάλυση του αποτελέσματος στον Βόλο, που δεν προέρχεται από καμία αυθεντία ούτε επιδιώκει κανένα αλάθητο. Είναι απλά κάποιες εντελώς προσωπικές διαπιστώσεις, που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Πρώτη διαπίστωση, η αφενός τραγική και αφετέρου απαράδεκτη εκλογική τακτική του κύριου κυβερνώντος κόμματος, που διατηρεί μια σημαντική δύναμη. Ενώ είχε στη διάθεσή του ένα νέο, και ηλικιακά και πολιτικά, στέλεχος, άγνωστο μεν, άφθαρτο δε, πίσω από το οποίο θα έπρεπε να συσπειρωθεί χωρίς άλλη συζήτηση ολόκληρο το «παλιό» δυναμικό της παράταξης και να δώσει έναν καλόν αγώνα, επέτρεψε, με τις διάφορες παλινωδίες των διαφόρων κέντρων εξουσίας, που προφανώς αναπτύσσονται στο εσωτερικό του, τον απόλυτο κατακερματισμό των δυνάμεών του. Είχαμε και το 2010 κάτι ανάλογο, σε μικρότερη κλίμακα και σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, τούτο που συνέβη το 2014 είναι, κατά την γνώμη μας, πρωτοφανές. Τουτέστιν, απ’ το κακό στο χειρότερο. Το αποτέλεσμα αυτής της σε πολλά εισαγωγικά «τακτικής» ήταν να βρεθούν από νωρίς αρκετά και σημαντικά στελέχη του χώρου σε άλλους συνδυασμούς είτε ευθέως ως υποψήφιοι, είτε ως υποστηρικτές, και εν τέλει ο «επίσημος» συνδυασμός, που συγκροτήθηκε, απ’ όσο καταλάβαμε, χάρη στην παλικαριά του υποψηφίου Δημάρχου και 5-6 άλλων ανθρώπων, να πάρει «ότι περίσσευε». Κύρια ευνοημένος από αυτή τη διαδικασία φαίνεται να είναι ο συνδυασμός της Νέας Εποχής.

Δεύτερη διαπίστωση, ο συγκερασμός των «ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων» στον συνδυασμό της Ευθύνης, που δεν ήταν δυνατόν να συγκαλύψει ή να αποκρύψει την παρουσία του πολιτικού κατεστημένου του τόπου μας την τελευταία, τουλάχιστον, 25ετία. Το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά…», που δονεί τις κατά καιρούς πορείες, σε συνδυασμό με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα απαξίωσης συνολικά του πολιτικού κόσμου, νομίζω ότι οδήγησε σ’ αυτό το αποτέλεσμα.

Τρίτη διαπίστωση, ο συνδυασμός των Δρόμων, που κατηγορήθηκε εκατέρωθεν ως «κομματικός», ίσως (λέω «ίσως», κι ας μην παρεξηγηθεί, παρακαλώ, από καμία πλευρά) θα μπορούσε να έχει ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα αν είχε έναν νεώτερο, πολιτικά πάντα, επικεφαλής.

Τέταρτη διαπίστωση, το υψηλό ποσοστό της Νέας Εποχής είναι, κατά την γνώμη μου, αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, ένα αποτέλεσμα καθαρής αντίδρασης, μία εκτόνωση συναισθημάτων, σε απλά ελληνικά ένα «αϊ σιχτίρ».

Τα ερωτήματα που τίθενται ενώπιον του 2^ου και τελικού γύρου είναι: α) το πολιτικό προσωπικό της πόλης έλαβε το, περιβόητο πλέον, μήνυμα;; Ιδού ο Βόλος, ιδού και οι αξίες του, ιδού πεδίον δόξης πραγματικής. Ένας συνδυασμός έσπευσε να συστήσει στους ψηφοφόρους του «αποχή» - ποτέ δεν κατάλαβα τι δηλώνει η αποχή, ξέρω απλώς ποιον ευνοεί… Πιστεύω πως οι άλλοι δύο θα πράξουν αυτό που πρέπει. β) εμείς οι συμπολίτες, οι κάτοικοι αυτής της όμορφης μεγάλης πόλης, θα μείνουμε στο, δικαιολογημένο ως ένα βαθμό, σιχτίρισμα ή θα ζυγίσουμε με ψυχραιμία τα ουσιαστικά υπέρ και κατά και θα διαλέξουμε τον σωστό δρόμο;

Η 5ετία που έρχεται, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν θα είναι καθόλου εύκολη, για κανέναν, ούτε, φυσικά, για τις Δημοτικές Αρχές. Τα μηνύματα είναι άσχημα, το νερό πάει για ιδιωτικοποίηση μαζί με τα υδροηλεκτρικά φράγματα, οι παραλίες πάνε για φράξιμο καθώς η Ελλάδα πωλείται, την ακόμη καλύτερη καθαριότητα την εποφθαλμιούν μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα – χρειαζόμαστε Αρχές που να μπορούν να συνθέτουν κι όχι να από-συνθέτουν.

Πρέπει, είναι ανάγκη, να σκεφτούμε πολύ. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 21.05.2014)