κυκλο-φ-οριακα 784 08.10.2014

Καλημέρα συμπολίτες! Ευχαριστούμε πολύ για την ψήφο εμπιστοσύνης που έχετε δώσει στην στήλη μας εδώ και πολλά χρόνια, εμείς δεν χρειαζόμαστε «ανανέωση». Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι καλή υγεία και καλή διάθεση, το αυτό επιθυμούμε και δι’ υμάς.

Ξεκίνησε να παίζεται στην τηλεόραση ένα καινούργιο σήριαλ, από τα αποκαλούμενα «οικογενειακά», μια γνωστή συνταγή με δεκάδες μικρο-παραλλαγές, όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει τηλεόραση στη χώρα μας. Το «ιδιαίτερο» σ’ αυτό το κατασκεύασμα είναι ο τίτλος του, που γράφεται «Μάνα Χ ουρανού» και διαβάζεται από τους τηλεπαρουσιαστές «Μάνα εξ ουρανού». Κατόπιν αυτού, αφού το ελληνικό κεφαλαίο «Χ» διαβάζεται «εξ», όπως το αγγλικό, από ‘δω και στο εξής παρακαλώ να με γράφετε Χαράλαμπο και να με φωνάζετε Εξαράλαμπο! Αναρωτιέμαι, πόσο ακόμη θα επιτρέπεται σε κάθε ανεγκέφαλο «καλλιτέχνη» να εξευτελίζει δημοσίως την κακόμοιρη τη γλώσσα μας. Πόσο;

Θα μου πείτε, «ποιος νοιάζεται»; Ε! αυτό εκμεταλλεύεται και ο ως άνω «καλλιτέχνης» και κάνει ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή. Και πάνε παρέα τα γκρίκλις, τα CU, τα 4U κι όλος ο συναφής συρφετός. Όμως δεν είναι μόνο αυτά, είναι κι άλλα, πιο απλά. Από το 2007, τουτέστιν εδώ και επτά (7) ολόκληρα χρόνια, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Υπουργείου Παιδείας έχει πάρει απόφαση ότι το «ν» πρέπει να μπαίνει στον γραπτό λόγο πάντοτε στο άρθρο του αρσενικού, ανεξάρτητα από το σύμφωνο με το οποίο αρχίζει το ουσιαστικό ή το επίθετο. Δηλαδή (πρέπει να) γράφουμε όχι μόνο τον άνθρωπο, τον κακό, τον πατέρα, τον τύραννο, αλλά και τον Βόλο, τον γραφίστα, τον δαιδαλώδη, τον ζητιάνο, τον Θεό, τον λόγο, τον μάστορα, τον νοικοκύρη και ούτω καθ’ εξής. Πήρε αυτή τη σημαντική απόφαση, την πέρασε και στα βιβλία γραμματικής των σχολείων και οι περισσότεροι γράφοντες και διδάσκοντες την κατέγραψαν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Και συνεχίζω να διαβάζω καθημερινά, παντού, τι γίνεται «στο Βόλο». Που με τα γλωσσικά χάλια που επικρατούν να δείτε που κάποια στιγμή ο αρσενικός μας Βόλος θα μας προκύψει ουδέτερος, το Βόλο, πώς λέμε το Καρπενήσι!

Θα μου ξαναπείτε, «ποιος νοιάζεται»; Εδώ, σ’ αυτή την πόλη, που έχει, μάλιστα, ιδιαίτερη ανάγκη αυτό το «ν», κανείς. Όμως αισιόδοξο στοιχείο θεωρώ το ότι σοβαροί σύγχρονοι Έλληνες πεζογράφοι όπως ο Νίκος Θέμελης, η Σοφία Νικολαΐδου, ο Γιάννης Καλπούζος, ο Ισίδωρος Ζουργός γράφουν σωστά, χρησιμοποιώντας πάντοτε το «ν» στο άρθρο του αρσενικού – φως μέσα στο περιβάλλον σκότος.

Ψιλά γράμματα σε χοντρά βιβλία! Εδώ ζούμε σε ατμόσφαιρα ρήξεων και σκανδάλων, μηνύσεων και αντιμηνύσεων, ελέγχων και ελεγκτών, αποχωρήσεων και διασπάσεων, οι άλλοι στην Αθήνα ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης από τον εαυτό τους και καταθέτουν «ισοσκελισμένο προϋπολογισμό» (ο δικός μου, πότε με το καλό θα ισοσκελιστεί;), οι υπερατλαντικοί αφέντες εξοπλίζουν τώρα τους Κούρδους εναντίον των Τζιχαντιστών, όπως κάποτε είχαν εξοπλίσει τους Ταλιμπάν εναντίον των Σοβιετικών (1979-1989) και πάει λέγοντας, και μια νταλίκα παρέσυρε στο διάβα της 35 αυτοκίνητα στην Εγνατία Οδό. Είναι κι ο καναπές με το Μάνα Χ ουρανού, παρέα με τα ατελείωτα τούρκικα, πού να προλάβει να διαβάσει κανείς λογοτεχνία ή να ασχοληθεί με προβλήματα της γλώσσας μας.

Ωραία δουλειά έκανε το Υπουργείο Πολιτισμού (δεν ξέρω ποια ακριβώς υπηρεσία είναι αρμόδια) για την ανάδειξη του τείχους στον λόφο των Παλαιών. Φαίνεται πολύ καλά από το γήπεδο του Μαγνησιακού ή από το Μουσείο Τσαλαπάτα, ιδίως το βράδυ που φωτίζεται και αναδεικνύεται κάθε πετρούλα. Και γράφοντας «Μαγνησιακού», περνώ συχνά από την οδό Σουλίου, μεταξύ Λαχανά και Λαμπράκη, εκεί που υπάρχουν κάποια κτίσματα, τα οποία, όπως διαβάζω στην ταμπέλα, φιλοξενούν το παλαιό αυτό αθλητικό σωματείο της πόλης μας. Η απόλυτη θλίψη. Ένας χώρος που χαρακτηρίζεται από κατάρρευση, τυχαία βλάστηση και σκουπιδότοπο, μια εικόνα εγκατάλειψης. Ούτε δημοτικές υπηρεσίες φαίνεται να προσεγγίζουν τακτικά το σημείο, ούτε και το σωματείο, που αθλεί κυρίως μικρά παιδιά και κάνει σπουδαία δουλειά, φαίνεται να ενδιαφέρεται για τον χώρο που περιβάλλει το γήπεδό του. Κρίμα.

Έχω, με την άδειά σας, και δυο απορίες, τοπικού χαρακτήρα: α) τι γίνεται με το Μουσείο της Πόλης, στην οδό Φερών, σε ποιο στάδιο κατασκευής βρίσκεται; β) τι πρόκειται να συμβεί με το Δημοτικό Θέατρο και σε ποιον χρονικό ορίζοντα; Χρονίζουν αυτά τα θέματα. Το 2007, ένας από τους λόγους που ζήτησα εγώ να αναλάβω την προεδρεία του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας (που καλύτερα, όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, να μην το είχα ζητήσει…) ήταν γιατί φαίνονταν να είναι κοντά η ολοκλήρωση και η λειτουργία του Μουσείου της Πόλης, που είχε ξεκινήσει να γίνεται επί Δημαρχίας Κυριάκου Μήτρου. Έχουν περάσει άλλα επτά (7) χρόνια, κι ακόμη τίποτε. Η ανακατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου ξεκίνησε το 2010 και ο απαιτούμενος προϋπολογισμός έχει φτάσει στα 12 εκατομμύρια, αν κατάλαβα καλά. Τρελό νούμερο μου φαίνεται, κάποιοι όμως ξέρουν καλύτερα. Ας μας πουν, λοιπόν.

Εμείς να ‘μαστε καλά. Υγεία σας εύχεται ο Εξαράλαμπός σας. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.10.2014)