Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

το ελληνικό ποδόσφαιρο



Η διαπίστωση: το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί.
Τα ελληνικά πρωταθλήματα, τόσο στην Α’ Εθνική κατηγορία (που κατ’ ευφημισμόν ονομάστηκε Superleague – πουθενά αλλού στον ευνομούμενο κόσμο δεν υπάρχει τέτοια υπερβολή…), όσο και στην Β’ Εθνική (που αποκαλείται Football League) όσο και στην Γ’ Εθνική (που έμεινε έτσι, καθώς δεν άξιζε να ασχοληθεί κανείς μαζί της, μέχρι που υποβιβάστηκε σ’ αυτήν η ΑΕΚ και, πρόσφατα, ο Άρης), όσο και στα Τοπικά (π.χ. πρωτάθλημα ΕΠΣΘ, Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλίας) αξιολογούνται διεθνώς στην τελευταία θέση (πρόσφατη έρευνα της αγγλικής εφημερίδας Daily Mail, που δεν είδα να  «αμφισβητείται» από κανέναν ντόπιο παράγοντα, ούτε ποδοσφαιρικό, ούτε κυβερνητικό).
Τα γεγονότα που αποδεικνύουν την αρχική διαπίστωση είναι πολλά και αδιαμφισβήτητα, γράφονται, ακούγονται και βλέπονται σε καθημερινή βάση – ένας βομβαρδισμός ετσιθελισμού και τραμπουκισμού, παραβίασης νόμων και κανόνων, είτε ποδοσφαιρικών είτε ηθικών, ένα περιβάλλον γκανγκστερισμού. Όποιος έχει μάτια, αυτιά και, κυρίως, νου μπορεί να προσλάβει και να καταλάβει, το δεύτερο εφ’ όσον, βεβαίως, το θέλει.
Η θέση: θεωρώ τον εαυτό μου φίλαθλο. Με την ωραία, αρχαία και συνάμα διαχρονική έννοια του τόσο ταλαιπωρημένου αυτού όρου. Φίλος του άθλου (άθλος = μεγάλο, επίπονο και σπάνιο κατόρθωμα), άτομο που του αρέσει να παρακολουθεί γενικά τα του αθλητισμού, και καθόλου οπαδό (οπαδός = πρόσωπο που υποστηρίζει με φανατισμό (κάποιον/κάτι), που το πάθος του υπερβαίνει τη λογική) (Λεξικό Μπαμπινιώτη).
Κάνω λοιπόν κι εγώ, όπως οφείλει να κάνει κάθε σκεπτόμενος πολίτης, κάποιες σκέψεις σχετικά με το τι θα έπρεπε να γίνει για να διορθωθούν τα περιλάλητα «κακώς κείμενα» (έκφραση προσφιλέστατη στους γενικώς αθλητικο-γράφους, –ομιλητές και –καφενόβιους) του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και καταλήγω στα παρακάτω τέσσερα μέτρα, απολύτως αναγκαία κατά την γνώμη μου, «προαπαιτούμενα», όπως μας είπανε να λέμε στα χρόνια της τρόικας.
1.         Κατάργηση του «Στοιχήματος» και όποιου άλλου τυχερού παιχνιδιού σχετίζεται με το ποδόσφαιρο. Πλήρης απαγόρευση συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε οποιαδήποτε λίστα στοιχηματισμού, είτε στην Ελλάδα είτε σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού (π.χ. Μαλαισία κλπ. – ο νοών νοείτο) με ποινή αποκλεισμού από το πρωτάθλημα για τουλάχιστον δύο (2) χρόνια.
2.         Άμεση διάλυση και πλήρης απαγόρευση δημιουργίας νέων «συνδέσμων φιλάθλων» και συναφών παραφυάδων.
3.         Απαγόρευση κυκλοφορίας όλων των οπαδικών εφημερίδων (είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο όπου κυκλοφορούν καθημερινά (!) 12+1 σε κυπριακή έκδοση αθλητικές εφημερίδες) και απαγόρευση μετάδοσης συναφών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, εκτός, φυσικά, από τις μεταδόσεις των αγώνων.
4.         Αυστηρός περιορισμός του αριθμού των επαγγελματιών παικτών με τους οποίους μπορεί να έχει συμβόλαια συνεργασίας μία Ομάδα (σ’ αυτό, δηλαδή, που ονομάστηκε, για να το καταλαβαίνουμε καλύτερα εμείς οι αμόρφωτοι, ρόστερ – εκ του αγγλικού roaster). Ταυτόχρονα αυστηρή ποσόστωση στον αριθμό των πάσης προελεύσεως αλλοδαπών ποδοσφαιριστών που μπορούν να ενταχθούν στο «ρόστερ».
Με αυτά τα τέσσερα (4) μέτρα κόβονται όλα τα «αποστήματα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο:
α.         Το μεγαλύτερο κακό είναι το περίφημα «Στοίχημα», νόμιμο, παράνομο, ελληνικό, διεθνές, διαδικτυακό, το περιβάλλον μέσα στο οποίο οι επιτήδειοι ζουν και πλουτίζουν με τα λεφτά των κορόιδων. Το «νόμιμο» μαύρο χρήμα που κινεί τα πάντα στο ποδόσφαιρο και οδηγεί είτε σε στημένα παιχνίδια, είτε σε ξυλοδαρμούς, είτε σε «ηρωοποιήσεις» παραγόντων και λοιπών συγγενών.
β.         Οι «οργανωμένοι» οπαδοί συγκροτούν τις ομάδες κρούσης (κάτι σαν τα τάγματα εφόδου…) των εκάστοτε παραγόντων, που εκμεταλλεύονται στο έπακρο τη συναισθηματική, (συνήθως και κατ’ αρχήν) σχέση των απλών ανθρώπων με την αγαπημένη τους Ομάδα, για να ικανοποιήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Αυτή η «σχέση» διέπεται από σκοτεινούς κανόνες και διαδραματίζεται, κατά κανόνα, σε σκοτεινά δωμάτια.
γ.         Οι δημοσιολογούντες περί το ποδόσφαιρο βρίσκονται επίσης, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, στην υπηρεσία των οικονομικών συμφερόντων που διαφεντεύουν το άθλημα. Είτε φανερά, μέσω των χρωματισμένων οπαδικών εφημερίδων και εκπομπών, είτε κρυφά, στα παρασκήνια ακόμη και της μικρότερης ποδοσφαιρικής δραστηριότητας. Είναι αυτοί που συστηματικά εξάπτουν τα πνεύματα αλλά επιχειρηματολογούν ασυστόλως «κατά της βίας», που σταλάζουν μίσος πραγματικό για τους αντιπάλους-εχθρούς, που διατυμπανίζουν τις επιτυχίες και δικαιολογούν με απίθανα επιχειρήματα τις αποτυχίες, που εξυψώνουν ή καταβαραθρώνουν παίκτες, προπονητές, διαιτητές κατά το δοκούν ή, συνηθέστερα, κατ’ επιταγήν.
δ.         Οι λεγόμενοι «μάνατζερς», ντόπιοι και ξένοι, είναι αυτοί που βρέξει-χιονίσει βγάζουν πολλά τζάμπα λεφτά, είτε πουλήσουν «παιχταρά», είτε «παλτό». Μέσα σ’ αυτό το κύκλωμα του χρήματος αναμφισβήτητα λειτουργούν και επωφελούνται και οι ίδιοι οι πάσης φύσεως παράγοντες του ποδοσφαίρου, ας σκεφτεί κανείς πόσοι παντελώς άχρηστοι παίκτες «αποθεώθηκαν» με τον ερχομό τους (για βόλτα…) στην ηλιόλουστη Ελλάδα. Από την άλλη μεριά απαξιώνεται τελείως το ελληνικό δυναμικό σε παίκτες και τα αποτελέσματα είναι ήδη καταφανή στις Εθνικές Ομάδες.
Αυτά. Αν αυτά δεν αλλάξουν, όλα τα άλλα είναι «στάχτη στα μάτια» και κουβέντα να γίνεται. Το περίφημο «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου», που κατά περίπτωση επικαλούνται κάποιοι ή η «επίκληση της Πολιτείας» από κάποιους άλλους, ανάλογα με το τι βολεύει τον καθένα σε μια συγκεκριμένη στιγμή, για ένα συγκεκριμένο γεγονός και για πολύ συγκεκριμένους λόγους, δεν μπορούν να βγάλουν από το τέλμα το ελληνικό ποδόσφαιρό. Όσες συσκέψεις, επισκέψεις, συνεντεύξεις, παραστάσεις, εκλογές, αναβολές, συλλήψεις, διώξεις και να γίνουν αν δεν κοπούν με απόλυτο νομοθετικό τρόπο, ακόμη και με μέτρα «δικτατορικού χαρακτήρα», όπως είναι τα παραπάνω, οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος, τίποτε απολύτως δεν πρόκειται να γίνει.
Τα κορόιδα θα συνεχίσουν να πληρώνουν, να σπάζουν καθίσματα και να ξυλοφορτώνονται, παίκτες, προπονητές και διαιτητές θα παραμείνουν έρμαια των διαθέσεων του καθενός, και δημοσιογράφοι, μάνατζερς και, κυρίως, παράγοντες θα συνεχίσουν να ζουν και να πλουτίζουν με τα λεφτά των κορόιδων. Και όλοι θα κινούνται διαρκώς εναντίον όλων.
Κατά την προσφιλή ελληνική τακτική των τελευταίων ετών: όλοι εναντίον όλων. Οι άνθρωποι.
Με ένα και μοναδικό θύμα. Το ποδόσφαιρο.

ΥΓ. Είπαμε, θεωρώ τον εαυτό μου απλό, αγνό και σκεπτόμενο φίλαθλο. Αιθεροβάμων δεν υπήρξα ποτέ. Γνωρίζω καλά ότι όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να πραγματοποιηθούν σε ένα ανεξάρτητο και έντιμο Κράτος, το οποίο δεν θα διαπλέκονταν παντοιοτρόπως με τους άρχοντες τόσο του ποδοσφαίρου όσο και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως κατά κανόνα συμβαίνει με το δικό μας (βλέπε ΟΠΑΠ, DIGEA, ΟΛΠ, ΤΑΙΠΕΔ κλπ. κλπ.).

κυκλο-φ-οριακα 789 26.11.2014



Καλημέρα και σήμερα. Όχι, δεν πήγαμε στο Παρίσι να διαπραγματευτούμε την εξόντωση των ελλήνων συνταξιούχων, εδώ μείναμε και αναμένουμε τα μαντάτα για το ασφαλιστικό, που είναι η μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Η απολύτως μεγαλύτερη. Αν δεν συμβεί μια γενναία «ανακεφαλαιοποίηση» - επιστροφή των κλεμμένων του κουρέματος στα ασφαλιστικά ταμεία – τίποτε και ποτέ δεν μπορεί να γίνει, όσες «αλχημείες» κι αν προσπαθήσουν οι ξένοι και ντόπιοι οικονομικοί (αν)εγκέφαλοι.
Επίσης, όπως αναμέναμε, ο σούπερ υπουργός («ηθοποιό» άκουσα να τον αποκαλεί κάποια φορά ένας πολύ γνωστός ραδιοφωνικός δημοσιογράφος της πόλης μας…) κκ. Λοβέρδος προχωρεί σε νέα μεταρρύθμιση της από πέρυσι μεταρρυθμισμένης λειτουργίας των Γενικών Λυκείων και των Πανελλαδικών Εξετάσεων της κακόμοιρης Ελληνικής Εκπαίδευσης. Κι ύστερα όλοι μαζί οι «πολιτικώς ορθοί» αυτοί τύποι αποκαλούν τα παιδιά μας αλήτες και θρασίμια όταν διαμαρτύρονται, είτε στα Σχολεία, είτε στα Πανεπιστήμια.
Βαριά η ψυχή μου σήμερα. Βαρύς κι ο ουρανός, με το δίκιο του αυτός, τέλος Νοέμβρη έχουμε. Τέλος του μήνα, μ’ έναν σωρό υποχρεώσεις να με περιμένουν στη γωνία…
Μόνο ευχάριστο γεγονός η νέα παρουσία της Βολιώτικης Χορωδίας σε φιλανθρωπική εκδήλωση το ερχόμενο Σάββατο 29.11.2014, ώρα 8:00 μμ. στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος (Κ.Καρτάλη-Γαζή) με είσοδο 5 €. Όλα τα έσοδα (κι όταν εμείς λέμε όλα, εννοούμε όλα) θα διατεθούν για την ενίσχυση της κοινωνικής δομής «Δος ημίν Σήμερον», η οποία, στο υπόγειο του Αγίου Νικολάου, προσφέρει ένα πιάτο φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη, 365 μέρες τον χρόνο, κι έχει φτάσει να ετοιμάζει πάνω από 1.000 μερίδες καθημερινά – τέτοια είναι η ανάγκη των συμπολιτών μας, των συνανθρώπων που ζουν δίπλα μας. Εσείς, με τη συμμετοχή σας, θα προσφέρετε τροφή του σώματος, εμείς, με τα τραγούδια μας, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να σας προσφέρουμε τροφή της ψυχής.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 788 19.11.2014

οδός Κουμουνδούρου, ακόμη...


Καλημέρα. 19 Νοεμβρίου σήμερα, και ο αναγγελθείς πόλεμος δεν φαίνεται να ξεκινά. Μάλιστα, ο πόλεμος, με την Τουρκία. Τον είχαν «προβλέψει», με ημερολογιακή ακρίβεια, 19 Νοεμβρίου, ένα σωρό σκουπιδο-ιστολόγια στο διαδίκτυο και μία ελληνική εφημερίδα σε ένα προ ημερών πρωτοσέλιδο με πολύ μεγάλα γράμματα! Είναι απίθανο, συμπολίτες, το τι κυκλοφορεί σ’ αυτό το εξαιρετικό τεχνολογικό επίτευγμα της παγκόσμιας γνώσης, το έρμο το διαδίκτυο. Όπου ο κάθε ανεγκέφαλος εκτιμά ότι δικαιούται να γράφει ό,τι και όπως θέλει, και όπου χιλιάδες άλλοι, ομοίως άνευ…, το διαβάζουν, τα αναπαράγουν, το εμπλουτίζουν, το κυκλοφορούν αυτό το δημιούργημα της ανθρώπινης βλακείας μέχρι να φτάσει να γίνει «πραγματικότητα». Μέχρι, δηλαδή, να φτάσει να μου πει κάποιος γνωστός μου «το απόγευμα θα πάω στο μάρκετ να πάρω κάμποσα εφόδια, να τα βάλω στο υπόγειο, να έχω όταν θα γίνει πόλεμος». Τόσο πολύ.
Προφανώς δεν θα έχουμε θερμό πόλεμο λοιπόν. Θα συνεχίσουμε, βέβαια, να ζούμε μέσα στον οικονομικό πόλεμο των μνημονιακών συμβάσεων, που καλά κρατεί εδώ και 5 χρόνια τουλάχιστον. Θα συνεχίσουμε, είναι καταφανές, παρά τις περί του αντιθέτου και προς άγραν ψήφων εξαγγελίες.
Με πραγματική αγωνία περιμένουμε, πλέον, να ολοκληρωθεί ο μεγαλοφυής κυκλοφοριακός σχεδιασμός στις οδούς Ιάσονος και Δημητριάδος. Τις απόψεις μας τις είπαμε, το πιθανότερο είναι ότι αρμόδιοι και μη τις έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, οι συν-κάτοικοι αυτής της πόλης δεν φαίνεται να χολοσκάνε (μάλλον θα ξυπνήσουν αργά, ως είθισται…), πληροφορήθηκα ότι ένας καταστηματάρχης έκανε αίτηση να του φτιάξουν μια εσοχή μπροστά στο μαγαζί του – το καλύτερο ιδιωτικό parking – άκουσα και έναν δημοσιογράφο να λέει «ε!, ας δοκιμαστεί και αν δεν πετύχει το μέτρο επανερχόμαστε στα προηγούμενα», είπαμε κι εμείς ε! φτάνει.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Συμμαθητές 1971 07.11.2014 φωτο Μπάμπης Σκυργιάννης

ο Σάκης, ο Νίκος και ο Γιώργος
ο Πάρις και ο Γιώργος
Κωνσταντίνος Σαρδέλλης, Απόστολος Παπαποστόλου, Βασίλειος Κοτσμανίδης, Κωνσταντίνος Αβραμίδης και...
...Ευστάθιος Τοπαλίδης μαζί με τον ημέτερο Αποστόλη 

Συμμαθητές 1971 07.11.2014 φωτο Κώστας Δουκαντζής

ο Ρομπέρτο
όρθιοι ο Παντελής και ο Αλέξης, καθιστός ο Κώστας
ο Ρομπέρτο, ο Στέφανος, ο Τάσος, οι δυο Δημητράδες κι ένα ερωτηματικό χέρι...

Συμμαθητές 1971 07.11.2014 φωτο Απόστολος Μωραϊτόπουλος

ο Μπάμπης απαγγέλει Κάλβο, ο Γιάννης και ο Βλάσης ετοιμάζονται για το προσκλητήριο ζώντων τε και νεκρών
η πεντάδα των καθηγητών, από αριστερά Σ. Τοπαλίδης, Κ. Σαρδέλλης, Α. Παπαποστόλου, Β. Κοτσμανίδης, Κ. Αβραμίδης

αριστερά Δημήτρης, Νίκος, όρθιοι Μπάμπης, Τάσος, δεξιά Σταύρος, Γιάννης (πλάτη), Τάσος, Κώστας, Αλέξης, Παντελής και στο βάθος Γρηγόρης

δελτίο τύπου. 43 χρόνια μετά. Συνάντηση Συμμαθητών 2ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου 1971 στις 07.11.2014

κατά ...περίεργο τρόπο ΟΛΟΙ οι παρευρεθέντες και ΚΑΝΕΙΣ ο φωτογράφος...


Στο κέντρο «Ηλίας», στο ρέμα της Άλλης Μεριάς, Παρασκευή βράδυ, 7 Νοεμβρίου 2014, παρόντες οι κ.κ.:

Αλεξίου Νίκος, Ανδρεαδάκης Γιώργος, Αντωνίου Κώστας, Αποστόλου Απόστολος, Βαγδούτης Γιάννης, Βαρδάλης Μανώλης, Βλαχάβας Γιώργος, Βολιώτης Βλάσης, Γκάνας Νίκος, Γκίκας Κώστας, Δημουλάς Κώστας (από την Αθήνα), Δουκαντζής Κώστας, Δούρας Νέστορας, Θεοδώρου Γιάννης, Θεοδώρου Παναγιώτης, Ιωάννου Σάκης, Καϊμάκης Αλέξης (από την Αθήνα), Καλλίας Ανδρέας, Καλλίας Παντελής, Καραχάλιος Στέφανος (από την Αθήνα), Κατσιόπουλος Τάσος, Κουτές Γιώργος, Μέκα Ρομπέρτο, Μέμτσας Πάρις, Μπακογιάννης Χαράλαμπος (από την Αθήνα), Μωραϊτόπουλος Απόστολος, Πανταζής Νίκος, Παπαχρήστος Νίκος, Παπουτσιδάκης Γιάννης, Παταβάλης Δημήτρης, Πατσαντάς Σωτήρης, Σδουκόπουλος Αποστόλης, Σκούρας Αγάλος, Σκυργιάννης Χαράλαμπος, Σούρλας Πέτρος, Σφυάκης Ανέστης, Σχορετσανίτης Κώστας (από τα Τρίκαλα), Τριανταφύλλου Σταύρος, Τσαούσης Δημήτρης, Τύμπας Γρηγόρης, Φιλιππιτζής Γιάννης, Φράγκος Γιάννης, Χιώτογλου Γιάννης, Χλέμπος Δημήτρης.

Παρόντες επίσης οι καθηγητές μας Κωνσταντίνος Αβραμίδης (μαθηματικός), Βασίλειος Κοτσμανίδης (θεολόγος), Απόστολος Παπαποστόλου (μαθηματικός), Κωνσταντίνος Σαρδέλλης (φυσικός), Ευστάθιος Τοπαλίδης (γυμναστής). Είχαν προσκληθεί ακόμη οι φιλόλογοι Ιωάννης Βουλγαρίδης, Βασίλειος Μπαλτάς, Ιωάννης Ντόβας, ο μαθηματικός Ιωάννης Λαμπράκης και ο γυμναστής Ιωάννης Τσιτσιγιάννης, που δεν μπόρεσαν τελικά να προσέλθουν.

Οριστικά απόντες συμμαθητές δεκατέσσερις: Μιχάλης Αδαμάκης, Χρήστος Αϋφαντής, Θόδωρος Καγιόπουλος, Νίκος Κουκουσέλης, Νίκος Κωνσταντινόπουλος, Αλέκος Κωνσταντίνου, Αποστόλης Κωφός, Φίλιππος Μακρυγιάννης, Βαγγέλης Μαργώνης, Μάνος Μπαλής, Χρήστος Παπαβασιλείου, Θέμης Πλατιάς, Σταύρος Σκουλής, Στέφανος Σχοινάς. Ένα λεπτό περισυλλογής, τόσο για τους συμμαθητές μας όσο και για τους καθηγητές μας που «έφυγαν» κι ένα ποσόν για τις ανάγκες του Κοινωνικού Φαρμακείου στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, στη μνήμη τους.

Η συνάντηση ξεκίνησε με έναν χαιρετισμό και την «Ωδή εις Σάμον» του Ανδρέα Κάλβου, για να μην ξεχνάμε ότι «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», με την ανάγνωση του καταλόγου ζώντων και νεκρών, έναν χαιρετισμό από τον κ. Τοπαλίδη εκ μέρους των καθηγητών και την ανάγνωση ιδιαίτερα συγκινητικής επιστολής από τον Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κκ. Νεκτάριο, επίσης συμμαθητή μας με το κατά κόσμον όνομα Δημήτριος Ντόβας, σε μια παράγραφο της οποίας γράφεται «Η παιδεία που είχαμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε εκείνα τα χρόνια υπήρξε κράμα πολλών και σημαντικών αρετών και πνευματικών αγαθών, Χαίρομαι που στην αποψινή συνάντηση είναι παρόντες και οι πολυσέβαστοι καθηγητές μας, αληθινοί διδάσκαλοι, οι οποίοι αφενός αγάπησαν πολύ τους μαθητές τους, αφετέρου η αγάπη τους εκφράστηκε με μόχθο, θυσία, αλλά και τον κόπο της μάθησης». Προσυπογράφουμε.

Ακολούθησαν η κουβεντούλα της παρέας, οι συζητήσεις με τους καθηγητές μας, το καλό φαγητό του Ηλία με το απαραίτητο κρασάκι, οι αναμνηστικές φωτογραφίες, κι ύστερα πήρε τον λόγο η τεχνολογία. Προβολή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή δύο dvd παραγωγής Γιάννη Χιώτογλου, το ένα για το «τότε», από το 1965 έως το 1971, το άλλο για το «μετά», για τις συναντήσεις μας από το 1981 μέχρι το 2011. Ύστερα η κορύφωση: διαδικτυακή επικοινωνία με εικόνα και ήχο (μέσω skype) με τον Γιάννη Τσώκο στο Περού και τον Αντώνη Γκρέκα στην Γαλλία. Ασύλληπτα, αδιανόητα πράγματα μέχρι και πριν 5-6 χρόνια…

Στο τέλος, οι καθιερωμένες βραβεύσεις:

Καλύτερη φαλάκρα, παμψηφεί για τρίτη φορά (!) ο Σάκης Ιωάννου.

Πιο άσπρα μαλλιά, προτεινόμενοι Αλεξίου Νίκος, Κατσιόπουλος Τάσος, Μπακογιάννης Μπάμπης, Σκυργιάννης Μπάμπης, Σφυάκης Τάσος, με υψηλό ποσοστό νικητής ο Τάσος Κατσιόπουλος.

Πιο καλοδιατηρημένοι, προτεινόμενοι Αντωνίου Κώστας, Βαρδαλής Μανώλης, Τσαούσης Δημήτρης, σαν σκληρός ανταγωνισμός (10-19-15), νικητής ο Μανώλης.

Το έπαθλο των νικητών, ένα μπουκάλι τσίπουρο που ζεσταίνει την ψυχή.

Αντί για «κλασσική» τούρτα μια ωραία καρυδόπιτα με 43 κεράκια, που τα έσβησαν οι τέσσερις που ήρθαν από Αθήνα και Τρίκαλα ειδικά γι’ αυτήν την συνάντηση.

Η έκπληξη της βραδιάς, ένα εξαιρετικό κεραμικό αναμνηστικό, προσφορά του εξαιρετικού κεραμίστα συμμαθητή μας Νίκου Αλεξίου.

Και επειδή τα χρόνια περνάνε και οι μνήμη όσο να ‘ναι αδυνατίζει, ας θυμηθούμε με συντομία το «χρονικό» των συναντήσεων των αποφοίτων έτους 1971 από το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου:

1981       στην εβδομάδα μετά το Πάσχα 26.04.1981, 10ετία, συνάντηση στο «Ξενία» και συνέχεια στην ταβέρνα «Η Γωνιά», ακριβώς απέναντι, λίγοι οι συμμετέχοντες

1986       Μάιος ή Ιούνιος, συνάντηση στο εστιατόριο «Ρέμβη», στον Άναυρο, λίγοι οι συμμετέχοντες

1991       μάλλον Απρίλιος, συνάντηση στο κέντρο του ΝΟΒ, 57 συμμετέχοντες, ρεκόρ μέχρι και σήμερα

1996       Νοέμβριος, στου Μπακονικόλα, στις Αλυκές με πλήρη ορχήστρα, τον δικό μας Νίκο Παρθένη να τραγουδάει και όλους να χορεύουν (υπάρχουν ντοκουμέντα…), 52 συμμετέχοντες

2001       25 Μαΐου, 30ετία, στην ταβέρνα «Τα Παιδιά», στο Κατηχώρι με καταρρακτώδη βροχή, λαϊκοδημοτική ορχήστρα αλλά όχι μεγάλη διάθεση για χορό, από ένα τριαντάφυλλο για να το δώσουμε στις συμβίες μας (!), 56 συμμετέχοντες

2006       12 Μαΐου, στο κέντρο «Θεόφιλος», στο Δημαρχείο του Βόλου, το dvd απ’ τα νιάτα μας και οι κιθάρες του Γιάννη και του Μπάμπη, 43 συμμετέχοντες

2011       17 Ιουνίου, στο κέντρο «Καναράκι», ψηλά στην οδό Κύπρου, 40ετία με κιθάρες, τραγούδι και «ανεύρεση αγνοουμένου», απόφαση για ανά τριετία συναντήσεις και πρόσκληση καθηγητών στην επόμενη συνάντηση, 43 συμμετέχοντες

2014       7 Νοεμβρίου, βλέπε παραπάνω, 44 συμμετέχοντες

Όλοι εμείς, που είτε απλώς συμμετείχαμε είτε κάπως συμβάλαμε στα διάφορα οργανωτικά ζητήματα, οφείλουμε ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε τον Βλάση και τον Γιάννη, που ήταν η «ψυχή» και των οκτώ (8) μέχρι τώρα συναντήσεών μας, επί 33 συναπτά έτη!

Και η ιστορία συνεχίζεται. Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε.

Χα.Σκυ.
(δημοσιεύτηκε στις βολιώτικες εφημερίδες "Θεσσαλία" και "Ταχυδρόμος" την Κυριακή 16.11.2014)

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 787 12.11.2014

Οδός Δημητριάδος 11.11.2014


Καλημέρα συμπολίτες. Εδώ παραμένουμε, παρακολουθούμε και γρηγορούμε. Παρακολουθούμε τα αλλεπάλληλα κακόγουστα έργα που παίζονται στην οθόνη της ζωής μας. Έργα με «σκληρές» διαπραγματεύσεις και σκληρές αντιπαραθέσεις – οι τελευταίες επιπέδου πεζοδρομίου.

Ταυτοχρόνως ξαναξεκίνησαν οι κατά-σκευές-στροφές στα πεζοδρόμια των οδών Ιάσονος και Δημητριάδος. Κι αυτό που γράφαμε την προηγούμενη φορά, ότι το ζήτημα των εγκρίσεων και των αρμοδιοτήτων είναι δευτερεύον, νομίζω ότι αποδείχτηκε πολύ γρήγορα. Η «φόρμουλα» βρέθηκε, είπαν, και μέσα σε πανηγυρισμούς προχωρεί, πλέον, η υλοποίηση του κυκλοφοριακού σχεδιασμού.

Κατά την γνώμη μας η αναθεωρημένη με το άρθρο 101 του Ν.4199/2013 παράγραφος 4 του άρθρου 52 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας αφορά αποκλειστικά και μόνο την ρύθμιση και την απαιτούμενη συνοδευτική σήμανση για τον καθορισμό λωρίδων αποκλειστικής κίνησης μέσων δημόσιας οδικής μαζικής μεταφοράς προσώπων. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει καθορισμό λεωφορειολωρίδων, που πράγματι μπορεί να γίνει με απόφαση Δημάρχου, μετά από έγκριση μελέτης και σύμφωνη γνώμη του Αστικού ΚΤΕΛ (δεν ξέρω τι γίνεται με το Υπεραστικό ΚΤΕΛ). Αυτό γράφει ο ΚΟΚ. Και αυτό σημαίνει ότι η λεωφορειολωρίδα είναι ρύθμιση, που σημαίνεται ανάλογα – όπως είναι ρύθμιση η απαγόρευση στάσης και στάθμευσης, που ρυθμίζεται με την ανάλογη σήμανση Πινακίδα Ρ-40. Δεν είναι κατασκευή. Και δεν αφορά ολόκληρον τον οδικό χώρο, αφορά μόνο το τμήμα εκείνο της οδού όπου καθορίζεται η λεωφορειολωρίδα – στην δική μας περίπτωση το δεξιό κατά την κίνηση άκρο του οδοστρώματος των οδών Ιάσονος και Δημητριάδος.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 786 05.11.2014



Καλημέρα συμπολίτες. Εδώ είμαστε, σ’ αυτή την ταλαίπωρη πόλη, που δεν μπορεί να βρει ησυχία. Η στήλη δεν είναι δυνατόν να έχει άλλο θέμα σήμερα, πέρα από αυτά τα ωραία που συμβαίνουν στις οδούς Ιάσονος και Δημητριάδος. Σε δύο προηγούμενα κυκλο-φ-οριακά συστήσαμε σύνεση, μελέτη αποφάσεων, μελέτη του παρελθόντος, προσοχή, προσπαθήσαμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της λογικής, προφανώς τίποτε απ’ αυτά δεν εισακούστηκε. Με «καταδρομική» ενέργεια ξεκίνησε η υλοποίηση του «σχεδίου» και ύστερα σταμάτησε με εντολή του Αστυνομικού Διευθυντή. Ακολούθησαν δηλώσεις και αντιδηλώσεις, σχόλια και αντι-σχόλια, διάβασα και μια επιστολή ενός «αγανακτισμένου» αρχιτέκτονα, που θέλει να τους «αφήσουμε» (προφανώς να κάνουν ότι θέλουν…), ε! καιρός είναι να πούμε κι εμείς την άποψή μας, μετά από 41 (σαράντα ένα, ακριβώς!) χρόνια καθημερινής ενασχόλησης με τα κυκλοφοριακά ζητήματα αυτής της, επαναλαμβάνω, ταλαίπωρης πόλης.

Εξ αρχής να πω ότι είναι δευτερεύον το ζήτημα των εγκρίσεων και των αρμοδιοτήτων. Είναι ένα γραφειοκρατικό θέμα, που έχει περιπλακεί λόγω της προχειρότητας με την οποία εκδίδονται οι Νόμοι και οι κρατικές αποφάσεις τα τελευταία 4-5 χρόνια και, όσον αφορά την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, μετά την εφαρμογή του καταστροφικού, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, «Σχεδίου Καλλικράτης». Όπως έχουν τα πράγματα, την έγκριση πρέπει να την δώσει το Τμήμα Περιβάλλοντος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, το οποίο δεν περιλαμβάνει Συγκοινωνιολόγους στη στελέχωσή του, αλλά πρέπει να κάνει «ουσιαστικό» έλεγχο των μελετών. Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, αλλά έτσι είναι. Και επειδή υπάρχει μία ακόμη σύγχυση (και πού δεν υπάρχει, θα μου πείτε…) να διευκρινίσω ότι την έγκριση για την τοποθέτηση των κορυνών το 2007 την έδωσε η 3η ΔΕΣΕ της τότε αιρετής Περιφέρειας – τότε που οι Δήμοι ήξεραν ποιες είναι οι «ανώτερες αρχές», τώρα δεν ξέρουν, και το εννοώ.

Το πρωτεύον ζήτημα είναι η ουσία αυτών των παρεμβάσεων. Η σοβαρή τεκμηρίωση της κυκλοφοριακής αναγκαιότητας και η πρόβλεψη των αποτελεσμάτων. Η ανάλυση, με τα απαιτούμενα επιστημονικά κριτήρια, και το συμπέρασμα. Εκεί βρίσκεται η ουσία. Ξέρω ποιος τα αποφάσισε, δεν ξέρω ποιος τα εισηγήθηκε όλα αυτά. Ξέρω ότι στην Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας έχουν παραμείνει υπάλληλοι που έχουν περάσει από σαράντα κύματα, που έχουν δώσει πολύ χρόνο απ’ τη ζωή τους για να φέρουν την πόλη στην σημερινή, ικανοποιητική, κυκλοφοριακή κατάσταση. Δεν είναι σήμερα η στιγμή να ξανατεκμηριώσω γιατί θεωρώ την κατάσταση ικανοποιητική, πολλές φορές μέχρι τώρα το έχω αναλύσει, πολύ απλά θα ρωτήσω: ποιος διαμαρτύρεται για την κυκλοφοριακή κατάσταση του κέντρου, γιατί εγώ έχω πολύ καιρό ν’ ακούσω πραγματική γκρίνια, ιδίως μετά την τοποθέτηση των κορυνών στην Δημητριάδος. Άρα ποιος και με πιο σκεπτικό, εισηγήθηκε αυτή τη φοβερή ανακατωσούρα, μόλις ανέλαβε η καινούργια Δημοτική Αρχή και με στόχο να υλοποιηθεί «πριν τα Χριστούγεννα»; Ποιος έχει μελετήσει και κατανοήσει τόσο καλά την ροή της κυκλοφορίας, την στάθμευση, τις φορτοεκφορτώσεις εμπορευμάτων, τις αστικές συγκοινωνίες, την αποκομιδή των απορριμμάτων, την λειτουργία των παντοειδών καταστημάτων, τις ανάγκες των κατοίκων, τις κινήσεις των πεζών και των ΑΜεΑ, τα πάντα όλα στο Κέντρο της Πόλης, ώστε να είναι σε θέση να υλοποιήσει και, κυρίως, να διαχειριστεί μια τέτοια «ριζική» αναδιάρθρωση;