Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 793 24.12.2014




Καλήν ημέραν Άρχοντες, η στήλη σας εύχεται να περάσετε Καλά Χριστούγεννα, με αγάπη και υγεία πάνω απ’ όλα. Εμείς εδώ, οικογενειακά θα περάσουμε κι αυτές τις γιορτινές ημέρες – με λιακάδες, όπως λένε, χωρίς χιόνια στο καμπαναριό. Και με ένα πολιτικό σκηνικό που ζέχνει ίντριγκα και διαπλοκή, καθώς πορεύεται προς την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014, ημέρα σημαντική για την πόλη του Βόλου και την Μαγνησία γενικότερα. Ώρα 12:25 Περιφερειάρχης και Δήμαρχος από κοινού έκοψαν την άσπρη κορδέλα που κρατούσε «κλειστή» τη σήραγγα της Γορίτσας. 12:42 ακριβώς η ένδειξη στους φωτεινούς πίνακες μεταβλητών μηνυμάτων του δρόμου άλλαξε και από «σήραγγα κλειστή» έγραψε για πρώτη φορά «μειώστε ταχύτητα» ενώ ταυτόχρονα άλλαξε η φωτοσήμανση της λωρίδας κυκλοφορίας και από κόκκινο «Χ» μετατράπηκε σε πράσινο βέλος. Ήτοι, περάστε ελεύθερα. Αποτυπώσαμε φωτογραφικά όλη αυτή τη διαδικασία κι ύστερα κάναμε, σαν παιδιά κι εμείς, την πρώτη μας βόλτα μέχρι κάτω, στον κόμβο με τον παραλιακό δρόμο. Όλα καλά. Ο Περιφερειακός Δρόμος είναι στη διάθεσή μας, από την οδό Λαρίσης μέχρι τα Αστέρια. Στο χέρι μας είναι να τον αξιοποιήσουμε πλήρως. Να τον χρησιμοποιήσουμε με φρόνηση και σύνεση, ως ένα πολύτιμο μέσον εξυπηρέτησης στις μετακινήσεις μας.
Ήταν εκεί και κάτοικοι από τις ταλαιπωρημένες οδούς Αλκίππης και Απόλλωνος. Πανευτυχείς, και με το δίκιο τους, ήταν πολλά τα χρόνια που μεσολάβησαν. Τώρα πλέον ολόκληρη η Νέα Δημητριάδα απαλλάχτηκε από το άχθος της βαριάς κυκλοφορίας. Ολόκληρη η πόλη. Και η Τροχαία ήταν εκεί, πάση δυνάμει. Που φρόντισε να απαλειφθεί από τις πληροφοριακές πινακίδες η κατεύθυνση προς «Άλλη Μεριά-Πορταριά» στον κόμβο Αλκίππης (μια κατεύθυνση «μελλοντική», που μάλλον δεν θα προλάβουμε να δούμε όσο ζούμε…) και να λειτουργούν σωστά τα φανάρια στην Αλκίππης και στα Αστέρια.
Άντε λοιπόν, με το καλό. Και χωρίς ατυχήματα, παρακαλώ.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 792 17.12.2014

οδός Δημητριάδος, Χριστούγεννα 2009


Ιστορική ημέρα η σημερινή. Όχι η πρώτη στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, αφού έχει γίνει μέχρι τώρα εννέα (9) φορές Προεδρική Εκλογή και έχουν εκλεγεί έξι (6) Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας – Μιχαήλ Στασινόπουλος, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κωνσταντίνος Καραμανλής (2 θητείες), Χρήστος Σαρτζετάκης, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος (2 θητείες), Κάρολος Παπούλιας - και ένας προσωρινός, ο Ιωάννης Αλευράς, για είκοσι (20) ημέρες το 1985.
Σήμερα, λοιπόν, η πρώτη ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Μια εκλογή ιδιαίτερα σημαντική, όπως προκύπτει μέσα από την διαμορφωμένη στη χώρα κατάσταση ύστερα από τρία μνημόνια. Θα περιμένουμε το αποτέλεσμα.
Μαζί με όλα αυτά που συμβαίνουν, να και το «πιστωτικό γεγονός». Τι μαθαίνουμε κι εμείς οι πολίτες!! Ό,τι ανοησία έρθει στο μυαλό των διεθνών τοκογλύφων και αξιολογητών της ζωής μας γίνεται «ορολογία» και μας σερβίρεται ως η σοφία των αιώνων – από την ιθαγενή κυρία Σοφία-κανονικός-άνθρωπος-Βούλτεψη. Περίπου, δηλαδή, αυτό που ακούμε είναι ότι η δημοκρατική διαδικασία των γενικών εκλογών μάλλον δεν πρέπει να επιτραπεί, διότι θα οδηγήσει την χώρα στην χρεοκοπία. Τι ακούμε!

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

μοναχικός θρήνος - το ζεϊμπέκικο



Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα Τα Νέα, 14/9/2002.
1. στον φίλο μου τον Θωμά το οφείλω, που μου το 'στειλε ηλεταχυδρομικώς ένα βράδυ - πάντα βράδυ με θυμάται ο Τόμυ. ύστερα το βρήκα πολλάκις αναρτημένο στο διαδίκτυο. με εκφράζει απολύτως, γι' αυτό και το αναρτώ. όσοι με ξέρουν καλά ξέρουν ότι όταν περίσταση και περιβάλλον είναι κατάλληλα, ως μάγκας, σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό, ένα καλό ζεϊμπέκικο το χορεύω. ένα, άπαξ. χωρίς άλματα και τζιριτζάντζουλες. και οι κυρίες-δεσποινίδες της εκάστοτε παρέας γνωρίζουν καλά την απέχθειά μου για τις γυναικίες ψεύτο-ζεμπεκιές...
2. οι επισημάνσεις με μπλε είναι δικές μου.


Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:
Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι, ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι, γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.
(Τσέτσης) 
Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του, αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.
Ο σωστός χορεύει άπαξ.·Δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.
Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:
Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα
του θανάτου η καμπάνα και για μένα.
(Τσιτσάνης)
 *****
Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,
όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.
(Βαμβακάρης) 
Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*, πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι, απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.
Είναι χορός μοναχικός. Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα. Αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.
Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός. Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων, είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί. Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας, είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά. (Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες, τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός·και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)
Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα, προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.
Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.
Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει». Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει. Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του·δηλαδή, να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.
Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει. Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο, δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες. Μπορεί και να γίνει έτσι. Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος, αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.
Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.

* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».

προς «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» (ανοιχτή επιστολή) 10.12.2014

την Τετάρτη 10.12.2014 υπήρχε στις εφημερίδες ρεπορταζ περί μικρής μείωσης των τιμών των διοδίων, ιδιαίτερα στο Μοσχοχώρι.
ευθύς αμέσως συνέταξα και έστειλα ηλεκτρονικά την ακόλουθη επιστολή



Κύριοι παραχωρησιούχοι,
Δια της παρούσης μου επιθυμώ εκ βάθους καρδίας να σας ευχαριστήσω διότι ανταποκριθήκατε αμέσως και ουσιαστικώς στο αίτημα των πολιτών των Νομών Μαγνησίας και Λαρίσης και ανακοινώσατε την από 1ης Ιανουαρίου 2015 μείωση των τιμών στα διόδια του Μοσχοχωρίου.
Ομολογώ ότι με εκπλήξατε. Δεν περίμενα ΤΟΣΗ μείωση. Για τα μικρά φορτηγά η τιμή από 10,10 ευρώ γίνεται 10,00 ευρώ και για τα μεγάλα φορτηγά από 14,10 ευρώ γίνεται 14,00 ευρώ. Δέκα (10) ολόκληρα λεπτά μείωση, καταπληκτικό!!
Είμαι πλέον απολύτως βέβαιος ότι με αυτή τη μείωση των 10 λεπτών ανά διέλευση όλα μα όλα τα φορτηγά θα σας προτιμήσουν και θα γεμίσουν, από 1ης Ιανουαρίου 2015, τον άδειο ως τώρα αυτοκινητόδρομο που διαχειρίζεστε. Και θα σταματήσουν αμέσως να κυκλοφορούν στην Παλαιά Εθνική Οδό Βόλου-Λάρισας (Ε.Ο αρ. 6) όπου, ως γνωστόν, δημιουργούν μύρια όσα προβλήματα, τα οποία, βεβαίως, εσάς δεν σας απασχολούν.
Υποθέτω ότι το ίδιο με εμένα ενθουσιασμένοι είναι και οι βουλευτές και σύμπαντες οι φορείς των δύο Νομών, που είχαν εντόνως αντιδράσει τότε που έγινε εκείνο το θανατηφόρο τροχαίο έξω απ’ τον Ριζόμυλο, και που περίμεναν πώς και πώς να υπάρξει αυτή η μείωση για να φύγουν τα φορτηγά και οι νταλίκες από τον δρόμο-καρμανιόλα. Περιμένω ν’ ακούσω τις ουρανομήκεις ζητωκραυγές τους.
Να σας έχει ο Θεός καλά, εσάς και τα κέρδη σας.
Με αγανάκτηση
Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός
ΥΓ. Σας ευχαριστώ που δεν κάνατε καμιά παρόμοια γελοία μείωση και στην τιμή για τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, που είναι η υψηλότερη σε ολόκληρη την Ελλάδα.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Πέμπτη 11.12.2014)

κυκλο-φ-οριακα 791 10.12.2014

οι τρεις ευεργέτες της Τσαγκαράδας



Χρόνια Πολλά στις Άννες, στις οποίες είναι αφιερωμένα περισσότερα από σαράντα τραγούδια, ελπίζω να τους τραγουδήσατε ένα από αυτά χθες, στη γιορτή τους. Το τραγούδι γαληνεύει, η μουσική εξημερώνει. Εμείς έτσι προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στην παράνοια των καιρών.

Διότι αυτά που ζούμε κάθε μέρα δύσκολα παλεύονται με άλλον τρόπο.

Ανακοινώθηκαν οι ημερομηνίες των ψηφοφοριών για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, 17, 23 και 29 Δεκεμβρίου. Εκτός «απροόπτου» η χώρα βαδίζει προς βουλευτικές εκλογές στα τέλη Ιανουαρίου ή στις αρχές Φεβρουαρίου 2015. Καλή Χρονιά να έχουμε.

Μία μέρα μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού που προβλέπει ανάπτυξη, μείωση ανεργίας, έξοδο από τα μνημόνια, παράδεισο και άλλα τέτοια, και ο κ. Πρωθυπουργός μας έδινε την αγάπη του! Και την ίδια μέρα που τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έδιναν παράταση μνημονίου κατά δύο (τουλάχιστον, λέμε εμείς…) μήνες και την καινούργια εφεύρεση που ακούει στο όνομα «πιστωτική γραμμή με ενισχυμένους όρους» ή (επί το ελληνικότερον) ECCL.

Οι νέοι της χώρας τίμησαν τη μνήμη του δολοφονηθέντος Αλέξη Γρηγορόπουλου, υπό τη σκιά της απεργίας πείνας του φυλακισμένου Νίκου Ρωμανού. Αυτή η τελευταία, που γίνεται με αίτημα μια εκπαιδευτική άδεια, φαίνεται να προκαλεί αναταραχή στα κυβερνητικά επιτελεία.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 790 03.12.2014

...του Ιταλού Altan


Καινούργιος μήνας σε μια καινούργια πόλη, καλημέρα σας. Και επειδή η Ιστορία γράφεται με ημερομηνίες, καταγράφουμε: 1 Δεκεμβρίου 2014 δεύτερη προσπάθεια εφαρμογής λεωφορειολωρίδων (με όλα τα συμπαρομαρτούντα) αυτή τη φορά σε δύο δρόμους, Ιάσονος και Δημητριάδος. Κρατάμε και τις τρεις καθημερινές εφημερίδες της Τρίτης 02.12.2014, διαβάσαμε και τις δηλώσεις του κ. Διοικητή της Τροχαίας και …περιμένουμε. Διότι η Ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν γράφεται σε μια μέρα.

Παράλληλα γινόμαστε γνώστες μιας μεγάλης διαταραχής στη λειτουργία του 1ου Επαγγελματικού Λυκείου, που βρίσκεται σε φάση μηνυτήριας αναφοράς στον Εισαγγελέα, μιας πυρκαγιάς στο Πολυκλαδικό Λύκειο, και μιας «παραβίασης, αφαίρεσης και κλοπής» στο οικόπεδο του Νοσοκομείου 28ης Οκτωβρίου-Ογλ, όπως κατήγγειλε το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσηλευτικού ιδρύματος. Ενδιαφέροντα γεγονότα, τη στιγμή που η πόλη στολίζεται για να γιορτάσει οπωσδήποτε τα καινούργια Χριστούγεννα. Γι’ αυτό το οικόπεδο του Νοσοκομείου, που χρόνια λειτουργούσε ως parking κι ύστερα έμεινε κλειστό, είχαμε δημοσιεύσει στις 18.10.2012 επιστολή που ζητούσε την αξιοποίησή του και είχαμε δεχτεί τηλεοπτικώς επίθεση από τον τότε Διοικητή κ. Ζαχαρόπουλο, ότι δήθεν εξυπηρετούσαμε ιδιωτικά συμφέροντα... Αυτό, έτσι, για την Ιστορία. Τώρα, καθώς φαίνεται, το Νοσοκομείο και η ακίνητη περιουσία του βρίσκεται μπροστά σε «νέα δεδομένα» και κανένας ας μην απορήσει αν ένα βράδυ εμφανιστούν μπουλντόζες στα κτήρια που βρίσκονται στη γωνία Κ.Καρτάλη και Ιάσονος…