κυκλο-φ-οριακα 765 30.04.2014

οδός Δημητριάδος, παλιά...

Καλημέρα, και καλή Πρωτομαγιά, αύριο με το καλό. Η ανέκαθεν Πρωτομαγιά των Εργατών και των Ανθέων.

Η πρώτη αποδυναμώνεται συνεχώς, καθώς αφενός το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα κάνει ότι μπορεί, με διπλές και τρίδιπλες συγκεντρώσεις που συσπειρώνουν εδώ και χρόνια όλο και λιγότερους εργαζόμενους, και αφετέρου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται όλο και περισσότερο μέσα στις μεσαιωνικού τύπου «σύγχρονες» εργασιακές σχέσεις των μνημονίων, ενώπιον του τέρατος της ανεργίας. Ένα μαύρο χάλι, με δυο λόγια.

Η δεύτερη παραμένει στην ψυχή του λαού μας και τα πρωτομαγιάτικα ανθοστέφανα εξακολουθούν, ευτυχώς, να κοσμούν πολλές εξώπορτες, δείγμα της ελληνικότητάς μας κι αυτό.

Η φετινή Πρωτομαγιά σηματοδοτεί, βεβαίως, και το τελικό στάδιο της προεκλογικής περιόδου για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή. Συγκροτήθηκαν οι δυνάμεις, κατατέθηκαν οι συνδυασμοί, περισσότεροι από 5.000 συντοπίτες είναι υποψήφιοι για τους Δήμους και την Περιφέρεια Θεσσαλίας, καλή επιλογή χρειάζεται να κάνουμε, όλοι και παντού. Με μεγάλη προσοχή στις ανεξάρτητες εξαρτήσεις και στα ανεξαρτήτως εξαρτώμενά τους (sic!).

κυκλο-φ-οριακα 764 23.04.2014

ελληνικός οβελίας κάποτε σε κάποιο ελληνικό χωριό

Χριστός Ανέστη!, αδελφοί συμπολίτες.

Γιορτάσαμε το Άγιο Ελληνικό Πάσχα όπως του αρμόζει, έκαστος κατά το αυτώ δυνατόν. Ψάλαμε για ακόμη μια φορά τα εγκώμια, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, στην Αγία Τριάδα και στην Παναγία Γορίτσα (Τρύπα), τηρώντας μια παράδοση 33 χρόνων, που ξεκίνησε και συνεχίζεται με βασικούς «πόλους έλξης» τον Νίκο Παρθένη και τον Σπύρο Ποδάρα – να ‘ναι καλά τα παιδιά, που μας μαζεύουν γύρω τους όλα αυτά τα χρόνια, με διάφορες συνθέσεις εμείς οι υπόλοιποι, άντρες και γυναίκες, να συμβάλλει όσο μπορεί ο καθένας σ’ αυτή την πολύ ιδιαίτερη μυσταγωγία της Μεγάλης Εβδομάδας.

Θαυμάσαμε, επίσης για μία ακόμη φορά, την πειθαρχία και την δύναμη του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, που τήρησε την τάξη και μετέφερε τον Επιτάφιο του Αγίου Κωνσταντίνου. Αυτή η παράδοση είναι ακόμη παλαιότερη, κρατάει από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, από τότε που το Σύστημα είχε την Λέσχη του στο υπόγειο του 5^ου Δημοτικού Σχολείου. Και συνεχίζεται αδιάλειπτα, με συνεχή ανανέωση, με «Ωραία γερά παιδιά, που αχνίζουν καλοσύνη και ξέρουν ν’ ατενίζουν τους βαθιούς ορίζοντες» κατά πώς λέει ο Ελύτης στον ‘Ηλιο τον Πρώτο. Να ‘ναι κι αυτά τα παιδιά καλά.

Ύστερα ήρθε η Λαμπρή, η ημέρα της Χαράς και του παραδοσιακού ελληνικού οβελία. Σ’ αυτό το θέμα δεν ξέρω τι έγινε, πόσο τηρήθηκε αυτό το έθιμο, που σχετίζεται με σχετικά αυξημένο κόστος. Δεν ξέρω, δεν έχω «στατιστικά» στοιχεία για την διακίνηση κρέατος, κάρβουνων, ψησταριών, οίνου και λοιπών χρειωδών. Έχω ως μόνο και ανασφαλές «στοιχείο» τις προσωπικές μου παρατηρήσεις στην εγγύς γειτονιά και σ’ ένα ευρύτερο τμήμα της πόλης, κατά την διέλευση προς τον άνω κλάδο του κυκλώματος Πηλίου, που συνοψίζονται σε δύο λέξεις: ηρεμία και ερημία. Δεν λέω, μπορεί να δούλεψαν οι φούρνοι, μπορεί οι ηλεκτρικές κουζίνες, πάντως οι ψησταριές και οι παρέες που συνάντησα ήταν ελάχιστες. Κι από ψηλά, ατενίζοντας το Πολεοδομικό Συγκρότημα, έβλεπα λίγες εστίες καπνού ανωθρώσκοντος. Κάποιοι λένε ότι είναι απλώς απόρροια της οικονομικής κρίσης, κάποιοι άλλοι θεωρούνε ότι πρόκειται για ένδειξη αφελληνισμού στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, κάποιοι τρίτοι ισχυρίζονται ότι η οικονομική κρίση είναι σχέδιο σκοτεινών δυνάμεων, με στόχο ακριβώς τον εξανδραποδισμό των «ιδιαίτερων» Ελλήνων. Δεν είμαι άξιος να κάνω τέτοιου είδους αναλύσεις, συμπολίτες, εγώ απλώς φοβάμαι όλα αυτά που γίνονται για μένα χωρίς εμένα.

Λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα ανακοινώθηκαν και κάποια ονόματα υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, οι συνδυασμοί συγκροτούνται σιγά-σιγά. Με υπομονή και προσοχή διαβάσαμε πολλά ονόματα, άγνωστά μας και πολύ γνωστά μας, καταγράψαμε στενόχωρες και δικαιολογημένες απουσίες και απαράδεκτες παρουσίες, ομαδοποιήσαμε ιδιότητες και ταυτότητες, υπολογίσαμε «χώρους», «επιρροές» και «ψηφαλάκια». ανατρέξαμε νοερώς στην πολυαγαπημένη μας πρόσφατη Ιστορία αυτής της Πόλης και, εν τέλει, βγάλαμε τα δικά μας συμπεράσματα – ελπίζουμε να τα βγάλατε κι εσείς. Λιγότερο από ένας μήνας έμεινε, πλέον, για την 18^η Μαΐου. Είδαμε και σε πανελλήνια, να σε χαρώ!, μετάδοση την ανακοίνωση των ευρωβουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, ως «έκτακτο γεγονός» - το «Καφέ της Χαράς», μεσημέρι για 50^η φορά, βλέπαμε, αν θυμάμαι καλά, και αίφνης «έκτακτο γεγονός», πωπώ! κανένας σεισμός; κανένα ναυάγιο; πρόλαβα να σκεφτώ δευτερόλεπτα πριν εμφανιστεί ο «με εντολή» Σαμαράς, ύστερα πάτησα το κόκκινο κουμπί και πήγα για ύπνο.

Κάπου μέσα στην ίδια Εβδομάδα ξαναβγήκαν και οι δυνάμεις της Τροχαίας στην οδό Δημητριάδος και το αποτέλεσμα ήταν πάλι μια βροχή από κλήσεις και δια γερανού αποσύρσεις οχημάτων. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας ήταν χαρακτηριστικό, μία από τα ίδια, σφυρίγματα, κυνηγητό, μπροστά οι αστυνόμοι να αδειάζουν κι από πίσω οι παραβάτες να γεμίζουν τον δρόμο. Όλα αυτά μετά τις κορύνες. Εδώ, να με συγχωρείται, κάτι δεν πάει καλά, αδέρφια. Οι κορύνες μπαίνουν για να μην μπορούν να υπάρχουν παραβάτες, π.χ. πόσες παραβάσεις έχουμε στην Λαμπράκη από τις 23.09.2007 μέχρι σήμερα; Πόσες στην Ιάσονος, πόσες στην Ιωλκού; Για να μπορούν, λοιπόν, να γίνονται παραβάσεις στην Δημητριάδος σημαίνει ότι κάτι χρειάζεται κάποια διόρθωση. Αξιολογούμε και περιμένουμε, θα δούμε.

Τέλος για σήμερα, περισσότερα την άλλη φορά. Στην φωτογραφία μια σκηνή από Ελληνικό Πάσχα, σε κάποιο Ελληνικό Χωριό, δεν ξέρω ούτε πού ούτε πότε. Αμήν και γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.04.2014)

κυκλο-φ-οριακα 763 02.04.2014

Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη

κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,

γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον «Πειρασμό» των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσσολογίου, η Έξοδος των οποίων έγινε την νύχτα μεταξύ 10^ης και 11^ης Απριλίου 1826 και απεικονίστηκε από τον Θεόδωρο Βρυζάκη το 1855 στον παρακείμενο πίνακα.

Πήραν κι εδώ, στον τόπο μας, ν’ ανθίζουν τα κλαριά και να βγάζει η γης χορτάρι. Χορτάρι άφθονο, να το τρώνε τα αγαθά φυτοφάγα ζώα και να το μετατρέπουν σε γάλα και να έρχεται μετά η καλή κυβέρνηση και να το πετάει το ελληνικό γαλατάκι, αφού, καθώς φαίνεται, το αλλοδαπό είναι φτηνότερο, καλύτερο, μακροβιότερο, προφανώς «αποδοτικότερο» σε κάποιους.

Με όλα αυτά τα συγκλονιστικά που ζούμε τον τελευταίο καιρό, συμπολίτες, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η «κρίση» είναι, τελικά, η πιο ρουσφετολογική περίοδος τα τελευταία 50, τουλάχιστον, χρόνια του ελληνικού κράτους. Δείτε το πανηγύρι με τις τράπεζες, που τις έχουμε εμείς χρυσοπληρώσει και κάποιοι τις καρπώνονται και θέλουν και τα σπίτια μας από πάνω, δείτε τηλεοπτικές συχνότητες, digea και θαλασσοδάνεια σε καναλάρχες, σε συνδυασμό με το κλείσιμο της ΕΡΤ, δείτε «διαπραγμάτευση» με τους παραχωρησιούχους εργολάβους των εθνικών οδών, στους οποίους δώσαμε εμείς 638 εκατομμύρια κι αυτοί αύξησαν τα διόδια, δείτε μείωση των εργοδοτικών εισφορών, αδιακρίτως εργοδότη, στα ασφαλιστικά ταμεία και αντίστοιχη αύξηση των εισφορών των εργαζομένων, που μένουν στην πλειοψηφία τους, πλέον, ανασφάλιστοι, δείτε λειτουργία, για το καλό μας, των (πολύ)καταστημάτων τις Κυριακές, δείτε το ψωμί και τα φάρμακα δωράκι στα ίδια πολυεθνικά πολυκαταστήματα, στα οποία κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τις πανάκριβες τιμές, δείτε το άφθονο εισαγόμενο γάλα, δείτε το εξευτελιστικό ξεπούλημα του «καλύτερου οικοπέδου της Ευρώπης», του αεροδρομίου στο Ελληνικό (ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μας, δικός τους είναι…), δείτε την «μικρή ΔΕΗ», που δεν δύναται, πλέον, να πληρώνει τα υπεσχημένα σε όσα «κορόϊδα» την πίστεψαν και επένδυσαν σε αμιγώς γερμανικά φωτοβολταϊκά συστήματα, δείτε την μείωση του φόρου πολυτελείας στα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα – ποιοι έχουν τα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα; δείτε την τεράστια «αδυναμία» των κατά τα άλλα «άψογα μηχανοργανωμένων» ελεγκτικών μηχανισμών να ελέγξουν τόσο την φοροδιαφυγή, όσο και τις πολλές λίστες των εμβασμάτων εξωτερικού – ποιοι έκαναν, και συνεχίζουν ακατάσχετα να κάνουν, αυτό είναι βέβαιο, τα εμβάσματα στο εξωτερικό;