κυκλο-φ-οριακα 795 14.01.2015

Η ανοιχτή πισίνα στο κολυμβητήριο "Ιάσων Ζηργάνος" του ΕΑΚ Βόλου

Καλημέρα συμπολίτες και Καλή Χρονιά να έχουμε. Από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έχουμε να βρεθούμε, καθότι μεσολάβησε η Τρίτη των Φώτων. Τότε λοιπόν, την Τρίτη πριν την παραμονή (η στήλη γράφεται πάντοτε την Τρίτη και πάει «ζεστή» για δημοσίευση την Τετάρτη) γράφαμε ότι πέφτει «ένα ψιλό-ψιλό χιονάκι, που πάει πέρα-δώθε με τον αέρα και δεν κάθεται ακόμη». Ύστερα, όπως ξέρετε και ξέρουμε…κάθισε. Κι έγινε το «έλα να δεις» μέσα στην ωραία μας πόλη.

Εμείς δεν είμαστε, σε καμία έκφανση της κοινωνικής μας ζωής, υπέρ του πανικού. Σε καμία περίπτωση. Και είναι αλήθεια ότι το στρωμένο χιόνι μέσα στην πόλη, έτσι όπως είναι διαμορφωμένες οι πόλεις μας και οι ζωές μας, δημιουργεί κάποια προβλήματα. Από μικρά έως μεγάλα ή και πολύ μεγάλα. Από την προμήθεια του άρτου του επιουσίου από τον φούρνο της γειτονιάς μέχρι την προστασία των φυτών που κινδυνεύουν να παγώσουν, από τον αποχιονισμό των πεζοδρομίων μέχρι την ανάγκη επείγουσας μετακίνησης ενός ασθενούς, από την εξασφάλιση της θέρμανσης μέχρι την πρόσβαση στην εργασία κλπ. κλπ. διαφοροποιημένα προβλήματα ανάλογα με τις ηλικίες, τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, τους τομείς απασχόλησης, τους επιμέρους τόπους κατοικίας και ούτω καθ’ εξής.

Μείζον πρόβλημα δημιουργείται, προφανώς, στις ατομικές ή συλλογικές μετακινήσεις και στη μεταφορά αγαθών. Και εδώ, κυρίως, είναι που χρειάζεται αφ’ ενός ψυχραιμία σ’ εμάς τους πολίτες και αφ’ ετέρου σχεδιασμός στις δυνάμεις που μάθαμε να αποκαλούμε «πολιτικής προστασίας». Παλαιότερα δεν υπήρχε αυτός ο όρος, είναι εφεύρεση της τελευταίας δεκαετίας, και δεν είναι κακός όρος, περιλαμβάνει πολλά πράγματα, πολλά σοβαρά σχέδια έκτακτης ανάγκης, που για να εκτελεστούν απαιτούν όλα τρία πράγματα: κατάλληλο μηχανολογικό εξοπλισμό, επαρκές και κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό και επαρκή χρηματοδότηση (άνευ δε τούτου, ουδέν…).

Από αυτά τα τρία απαραίτητα δεν ξέρω, ο απλός πολίτης, ποιο ή ποια αστόχησαν και έμεινε η πόλη σχεδόν δυο μέρες χωρίς καλές δυνατότητες μετακινήσεων στους βασικούς άξονες κυκλοφορίας. Γιατί γι’ αυτούς μιλάμε, για τους βασικούς άξονες. Με μια τέτοια χιονόπτωση είναι αναμενόμενο, συμπολίτες, ότι οι περιοχές κατοικίας δεν θα προλάβουν να αποχιονιστούν – εκεί χρειάζεται η ψυχραιμία μας και αλυσίδες για τα οχήματά μας, εφ’ όσον αυτά μας είναι απαραίτητα ή, καλύτερα, επειδή ποτέ δεν ξέρει κανείς τι θα τύχει, εφ’ όσον υπάρχει όχημα, ας φορέσει όσο γίνεται πιο γρήγορα τις αλυσίδες του. Βεβαίως, σε τέτοιες συνθήκες, όσο λιγότερο μετακινούνται τα οχήματα τόσο το καλύτερο, έτσι διασφαλίζεται κατά κάποιον τρόπο και η έκτακτη ανάγκη μιας μετακίνησης, που βρίσκει πιο ελεύθερους δρόμους στην πορεία.

Μιλάμε, λοιπόν, για τους βασικούς άξονες, που εξυπηρετούν και τις ανάγκες μαζικής μεταφοράς προσώπων (λεωφορεία, ΤΑΞΙ) και αγαθών (φορτηγά-ημιφορτηγά). Που δίνουν πρόσβαση σε νευραλγικές λειτουργικές μονάδες, όπως π.χ. το Νοσοκομείο, το ΙΚΑ, τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, την Πυροσβεστική, την Αστυνομία κλπ. Τέτοια πράγματα προβλέπουν τα σχέδια πολιτικής προστασίας. Πώς και γιατί δεν πέτυχαν αυτά τα σχέδια, δεν μπορώ να ξέρω. Πάντως σίγουρα δεν ευθύνονται ούτε η Τροχαία, ούτε οι ταξιτζήδες, ούτε, πολύ περισσότερο, οι δημοσιογράφοι γι’ αυτό.

Α! και κάτι «ιστορικό», από τα βάθη των κυκλο-φ-οριακών μας αρχείων. Είναι το περίφημο θέμα «νερό της θάλασσας για το λιώσιμο του χιονιού». Άκουσα στην τηλεόραση έναν πρώην Αντιδήμαρχο να λέει ότι αυτός το σκέφτηκε και το εφάρμοσε (και το εφάρμοσε καλά, είναι αλήθεια, αυτό οφείλω να το αναγνωρίσω), οπότε έκανα μια «κατάδυση» και βρήκα το εξής: στα κυκλο-φ-οριακά 004, στις 10.02.1991, γράφεται επί λέξει: «Υστερα εμείς εδώ στην πόλη έχουμε το πλεονέκτημα της θάλασσας, πού ‘χει νερό κι αλάτι, που διαλύει τον πάγο. Να το χρησιμοποιούμε περισσότερο. Ακουσα πολλούς να λένε όχι αλάτι, θα σκουριάσουν τα αυτοκίνητά μας. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος, ούτε για τα οχήματα, ούτε για τα οδοστρώματα (το αλάτι πειράζει και τα οδοστρώματα, αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει). Πρέπει να πέσουν μεγάλες ποσότητες αλατιού για μήνες ολόκληρους και για πολλά συνεχή χρόνια (κάτι που συμβαίνει στις κρύες ευρωπαϊκές χώρες) για ν' αρχίσει συσσωρευτικά το αλάτι να προσβάλει τα μέταλλα και τα οδοστρώματα. Αλλωστε μην ξεχνάμε ότι αλμύρα, άρα αλατάκι, δέχεται όλη η πόλη καθημερινά από τις θαλάσσιες αύρες. Κι αυτό δρα συσσωρευτικά.» Μάλιστα αγαπητοί, τον Φεβρουάριο του 1991 τα γράφαμε αυτά εμείς. Και αν δεν κάνω λάθος, η καλύτερη εφαρμογή του μέτρου έγινε το 2005 (14 χρόνια μετά) και 9 χρόνια αργότερα (φέτος) δεν κατέστη δυνατόν!

Αυτά για αρχή του χρόνου. Που νωρίς-νωρίς μας έφερε και τις βουλευτικές εκλογές. Θα τα πούμε την άλλη Τετάρτη αυτά, μαζί με άλλα. Η φωτογραφία, τραβηγμένη από τον καλό φίλο και προπονητή κολύμβησης Λευτέρη Χατζηστάμο, δείχνει το φετινό χιόνι στο ανοιχτό κολυμβητήριο του Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος» και έχει ως τίτλο «Λάβετε Θέσεις!» (για βουτά, εννοείται…). Να είστε καλά, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 14.01.2015)