κυκλο-φ-οριακα 806 22.04.2015

...τα κάγκελα του Σένγκεν

Χριστός Ανέστη. Και η Ανάστασή του έφερε μαζί την Άνοιξη. Μια πραγματική Λαμπρή, μια μέρα Ελληνικού Πάσχα, που, προσωπικά μιλώντας, μας έφτιαξε τη διάθεση. Και μας επέτρεψε να … εκτονωθούμε στον περιστρεφόμενο οβελία, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, πλην κοκορετσίου, διότι αυτή την ταλαιπωρία της κατασκευής ομολογουμένως δεν την αντέχουμε.

Ήθη και έθιμα του Πάσχα στην χειμαζόμενη πατρίδα μας, που ότι και να γίνει (που να λυσσάξουν, δηλαδή, οι «εταίροι» μας…) δεν πρόκειται να αλλάξουν. Παρ’ όλο που έτυχε να ακούσω μια ραδιοφωνική εκπομπή με δύο κυρίες παρουσιάστριες, όπου μία ακροάτρια έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα και ευχήθηκε «Χριστός Ανέστη, αγάπες μου!». Λέει, λοιπόν, η μία κυρία «Καλά, λέμε ακόμη Χριστός Ανέστη;» και απαντάει η άλλη κυρία, πλήρης αυτοπεποιθήσεως, «Α!, βέβαια, Χριστός Ανέστη λέμε μέχρι του Αγίου Πνεύματος.» Ουδέν περεταίρω σχόλιον εγώ, άλλαξα σταθμό στο ραδιόφωνο.

Όμως στον άλλον σταθμό το θέμα του αναλόγων προσόντων εκφωνητή ήταν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Ένα θέμα για το οποίο ο καθένας λέει ό,τι θέλει ή ό,τι νομίζει ότι θέλει, χύνει κροκοδείλια δάκρυα ή αναθεματίζει θεσμούς, πρόσωπα και αξίες. Κατά την γνώμη μας, η Ελλάδα, η Ιταλία και η Μάλτα καλούνται να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση που είναι νομοτελειακό αποτέλεσμα της «υψηλής» πολιτικής στην Μεσόγειο των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους. Στην δική μας θάλασσα, στην mare nostrum των Ρωμαίων, εκεί όπου γεννήθηκαν όλοι οι πολιτισμοί. Σκέφτομαι συχνά ότι ίσως αυτό να αποτελεί ένα είδος εκδίκησης αυτών των μικρόμυαλων λαών, που δεν έχουν την ευλογία να ζουν στην Μεσόγειο – και προσπαθούν, χρόνια τώρα, να την καταστρέψουν. Ισραήλ, Παλαιστίνη, Λίβανος, Ιράκ, Συρία, Αίγυπτος, Αλγερία, Λιβύη, ένα απέραντο χάος, κι ο Μεγάλος Αρχηγός μια χαρά παίρνει τα πετρέλαια, πουλάει τα όπλα και καταστρέφει τις ζωές. Συνθήκη Σένγκεν (Schengen είναι μία κωμόπολη του Λουξεμβούργου) και δύο Συμφωνίες του Δουβλίνου (Dublin, η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας) υποχρεώνουν την Ελλάδα (μάλιστα κύριοι, την υποχρεώνουν) να παλεύει μόνη της – δεν ξέρω τι σκέφτονταν οι δικοί μας πολιτικοί εκπρόσωποι όταν έβαζαν την υπογραφή της Ελλάδας κάτω από αυτά τα δεσμευτικά νομικά κείμενα.

Κι άντε τώρα, απ’ τη μια μεριά τρεχάτε να βρείτε μόνοι σας άκρη με τους πρόσφυγες κι απ’ την άλλοι οι «δανειστές» (= οι ίδιοι που κρύβονται πίσω απ’ τις επαίσχυντες αυτές συνθήκες) να το παίζουν «άτεγκτοι». Ωραία Ευρώπη ζούμε, να τη χαιρόμαστε, συμπολίτες.

Όλα αυτά μου φέρνουν συχνά στον νου το κείμενο της συνέντευξης του Οδυσσέα Ελύτη στον Γ.Π.Σαββίδη αναφορικά με το πώς εμπνεύστηκε το μεγαλειώδες ποίημά του «Άξιον Εστί», στα χρόνια 1948-1951, όπου σε κάποιο σημείο λέει: «Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου.» και σ’ ένα άλλο «Το επαναλαμβάνω, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ό,τι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους - και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας.»

Ποιος γράφει ποιήματα σήμερα; Ποιος ποιητής ταυτίζει τη μοίρα του με τη μοίρα της Ελλάδας;

Υπαρξιακά ερωτήματα χωρίς απαντήσεις, κι ο Θεός βοηθός. Ένα θαύμα αναμένουμε πάλι.

Και στην ωραία μας πόλη τα θαύματα συνεχίζονται, καθώς οι μεγάλες αποφάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Τώρα οι λαϊκές αγορές, που επανέρχονται σε δρόμους απ’ όπου περνάει αστική συγκοινωνία. Αγώνα κάναμε, αμάν είπαμε, να φύγουν απ’ αυτούς τους δρόμους (κι από άλλους, βέβαια, για να υπάρχει τουλάχιστον μια διασπορά της ταλαιπωρίας των παροδίων), τώρα θα επανέλθουν, λέει, τα πάντα στην πρότερη κατάσταση. Όπως και οι ποδηλατόδρομοι, στην πρότερη κατάσταση.

Κι εκείνο το θέμα με τα λεωφορεία που θα κατεβαίνουν την οδό Αθανασάκη για να πάνε στον Άναυρο, αναβλήθηκε, διαβάζω, στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής (ΕΠΖ) επειδή η απόφαση της Επιτροπής Βιώσιμης κινητικότητας (ΕΒΚ) πάρθηκε ερήμην των κατοίκων, καθώς είπε η κυρία Πρόεδρος και καθώς είναι γεγονός. Η ανακοίνωση της ΕΒΚ μιλούσε μόνο για μία μελέτη του Πανεπιστημίου, μια μελέτη που κανείς ποτέ δεν είδε, όπως μου λένε κάτοικοι της περιοχής. Περίεργος είμαι να δω τι θα απογίνει μ’ αυτό το ζήτημα που είναι, κατά τη γνώμη μου, λάθος. Τέλος, να θυμίσω ότι η ΕΒΚ είναι μία γνωμοδοτική επιτροπή και η ΕΠΖ είναι η επιτροπή που αποφασίζει και εισηγείται το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Θα τα ξαναπούμε, συμπολίτες. Γιώργηδες και Γιωργίτσες, Χρόνια σας Πολλά και Καλύτερα. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.04.2015)