Έτσι έσπασα το χέρι μου !

Η επιστολή αυτή γράφτηκε από τον Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου μας Καθηγητή Παντελή Σκάγιαννη (δικό του είναι το σπασμένο χέρι...) και δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες πριν από έναν περίπου χρόνο.
Ουδείς ενδιαφέρθηκε. Το κάγκελο βρίσκεται ακόμη στην ίδια άκρως επικίνδυνη θέση, ακριβώς επάνω στην διάβαση πεζών, προς δόξαν αρχόντων και υπηρεσιών του Δήμου Βόλου. Και στο μεταξύ πολλά παρόμοια κάγκελα έχουν αφαιρεθεί, όχι λόγω επικινδυνότητας, αλλά λόγω ...όχλησης παρακείμενων τραπεζοκαθισμάτων!

Στα τέλη του Μάρτη (2014) είχα δύο επείγουσες συνεδριάσεις. Την πρώτη στο Οικονομικό Τμήμα και σχεδόν αμέσως μετά στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου. 

Είκοσι λεπτά προσπαθούσα να βρω μέρος να παρκάρω κάπου κοντά στο Οικονομικό Τμήμα. Δεν βρήκα. Κατέληξα να παρκάρω πίσω από το Δημοτικό θέατρο. Έφυγα τρέχοντας προς την Κοραή, πέρασα τρέχοντας από το φανάρι των πεζών στη γωνία Ξενοφώντος και 2ας Νοεμβρίου απέναντι από τη Συνεταιριστική Τράπεζα Θεσσαλίας. Επιτάχυνα το τρέξιμό μου καθώς ερχόταν ένα αυτοκίνητο που δεν μου έδωσε την αίσθηση ότι ήταν έτοιμο σταματήσει στο φανάρι. Εκεί που έστριψα το κεφάλι μου για το παρακολουθήσω αίφνης έπεσα στα χαμηλά κάγκελα και βρέθηκα φαρδύς πλατύς στο πεζοδρόμιο έχοντας κάνει ένα αξιοζήλευτο πλονζόν επιπέδου τερματοφύλακα. Με τη διαφορά πως έπεσα πάνω σε πλάκες πεζοδρομίου και χτύπησα το κεφάλι μου. Οι πόνοι αφόρητοι και στο δεξί μου χέρι, το οποίο αποδείχτηκε, μετά από λίγη ώρα στο Νοσοκομείο, πως έσπασα. 

Και σχεδόν Ιούλιος πλέον, ακόμη με ταλαιπωρεί. 

Είχα σκοντάψει στα χαμηλά κάγκελα και για δυο –τρεις μήνες τώρα νόμιζα πως είχα παραβεί το νόμο και έτρεχα δίπλα στη διάβαση εκεί που είχε τα χαμηλά κάγκελα. Έλεγα μέσα μου, αυτά παθαίνει όποιος παραβαίνει το Νόμο στη χώρα αυτή. Σίγουρα αν δεν τιμωρηθεί από το δικαστήριο θα τιμωρηθεί από τη Θεία Πρόνοια (εξ άλλου υπάρχει και ο περίφημος Θεός της Ελλάδος). Όπως περίπου τιμωρούνται οι διάφοροι κλέφτες του δημοσίου πλούτου που είναι όλοι «μέσα». Ίσως λοιπόν μου άξιζε να τιμωρηθώ αφού έτρεχα δίπλα και όχι μέσα στη διάβαση, ως όφειλα, έστω και με πράσινο.

Προχτές όμως ξαναπέρασα από εκεί και έριξα μια ματιά. Ω! του θαύματος, ανακάλυψα πως δεν είχα παραβεί κανένα νόμο. Είχα τρέξει πάνω στη διάβαση. Απλά η διάβαση στο τέλος είχε τα περίφημα χαμηλά κάγκελα!

Ποιά ιδιοφυία μηχανικού και από ποιον φορέα επέβλεψε το έργο αυτό; Ποιος ηλίθιος τα τοποθέτησε;

Παντελής Σκάγιαννης

Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του

Πανεπιστημίου Θεσσαλίας