Άλλο ένα καλοκαίρι
στ’ όμορφου Πηλίου τα μέρη.
Στου Αιγαίου τα παιχνίδια,
που ‘ναι του Θεού στολίδια.
Στιχούργημα εποχιακόν και επί του
ποδός, καλημέρα συμπολίτες. Η στήλη διάγει παραθαλασσίως, το αυτό επιθυμεί και
δι’ υμάς. Με ήλιο, βοτσαλάκια, μελτεμάκια, ομπρέλες και ξαπλώστρες και...
αυτοκίνητα. Πολλά αυτοκίνητα, συμπολίτες, παντού όπου μπορεί να χωρέσει ένα
σιδερένιο κουτάκι βρίσκεις ένα τέτοιο. Μεγάλο, μικρό, ψηλό, χαμηλό, τα πάντα
όλα, παντού.
Όχι πολλά χρόνια πριν ένας
ντόπιος Δήμαρχος είχε προσπαθήσει να βάλει ένα φρένο σ’ αυτή την
αυτοκινητοκατάληψη, τόλμησε μάλιστα να φτιάξει και μια ποδηλατολωρίδα, που την
έβαψε κόκκινη και την διαχώρισε απ’ το υπόλοιπο οδόστρωμα με πλαστικά
κολωνάκια, σήμερα δεν υπάρχει τίποτε. Αποδοκιμάστηκε κι ύστερα πήρε σύνταξη
εκείνος ο Δήμαρχος, αλλάξανε δυο φορές τα πρώτα βιολιά στον Δήμο, σήμερα δεν
υπάρχει όχι ποδηλατολωρίδα, ούτε σπιθαμή ελεύθερης από παρκαρισμένα αυτοκίνητα
γης. Και βέβαια κανένα λεωφορείο, είτε τουριστικό, είτε, κυρίως, του
υπεραστικού ΚΤΕΛ δεν διανοείται να προσεγγίσει τον παραλιακό δρόμο και
σταματάει ψηλά, στον περιφερειακό δρόμο, όπου κι εκεί, πολλές φορές, υπάρχει
μεγάλη δυσκολία στην αναστροφή. Καναδυό χρόνια λειτούργησε ένα λαστιχοφόρο
τρενάκι, που ανεβοκατέβαζε τους δύστυχους επιβάτες, τώρα πάει κι αυτό.
