κυκλο-φ-οριακα 840 24.02.2016

παραγωγή Γιάννης Βαλιάντζας

Με τα αγροτικά μπλόκα ακόμη στους δρόμους η Ελλάδα πορεύεται τον δύσκολο και, κυρίως, μοναχικό, δικό της δρόμο. Μέσα σε μια απόλυτα παραπαίουσα ξενοφοβική Ευρώπη, που, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί, βαδίζει με γοργούς ρυθμούς προς μια καινούργια μορφή-μετάλλαξη του ίδιου ανέκαθεν εθνικοσοσιαλισμού. Μια Ευρώπη που συνεχώς ταξιδεύει, συσκέπτεται χωρίς να σκέπτεται, διακηρύσσει μεγαλοστομίες και την επόμενη ακριβώς στιγμή («μέσα σε 10 ώρες» άκουσα να λέει ο Αν. Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής) επιτρέπει να γίνονται κουρελόχαρτα οι «αποφάσεις» της και να περιχαρακώνονται οι λαοί της.

Και η Ελλάδα μένει μόνη, απελπιστικά μόνη, παρά τις μεγαλόστομες, επαναλαμβάνω, διακηρύξεις του εκλεγμένου και εκλεκτού κ. Γιουνκέρ, τον οποίο δεν φαίνεται να λαμβάνει κανείς, πλέον, από τους ευρωπαίους ηγέτες σοβαρά υπ’ όψιν. Δεν ξέρω πια γιατί παραμένουμε σ’ αυτή την ομάδα των 28 κρατών-μελών. Το λέω μετά παρρησίας και μετά φόβου, δεν ξέρω. Για τα πακέτα των επιδοτήσεων που μας δίνουν για να τα πάρουν πίσω με το πολύ παραπάνω, μέσω των πάσης φύσεως αγαθών που ψωνίζουμε από τις διάφορες θησαυρίζουσες εταιρείες τους; Για τις καταστροφικές «κοινές αγροτικές πολιτικές» που μας έχουν αφαιρέσει κάθε δυνατότητα αυτάρκειας; Για τους «κανόνες ανταγωνισμού», που ισχύουν μόνο για τις ελληνικές επιχειρήσεις ενώ με τις δικές τους γίνεται «το έλα να δεις»; Για την προστασία της Δημοκρατίας μας ή για της προστασία των συνόρων μας από τουρκικά πλοία; Για την αυστηρή επιτήρηση του τραπεζικού μας συστήματος, που το έχουμε «ανακεφαλαιοποιήσει» τρεις φορές μέχρι τώρα με λεφτά που πάλι εμείς από την τσέπη μας χρωστάμε;

Δεν ξέρω τι προσδοκούμε, τι ελπίζουμε χωρίς κανέναν απολύτως σύμμαχο. Μόνο τα χειρότερα, φοβάμαι. Που κι αυτά δεν τα ξέρουμε ακόμη, π.χ. αν μιλούσες για «φράχτες» στα ευρωπαϊκά σύνορα ή για κατάργηση του δικαιώματος ελεύθερης μετακίνησης πριν από όχι πολύ, λιγότερο από έναν χρόνο, θα σε έπαιρναν για τρελό. Πού να ξέρω τι θα σκαρφιστεί αύριο η πεφωτισμένη Ευρώπη των 27+1 χωρών.

Στο μεταξύ τα μπλόκα καλά κρατούν, διασπασμένοι είναι και οι αγρότες, όπως όλοι μας, όλοι εναντίον όλων ούτως ή άλλως, και μεγάλη ανησυχία σε κανάλια και αλλού «τι θα γίνει με τις αποδείξεις». Μεγάλη αγωνία, πρόβλημα τεράστιο, το Υπουργείο καθυστερεί. Γελοιότητες, συμπολίτες. Εμείς στο σπίτι μας έχουμε ένα χαρτόκουτο από παπούτσια σε ένα ντουλάπι και ρίχνουμε μέσα τις αποδείξεις που παίρνουμε οικογενειακώς. Ένα κουτί σε ένα ντουλάπι, είναι όντως πρόβλημα μεγάλο. Τις ρίχνουμε, που λέτε, εκεί, χρόνια τώρα, φτάνει η άγια εκείνη ώρα να υποβάλουμε την δήλωσή μας, μας λέει ο λογιστής «παιδιά, τόση συνολική αξία σε αποδείξεις», ασχολούμαστε περίπου δύο ώρες (ετησίως εννοείται), κρατάμε τις απαραίτητες σε ένα δεύτερο χαρτόκουτο από παπούτσια στο ίδιο ντουλάπι, πετάμε τις περισσευάμενες, οπότε αδειάζει το πρώτο χαρτόκουτο και συνεχίζουμε να ζούμε. Τόσο «δύσκολα» είναι τα πράγματα στην οικογένειά μας, αγαπητοί φίλοι, και δεν καταλαβαίνω γιατί τόσοι συν-Έλληνες ανησυχούν(!!) γι’ αυτό το, όντως αστείο, θέμα.

Πάει κι αυτός ο εργολάβος στον Περιφερειακό. Ο κατά σειρά 7^ος που έχει εμπλακεί σ’ αυτό το έργο. Οι εργολαβίες είναι 8, την 1^η και την 2^η την έκανε ο ίδιος, ολοκλήρωσε και μετά ...κήρυξε πτώχευση. Ο 2^ος έφτασε το έργο από τον ανισόπεδο κόμβο στην οδό Λαρίσης μέχρι τον κόμβο στο Φυτόκο και μετά ...κήρυξε πτώχευση. Ο 3^ος έφτασε μέχρι τον Κραυσίδωνα και μετά ...εγκατέλειψε. Ο 4^ος άνοιξε την σήραγγα στην Γορίτσα και μετά ...δήλωσε αδυναμία πληρωμών. Ο 5^ος ξεκίνησε το τμήμα προς Αγριά και μετά ...εγκατέλειψε. Ο 6^ος ολοκλήρωσε την σήραγγα και την έξοδο στον παραλιακό δρόμο, όλα καλά. Ο 7^ος, τώρα, μας κληροδότησε ένα κυματιστό οδόστρωμα και μετά ...κηρύχτηκε έκπτωτος. Κάτι, κάτι έχει αυτός ο δρόμος, δεν μπορεί

Αυτά για σήμερα, εν συγχύσει ευρισκόμενοι, κυρίως λόγω χρόνου. Θα κλείσουμε με κάτι το ωραίον, και τι ωραιότερον από μία παράσταση της οπερέτας «Ο Βαφτιστικός», του Θεόφραστου Σακελλαρίδη! 2,3 & 4 Μαρτίου 2016, ώρα 9:00 μμ στην Παλαιά Ηλεκτρική Εταιρεία. Βολιώτικη χορωδία, Κατερίνα Αποστολοπούλου, Τζένη Χατζηδήμου, Θωμάς Σκοτίδας, Ιορδάνης Παπάζογλου, Ευάγγελος Κακάλιας, Γιάννης Φελεσάκης, Γαβριήλ Μουσκής, στο πιάνο η Νεκταρία Παπαδημητρίου, μουσική διεύθυνση και διδασκαλία Χορωδίας: Στάσα Τζάλλα, χορογραφίες: Βάσω Τηλιοπούλου με την Σχολή Χορού Chorus Line, σκηνοθεσία Ευάγγελος Κακάλιας. Τρεις βραδιές διασκέδασης, γεμάτες μουσική, τραγούδι, χορό και έξυπνη πρόζα.

Στους πολύ δύσκολους καιρούς 1910-1940 οι Έλληνες ψυχαγωγούνταν και διασκέδαζαν με οπερέτες. Και τώρα είναι πολύ δύσκολοι οι καιροί. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 24.02.2016)