κυκλο-φ-οριακα 844 23.03.2016

η Αργώ ταξιδεύει

Καλημέρα συμπολίτες. «Όλη η Δόξα, όλη η Χάρη, Άγια μέρα ξημερώνει», ένα εμβατήριο που το μάθαμε στο Δημοτικό και εξακολουθούμε να το ακούμε κάθε 25^η Μαρτίου. Αναρωτηθήκαμε ποιος έχει γράψει τους στίχους και την μουσική του. Σκαλίσαμε λίγο το διαδίκτυο και διαπιστώσαμε ότι πολλές ιστοσελίδες που περιέχουν σχολικά τραγούδια και «υλικά για σχολικές εορτές» έχουν τους στίχους, χωρίς περισσότερα στοιχεία. Όμως, όποιος ψάχνει βρίσκει! Βρήκα Πάγια Διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού αρ. 4-54 του 2009 «Περί Στρατιωτικών Εμβατηρίων Στρατού Ξηράς» με έναν πραγματικό θησαυρό πληροφοριών για όλα αυτά τα τραγούδια, που τόσα χρόνια τα έχουμε στ’ αυτιά και στο στόμα μας χωρίς να ξέρουμε τίποτε γ’ αυτά – ενώ ξέρουμε απέξω κι ανακατωτά συνθέτες, στιχουργούς και ιστορίες πολλών άλλων (σημαντικών και ασήμαντων) ελληνικών ασμάτων. Για το συγκεκριμένο, λοιπόν, δεν αναφέρεται στιχουργός. Αναφέρεται μόνον ως συνθέτης (διασκευή, λέει) ο Αριστοτέλης Καζαντζής, Διοικητής της Στρατιωτικής Μουσικής στο Γ’ Σώμα Στρατού και αργότερα Επιθεωρητής, ο οποίος συνέθεσε και το «Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά» σε στίχους του Αλέξανδρου Ραγκαβή. Αυτά προς περεταίρω εγκυκλοπαιδικήν σας μόρφωσιν.

21 Μαρτίου, Δευτέρα, πρώτη μέρα της Άνοιξης, εαρινή ισημερία – εμείς αυτό ξέραμε, ανέκαθεν, ή καλύτερα, τότε που ζούσαμε στην ηρεμία μας, χωρίς το διαδίκτυο.

Διακοπή. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ενημερωθήκαμε για την τρομοκρατική ενέργεια με ισχυρές βόμβες στην Πρωτεύουσα της Ευρώπης, στο αεροδρόμιο και στο μετρό των Βρυξελλών, ακόμη και κάτω από τα κεντρικά κτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα πολλαπλό συντονισμένο χτύπημα με περίπου 30 νεκρούς, μέχρι αυτή την ώρα. Λονδίνο, Μαδρίτη, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Βρυξέλλες – τρόμος και σκοτάδι πάνω σ’ ολόκληρον τον κόσμο, και η ειρήνη στην Μέση Ανατολή συνεχίζει να είναι «ζητούμενο».

Επανερχόμαστε. Το διαδίκτυο, λοιπόν, μας πληροφορεί ότι φέτος η εαρινή ισημερία στην Ελλάδα (που σημαίνει ότι ο ήλιος βρέθηκε κάθετα πάνω από τον Ισημερινό και οι ώρες της ημέρας ήταν περίπου ίσες με τις ώρες της νύχτας) ήταν τα ξημερώματα, ώρα 06:30, της Κυριακής 20 Μαρτίου. Ευχαριστούμε για την άχρηστη πληροφορία!

21 Μαρτίου έχει καθιερωθεί και ως Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. «Εγώ τους ποιητές από τα τραγούδια τους γνώρισα» έγραφα σε ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στην «Θεσσαλία» μας στις 31 Μαΐου 2015. Και συνέχιζα «...Που σημαίνει, πολύ απλά, ότι πρώτα άκουσα τα τραγούδια που γράφτηκαν πάνω σε δικούς τους στίχους και ύστερα αγόρασα (μερικά από) τα βιβλία τους. Δεν ντρέπομαι να το πω: δεν είμαι από εκείνους που διαβάζουν ποίηση. Πεζό λόγο, ναι, διαβάζω, εξ απαλών ονύχων, καυχιέμαι ότι είχα διαβάσει τα περισσότερα έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Νίκου Καζαντζάκη κι άλλα πολλά πριν ακόμη τελειώσω το (εξατάξιο τότε) Γυμνάσιο. Και συνεχίζω απτόητος, ψάχνοντας να βρω διαμάντια μέσα στο τέλμα της σημερινής ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής, όπου κάθε εντελώς άγνωστη κυριούλα, που είπε να ξεδώσει γράφοντας τον καημό της σε ένα βιβλίο, διαφημίζεται από τον εκδοτικό της οίκο ως «η πλέον αναγνωρίσιμη ελληνίδα συγγραφέας» - αλλά αυτό είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία, που ίσως την ιστορήσουμε μιαν άλλη φορά». Τέτοια έγραφα, τέτοια πιστεύω, και μη προς κακοφανισμόν κανενός.

Προς κακοφανισμόν, όμως, αρκετών σ’ αυτή την πόλη θεωρώ ότι πρέπει να είναι η βράβευση του ντοκιμαντέρ ARGO NAVIS στο 18^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.. Πρόκειται για ένα φιλμ 100 λεπτών, που απεικονίζει με λεπτομέρειες την κατασκευή της δικής μας Αργούς, που ξεκίνησε το 2003, και το ιστορικό ταξίδι της, το καλοκαίρι του 2008. Δημιουργοί του μία γερμανίδα, η Σουζάνε Μπάουζινγκερ και ένας Έλληνας, ο Στέλιος Ευσταθόπουλος. Αυτοί στους οποίους αναφέρομαι είναι όλοι όσοι από την αρχή αυτού του παγκοσμίως πρότυπου εγχειρήματος (2003) μέχρι και σήμερα (2016), 13 χρόνια τώρα, δεν έχουν σταματήσει να το απαξιώνουν, με την γνωστή πολλή γκρίνια και «κριτική διάθεση».

Το πιο πρόσφατο δείγμα τέτοιας απαξίωσης για ένα συναφές και, προφανώς, ακόμη πιο σημαντικό θέμα είναι αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας γύρω από το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, το αεροδρόμιο για το οποίο πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει ολόκληρη η Μαγνησία και η Κεντρική Ελλάδα, και ξαφνικά μαθαίνω ότι μας είναι ...άχρηστο. Δεν έχω λόγια.

Οριστική διακοπή. Οι εικόνες από τις Βρυξέλλες είναι τραγικές. Δεν γίνεται με το ένα μάτι να βλέπω και με το άλλο να γράφω κυκλο-φ-οριακά, έχουν περάσει πια τέσσερις (4) ώρες! Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" τηνν Τετάρτη 23.03.2016)