Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

κυκλο-φ-οριακα 851 15.06.2016

ΕΡΑ Βόλου, νύχτες Ιουνίου 2013


Μεσούντος ακριβώς του Ιουνίου, καλημέρα συμπολίτες. Πλήθος εκδηλώσεων σήμερα στο Πορφυρογένειο της Αγριάς, στο Μουσείο της Πόλης, στον Ραδιοφωνικό Σταθμό, στις πλατείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στα γήπεδα της Γαλλίας, μια γενική κινητικότητα. Τελείωσαν ή τελειώνουν οσονούπω και τα σχολεία, καλό καλοκαίρι να περάσουν τα παιδιά μας (κι εμείς μαζί…) κι από Σεπτέμβρη πάλι βλέπουμε, όλο και κάποια μεταρρύθμιση της Παιδείας θα συμβεί.
Έναν χρόνο επαναλειτουργίας γιορτάζει η ΕΡΤ, μετά από εκείνο το απαράδεκτο μαύρο που έριξε η κυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΔημΑρ) στην δημόσια τηλεόραση στις 11 Ιουνίου 2013. Παγκόσμια «πρωτοτυπία», να κλείνει μια κυβέρνηση την δική της τηλεόραση, αλλά έπρεπε να γίνει διότι το ζητούσαν οι καναλάρχες της DIGEA (ο κύριος κλικλίκος…), που, όπως ξέρουμε, από τότε μονοπωλεί το ψηφιακό σήμα της τηλεόρασης. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν έκλεισαν ούτε μία στιγμή τα μικρόφωνα του ραδιοφώνου, προχώρησαν σ’ έναν αγώνα που στηρίχτηκε και από πολλούς «απλούς» ανθρώπους και συλλογικότητες, και με κυβέρνηση Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑνΕλ) δικαιώθηκαν. Η ΕΡΤ ξαναλειτούργησε, συμβολικά, στις 11 Ιουνίου 2015. Σήμερα μεταδίδει τους 51 αγώνες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου από την Γαλλία και ετοιμάζεται για την κάλυψη των Ολυμπιακών Αγώνων από την Βραζιλία.
Θυμάμαι εκείνες τις στιγμές τον Ιούνιο του ’13, ήμουν καθ’ οδόν από την Λάρισα προς Βόλο κι άκουγα στο ράδιο ότι αναμένονται ανακοινώσεις αναφορικά με την ΕΡΤ. Έφτασα στον Ραδιοφωνικό Σταθμό πριν την επίσημη ανακοίνωση, κατά σύμπτωση πρώτος απ’ όλους τους αλληλέγγυους (η ονομασία μας προέκυψε αργότερα), βρήκα εκεί συγκεντρωμένους όλους τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, κάποιους γνωστούς μου κι άλλους, τους περισσότερους, όχι. Μαζί τους είδα εκεί, στην τηλεόραση της παράγκας, τον κ. Κεδίκογλου να τους απολύει αυτοστιγμεί και να αναγγέλλει το μαύρο που έπεσε λίγες ώρες αργότερα. Θυμάμαι τις νύχτες που ακολούθησαν, θυμάμαι τις μέρες της ertopen, θυμάμαι πόσο θαύμαζα τους τεχνικούς που κατάφερναν δεν-ξέρω-πώς να φτάνουν σ’ εμένα φωνές και μουσικές από «απολυμένους» εργαζόμενους στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, σ’ όλη την Ελλάδα, το θεωρούσα «θαύμα»!

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

κυκλο-φ-οριακα 850 08.06.2016



Καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές. κυκλο-φ-οριακα υπ’ αριθμόν 850 σήμερα, και η ζωή συνεχίζεται. Την προηγούμενη Τετάρτη γράψαμε για τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη «Όσο κι αν κανείς προσέχει / όσο κι αν το κυνηγά / πάντα πάντα θα `ναι αργά / δεύτερη ζωή δεν έχει.» Ύστερα απ’ αυτό είδαμε ξαφνικά ένα βράδυ στην τηλεόραση ένα κατακόκκινο YOLO, με κάτι σχηματάκια μέσα. Τίποτε δεν μας έλεγε αυτό, οπότε επικαλεστήκαμε τι άλλο; τα παιδιά μας, που είναι πάντοτε απολύτως ενημερωμένα, ζωή να ‘χουν. Και μάθαμε ότι αυτό το YOLO είναι ακόμη μία συντομογραφία της έκφρασης You Only Live Once, που σημαίνει «Ζεις μονάχα μια φορά». Αυτό.
Και επειδή YOLO, αγόρασε μια τηλεόραση SUHD! Περί αυτού, λοιπόν, πρόκειται, διαφημιστικό τρικ είναι κι αυτό, ζεις μονάχα μια φορά, κατά συνέπεια ριξ’ το έξω, αδερφέ, ας πάει και το παλιάμπελο, πάρε μια τηλεόραση Ultra High Definition, τουτέστιν «κατ’ εξοχήν υψηλής ευκρίνειας» με ένα «S» μπροστά που ούτε κι εμείς που το γράφουμε ξέρουμε τι σημαίνει... Τόσο ωραία και στο βάθος κήπος.
κυκλο-φ-οριακα υπ’ αριθμόν 850, συνολικά γύρω στις 570.000 λέξεις, περισσότεροι από 3,7 εκατομμύρια χαρακτήρες (κάθε χαρακτήρας είναι ένα χτύπημα στο πληκτρολόγιο, ακόμη και το κενό ανάμεσα στις λέξεις). Μια ιστορία 25 χρόνων, ποιον ενδιαφέρει, άραγε;

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

κυκλο-φ-οριακα 849 01.06.2016

μονοδρόμηση σήραγγας Γορίτσας, καλοκαίρι 2016


Καλόν μήνα συμπολίτες. Πότε πήγε Ιούνιος, πότε έφτασε στα μισά και τούτος ο χρόνος; «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω / Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος / Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω / Φταίει η ζωή που είναι μικρή» λέει το ρεφραίν ενός τραγουδιού του 1990, σε μουσική και στίχους Γιάννη Νικολάου, το οποίο μεταξύ άλλων εκτελεί και ο Παντελής Θαλασσινός. Η ζωή φταίει, επειδή είναι μικρή.

Και δεν φτάνει που ‘ναι μικρή, είναι και δύσκολη π’ ανάθεμά την. Όμως, όπως έγραψε και ο Ελύτης και τραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου, «...δεύτερη ζωή δεν έχει». Αυτή είναι, μία, μικρή, δύσκολη και ωραία.