κυκλο-φ-οριακα 864 19 Οκτωβρίου 2016

αμαξάκι Θεσσαλονίκης

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες. Σαν χθες, στις 18 Οκτωβρίου 1981, η Ελλάδα ψήφιζε «Αλλαγή». Ήταν οι εκλογές που ανέδειξαν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠαΣοΚ) του Ανδρέα Παπανδρέου σε πρώτο κόμμα με 48,07%, αφήνοντας δεύτερη την Νέα Δημοκρατία με 35,88% και τρίτο το ΚΚΕ με 10,93%. Και … τέλος. Αυτά τα τρία (3) κόμματα εκπροσωπήθηκαν, τότε, στην Βουλή. Σήμερα εκπροσωπούνται οκτώ (8). Αν είναι καλύτερα ή χειρότερα θα αποφανθεί η Ιστορία, αρκετά χρόνια μετά από εμάς που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε όλα τα πολιτικά γεγονότα της Ελλάδας μετά την δικτατορία των συνταγματαρχών – και με την ευκαιρία, σε ηλικία 104 ετών απεβίωσε και ο Στυλιανός (γνωστότερος ως Στέλιος) Παττακός, ο τρίτος και τελευταίος της χούντας Παπαδόπουλου-Παττακού-Μακαρέζου.

Στην όμορφη και φτωχομάνα Θεσσαλονίκη μεταβήκαμε μετ’ επιστροφής με Ι.Χ. το περασμένο Σάββατο. Πληρώσαμε τα διόδιά μας (πλην Μοσχοχωρίου) και απολαύσαμε για μία ακόμη φορά τα στενά των Τεμπών και τις στροφές του Πλαταμώνα, όπου, ως γνωστόν, εδώ και τουλάχιστον οχτώ χρόνια εκτελούνται έργα σηράγγων και οδοποιίας με βραδύτατους ρυθμούς. Είπαμε να ενημερωθούμε και διαπιστώσαμε ότι φαίνεται πλέον πολύ πιθανό (βέβαιο, λένε οι αισιόδοξοι) να κάνουμε Πάσχα του 2017 με τον αυτοκινητόδρομο και τις σήραγγες σε λειτουργία, τόσο στα Τέμπη όσο και στον Πλαταμώνα. Το συνολικό μήκος διαδρομής είναι 25 χλμ., από τα οποία 14 είναι σε ανοιχτό δρόμο και 11 σε σήραγγες: Τ1 2 χλμ., Τ2 6 χλμ., Τ3 3 χλμ. Και η βραδύτητα δεν οφειλόταν σε τεχνικά-κατασκευαστικά ζητήματα (π.χ. οι σήραγγες Τ1 και Τ2 των Τεμπών είναι έτοιμες από το 2011!!) αλλά σε γραφειοκρατικές διαφωνίες επί των συμβάσεων μεταξύ της παραχωρησιούχου Εταιρείας «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» και του Υπουργείου διαχρονικά. Τώρα φαίνεται ότι έχουν τελειώσει αυτά και το έργο τρέχει γρήγορα.

Το ίδιο τρέχουν και όλα τα υπόλοιπα έργα αυτοκινητοδρόμων, όλα πέρα για πέρα: η Ολυμπία Οδός Κόρινθος-Πάτρα), η Ιονία Οδός (Ιωάννινα-Πάτρα), η Ε65 (Λαμία-Παναγιά) και ο Μορέας (Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα-Σπάρτη) τρέχουν να είναι έτοιμα Μάρτιο με Αύγουστο 2017. Και για να πάρετε μια ιδέα του γιατί και πώς συμβαίνουν αυτές οι καθυστερήσεις, έψαξα και βρήκα μια πρόσφατη ανάρτηση στο διαδίκτυο, από 13 Οκτωβρίου φέτος, που αναφέρεται σε μία (ακόμη) διαπραγμάτευση μεταξύ των εταιρειών και των ανεξάρτητων μηχανικών, που απαιτούν χρήματα, και του ελληνικού δημοσίου δια του Υπουργείου Υποδομών. Διαβάστε τι ζητούσαν οι εταιρείες και τι συμφώνησαν τελικά να πάρουν, έχει ενδιαφέρον και δείχνει τι μπορεί να πετύχει το δημόσιο όταν δεν είναι «υποταγμένο» στο ιδιωτικό (και ο νοών, νοείτω…)

1.Ιόνια Οδός: 407εκ.ευρώ (απαίτηση), 314 (ανεξ.μηχ.) και τελικό ποσό συμφωνίας 140εκ.ευρώ

2.Ε65: 205εκ.ευρώ (απαίτηση), 147 (ανεξ.μηχ.)και τελικό ποσό συμφωνίας 80εκ.ευρώ

3.Ολυμπία Οδός: 387εκ.ευρώ (απαίτηση), 250 (ανεξ.μηχ.) και τελικό ποσό συμφωνίας 215εκ.ευρώ

Συνολικά από τα 999εκ.ευρώ που διεκδικούσαν οι παραχωρησιούχοι, συμφωνήθηκαν τελικά 435εκ.ευρώ. Από τον πίνακα απουσιάζει η συμφωνία με τον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου που θα κλειδώσει τις επόμενες μέρες και ο Μορέας.

Κατανοητό; Περίπου 565 εκατομμύρια εξοικονόμηση πόρων, που, βέβαια, θα κατευθυνθούν αλλού.

Ομοίως αυξάνεται και η ταχύτητα των έργων στο Μετρό της Θεσσαλονίκης (που κάποτε ήταν, κι αυτό, ένα από τα σύντομα ανέκδοτα…). Το έργο έχει μία γραμμή μήκους 9,6 χλμ. με 13 σταθμούς και μία επέκταση προς Καλαμαριά μήκους 4,8 χλμ. Με 5 σταθμούς. Στις 14 Οκτωβρίου από το συνολικό μήκος των 9,6 χλμ. δίδυμες σήραγγες της βασικής γραμμής είχε ήδη διανοιχθεί περίπου το 88%. Κι όταν είναι κανείς στην συμπρωτεύουσα αυτό φαίνεται, καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι συμβαίνει στο υπέδαφος, το οποίο, σημειωτέον, είναι και γεμάτο με τις διάφορες αρχαιολογικές περιόδους της ανέκαθεν πόλης.

Ύστερα περπατήσαμε και στην καινούργια παραλία, μετά τον Λευκό Πύργο μέχρι το Μέγαρο Μουσικής. Κόσμος πολύς όλων των ηλικιών, γλώσσες πολλές κι άλλοι τόσοι πολιτισμοί, ποδήλατα πολλά στον ποδηλατόδρομο, όλα τα ωραία. Καΐκια-μπαράκια για βολτούλες στον δυστυχώς πολύ βρώμικο Θερμαϊκό κόλπο. Και αμαξάκια στον πεζόδρομο! Μάλιστα, αμαξάκια.

Αμαξάκια σαν αυτά που δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν στην παραλία του Βόλου. Τι ζούμε, συμπολίτες, σ’ αυτή την πόλη, μαζί, βέβαια, και με όλα τα άλλα! Νομίζω ότι είμαστε η μοναδική παράλια πόλη στην Ελλάδα, μπορεί και στον Κόσμο, στην παραλία της οποίας απαγορεύεται να κυκλοφορούν αμαξάκια. Η μοναδική.

Κατά παράφραση του κλασικού στίχου του Νίκου Εγγονόπουλου, «εδώ είναι Βόλος, δεν είναι παίξε-γέλασε».

Όπως λένε και τα παραμύθια, ζούμε εμείς καλά κι οι άλλοι πολύ καλύτερα. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.10.2016)