Βεβαίως, πριν προλάβει να σας
κάψει ο ήλιος μπορεί και να σας έρθει «με τις πάντες» καμιά Πόρσε 911 (γερμανιστί
Porsche, το
«σ» παχύ-παχύ) στο κεφάλι. Κι αμέσως μετά, πριν προλάβουν καλά-καλά να σβήσουν
οι φωτιές της σύγκρουσης, μπορεί να βγει ο κάθε άσχετος και να εκφέρει βαρύνουσαν γνώμην επί του γεγονότος, είτε
στα θολά νερά της τηλεθέασης, είτε στα ακόμη θολότερα του διαδικτύου.
Προφανώς αναφερόμαστε στο νέο
τρομερό τροχαίο δυστύχημα στο 83,7
km του ΠΑΘΕ, κοντά στο Ύπατο της Θήβας, εκεί, στο parking με WC που υπάρχει στην μεγαλύτερη ευθεία των ελληνικών
αυτοκινητοδρόμων, πηγαίνοντας από Αθήνα προς Λαμία. Πρωτοφανές και στατιστικά πρωτότυπο,
ένα ακόμη αναπάντεχο ραντεβού με τον άρχοντα του κάτω κόσμου, το οποίο, κατά
την ταπεινή μας γνώμη, όσο και αν αναλυθεί θα μείνει στην ιστορία ως μία ακόμη
επιβεβαίωση της μικρότητας του
ανθρώπου μπροστά στις φυσικές δυνάμεις. Κι εγώ θέλω να αναλυθεί αυτό το δυστύχημα, να αναλυθεί από σοβαρούς
ανθρώπους, εμπειρογνώμονες με γνώσεις και κύρος, που δεν θα επηρεαστούν από το
όνομα του οδηγού ή τον τύπο του αυτοκινήτου ή τα λεφτά των ενδεχομένων
αποζημιώσεων – που θα είναι πολλά,
πάρα πολλά, γι’ αυτό να είστε βέβαιοι, το αυτό συμβαίνει ήδη και με την
περίπτωση Παντελίδη…
Αλλά δεν είναι δυνατόν,
συν-Έλληνες, με το που είδε ο άλλος ένα βιντεάκι 43 δευτερολέπτων να έχει «άποψη». Δεν είναι δυνατόν. Κατ’ αρχήν
για μένα είναι περίεργο και ελέγξιμο το πού και πώς βρέθηκε αυτό το βιντεάκι να
κάνει σουλάτσο σ’ όλα τα μέσα ενημέρωσης. Το δυστύχημα έγινε στις 26.02.2017 λίγο
πριν τις 4 το απόγευμα και καταγράφηκε από κάμερα ασφαλείας του ΠΑΘΕ (κάτι μπλε
μπάλες είναι αυτές οι κάμερες, αναρτημένες σε κάτι πολύ ψηλές τσιμεντένιες
κολόνες, ψηλότερες από τα φωτιστικά σώματα του δρόμου, άμα δώσετε λίγη προσοχή
θα εντοπίσετε πού βρίσκονται). Ποιος ελέγχει αυτές τις κάμερες; Ποιος κατέχει
αυτό το υλικό; Εγώ ξέρω ότι υπεύθυνη γι’ αυτές τις κάμερες είναι η Τροχαία
Αυτοκινητοδρόμων, κατά τμήματα ευθύνης. Πώς «διαρρέει» ένα τέτοιο βιντεάκι και
βρίσκεται από τις 7 το απόγευμα της ίδιας μέρας, ήτοι μόλις τρεις ώρες μετά,
στον αέρα και στη διάθεση παντός «ενδιαφερομένου»; Δεν πρέπει κι αυτό να το
ψάξει κάποιος;
Τρίτη πρωί το διαδίκτυο βοά. Όλοι έχουν άποψη. Σε έναν τυχαίο
ιστότοπο διαβάζω: «Εκπαιδευτές, Μηχανολόγοι και Οδηγοί Αγώνων αναλύουν τα αίτια
του δυστυχήματος που σόκαρε την κοινή γνώμη». Όλοι αυτοί το μόνο «στοιχείο» που
έχουν είναι το περιβόητο βιντεάκι, 43 sec! Τίποτε άλλο. Κι όμως, τολμούν
να «αναλύουν τα αίτια του δυστυχήματος». Ένας από αυτούς, που δηλώνει και
επαγγελματίας οδηγός αγώνων, λέει: «Θεωρώ ότι ο νεαρός οδηγούσε με ταχύτητα 200-250 χλμ/ώρα
ίσως και περισσότερο. Μπορεί να πάτησε πάνω σε νερά και έγινε υδρολίσθηση. Από
τη στιγμή που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ούτε ο Σένα, ούτε ο Σουμάχερ, μπορούν να
το ελέγξουν. Εκείνη τη στιγμή γίνεται ό,τι θέλει ο Θεός». Προσέξτε, ο άνθρωπος «θεωρεί» ταχύτητα «200-250 χλμ/ώρα ίσως
και περισσότερο» και μετά μιλά για το φαινόμενο της υδρολίσθησης (ή άκουαπλάνινγκ),
τους μεγάλους οδηγούς της φόρμουλα ένα και καταλήγει στον Θεό. Κι ο Θεός μαζί
μας, λέω εγώ. Γιατί μάλλον δεν ξέρει, ο «επαγγελματίας», ότι η υδρολίσθηση δεν
χρειάζεται αυτές τις εξωφρενικές ταχύτητες που «θεωρεί», αλλά μπορεί να συμβεί
και με ταχύτητα 100 χλμ/ώρα, ακόμη και με 80, αν τα ελαστικά είναι τελείως
φθαρμένα.
Ένας άλλος, που δηλώνει «δημοσιογράφος», βρήκε ευκαιρία
να τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα: ανακάτεψε πρόστιμα, τροχαία, κώδικα
οδικής κυκλοφορίας, κακούς εργολάβους, εξωνημένους πολιτικούς, συνεργεία και
ΚΤΕΟ, σχολεία γενικώς και αδιακρίτως, δρόμους και παραδρόμους, ψυχολογία,
λαογραφία και λοιπές επιστήμες του ανθρώπου, άφησε τον εαυτό του στο απυρόβλητο
και συμπέρανε αναλόγως πως είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Εγώ να συμφωνήσω μαζί
του, άλλωστε στις διαπιστώσεις συμφωνούμε το 99,99% των σωφρόνων Ελλήνων, στις
προτάσεις διαφωνούμε (…), όμως δεν μπόρεσα να καταλάβω ποια σχέση είχαν όλα αυτά τα δακρύβρεχτα με ένα δυστύχημα που ιδέα
δεν έχουμε τι το προκάλεσε και που μπορεί και να μην ξανασυμβεί ποτέ σ’ αυτή τη
μορφή.
Εμένα με συγκλόνισε πραγματικά, πέρα απ’ το γεγονός της
απώλειας τεσσάρων ανθρώπων μ’ αυτόν τον φρικτό τρόπο, κι άλλη μία τραγική
σύμπτωση: ο επιζήσας πατέρας ονομάζεται Υπάτιος Πατμάνογλου και το δυστύχημα
συνέβη κοντά στο χωριό Ύπατο Βοιωτίας. Εκεί είχε στήσει ο Χάρος το καρτέρι του…
Ας αφήσουμε, λέω εγώ, τις ψυχές που πέταξαν ψηλά, μαζί με
τους χαρταετούς της Καθαράς Δευτέρας, να αναπαυτούν, κι ας μην βανδαλίζουμε την
μνήμη τους. Τα δυστυχήματα δεν προσφέρονται για εκμετάλλευση. Κανενός είδους.
Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.03.2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου