Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 895 19 Ιουλίου 2017

ένας κύκλος ...ωοειδής!

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Καλοκαιράκι, γράφαμε την προηγούμενη Τετάρτη, Φθινοπωράκι μας προέκυψε καθ’ οδόν. Άστραψε και βρόντηξε, ανήμερα της Αγιαμαρίνας, να χαλάσει όλα τα πανηγύρια. Κι άντε τώρα εσύ, λέμε τώρα, να έχεις προγραμματίσει από πέρυσι, που λέει ο λόγος, μια εκδήλωση, μια παράσταση ένα κάτι τέλοσπάντων στο ανοιχτό δημοτικό θέατρο για τούτες τις μέρες, μέσα Ιουλίου, κατακαλόκαιρο. Στράφι όλος ο κόπος, μπορεί κι ένας χρόνος ολόκληρος χαμένος. Επειδή του αλλουνού του ‘ρθε να αμολήσει τους κεραυνούς και τα χαλάζια τότε που μόνο τέτοια δεν περιμένεις. Τι να πεις, μπορείς να πεις και τίποτε; Θεός είν’ αυτός. Χώρια οι αγρότες, χώρια ο τουρισμός.
Μπορεί να φταίει το τεράστιο παγόβουνο που αποκολλήθηκε στις 12 Ιουλίου από την παγοκρηπίδα Larsen στην Ανταρκτική και έχει έκταση περίπου 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πάχος πάνω από 200 μέτρα. Μπορεί να φταίει και ο κύριος Ντόναλντ αυτοπροσώπως, όχι ο Ντακ του Ντίζνεϋ, ο άλλος, ο επικίνδυνος αυτός τύπος που αποκαλείται και «Πλανηταρχης», ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων, έχει λυσσάξει να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την παγκόσμια συνθήκη του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Όλα και όλοι μπορεί να φταίνε, όπως λέει κι ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης «Θα πει πως φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι. Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής» (παραμένει άγνωστο ποιος είναι ο κύριος Χατζηπετρής…).

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Παμπαίδων και Παγκορασίδων το ανάγνωσμα...


Τις προηγούμενες μέρες, από Πέμπτη έως Κυριακή, διεξήχθη στην πόλη μας, και συγκεκριμένα στο Κολυμβητήριο Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος», το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παμπαίδων-Παγκορασίδων Α-Β. Συμμετείχαν 146 Σύλλογοι με περισσότερους από 900 αθλητές, όλα πήγαν για μία ακόμη φορά θαυμάσια, ο Βόλος έχει μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους διοργανώσεις και τα ξενοδοχειακά του καταλύματα γεμίζουν ασφυκτικά κάθε τόσο, παρά το διαρκές κλάμα περί κρίσης και διαχρονικής δυσπραγίας.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα αυτού του σημειώματος.

Το θέμα μας είναι οι Παμπαίδες (διαβάζεται Παbέδες) και οι Παγκορασίδες (διαβάζεται ακριβώς όπως ο Πάγκος) που συνεχίζουν στον 21ο αιώνα να ταλαιπωρούν τον ελληνικό αθλητισμό και την νοημοσύνη μας.
Οι δύο αυτές ελληνικότατες (sic!) λέξεις είναι σύνθετες από το πρόθεμα παν και τα ουσιαστικά παίδες και κορασίδες: παν+παίδες = παμπαίδες, παν+κορασίδες=παγκορασίδες, δεδομένου ότι, όπως διδάσκει η γραμματική, κατά την διαδικασία της σύνθεσης τα σύμφωνα παθαίνουν διάφορα πάθη, μεταξύ των οποίων και την λεγόμενη «τροπή συμφώνων» που ορίζεται ως εξής: Το ένρινο ν, όταν βρίσκεται εμπρός από τα ουρανικά (κ, γ, χ) ή εμπρός από το ξ τρέπεται σε γ· εμπρός από τα χειλικά (π, β, φ) ή εμπρός από το ψ τρέπεται σε μ· εμπρός από τα οδοντικά (τ, δ, θ) ή εμπρός από άλλο ν μένει αμετάβλητο: παν-κάκιστος = παγκάκιστος, συν-γράφω = συγγράφω, συν-χαίρω = συγχαίρω, εν-πνέω = εμπνέω, παν-βασιλεύς = παμβασιλεύς, (εν+ψυχή) έν-ψυχος = έμψυχος· αλλά παν-τελής, παλιν-δρομώ, συν-θέτω, εν-νοώ.
Λογικά, λοιπόν, αυτό το πρόθεμα «παν», που παθαίνει ότι παθαίνει, οφείλει να δηλώνει ένα όλον, ένα άπαν: ο των πάντων βασιλεύς-παμβασιλεύς, ο τα πάντα κρατών-παντοκράτωρ, ο των Ελλήνων απάντων-πανελλήνιος, οι παμμέγιστοι ταξιάρχες, το Γυμνάσιο που χτίστηκε με τα χρήματα όλων των Κυπρίων-το Παγκύπριο Γυμνάσιο και ούτω καθ’ εξής, σύνθετες λέξεις αυτής της υπέροχης ελληνικής μας γλώσσας, ων ουκ έστιν αριθμός.
Κατά συνέπεια, όταν λέμε «παμπαίδες» πρέπει να εννοούμε «όλοι οι παίδες» και «παγκορασίδες» = όλες οι κορασίδες. Πρώτη παρατήρηση: παίδες είναι βεβαίως τα αγόρια, τα κορίτσια είναι κορασίδες. Κατά το γνωστό «μ’ έδωκ’ ο Θεός δυο πιδιά κι τρία κουρίτσα». Δεύτερη παρατήρηση: οι λέξεις δεν έχουν ενικό αριθμό, τι θα σήμαινε, άραγε, «ο γιος μου είναι παμπαίς» και «η κόρη μου είναι παγκορασίς».
Τρίτη παρατήρηση, για να τελειώνουμε και το σημείωμα: πρόκειται για μια ανόητη ελληνικούρα που πρέπει, επί τέλους, να απαλειφθεί από την ελληνική αθλητική ορολογία. Δεν ξέρω πώς και πότε προέκυψε, δεν ξέρω ποιος χαζο-αρχαιολάτρης (είχαμε πάντα πολλούς τέτοιους και εξακολουθούμε να έχουμε και σήμερα…) εμπνεύστηκε αυτές τις ονομασίες για τα αγόρια και τα κορίτσια 13 και 14 ετών που συμμετέχουν στα διάφορα αθλήματα. Για να καταλάβετε το μέγεθος της ανοησίας, παραθέτω τον πλήρη κατάλογο των επίσημων κατηγοριών αθλητών, από τα μικρότερα προς τα μεγαλύτερα: όσο είναι 9, 10, 11 και 12 ετών είναι αγόρια-κορίτσια 9 ετών, 10 ετών, 11 ετών, 12 ετών, όταν γίνουν 13 ετών ξαφνικά γίνονται παμπαίδες-παγκορασίδες Β, στα 14 γίνονται παμπαίδες-παγκορασίδες Α, 15 και 16 ετών (η πρώτη «διπλή κατηγορία», άγνωστο γιατί) αποκαλούνται παίδες-κορασίδες, όταν γίνουν 17 και 18 ετών είναι έφηβοι-νεάνιδες (πάλι διπλή κατηγορία) και από κει και μετά γίνονται άνδρες-γυναίκες.
Όπως παρατηρούμε, οι παμπαίδες (παν-παίδες, είπαμε) είναι μικρότεροι σε ηλικία από τους παίδες (!!), το ίδιο συμβαίνει και με τις παγκορασίδες – δηλαδή πριν ολοκληρωθείς ως παις προλαβαίνεις να είσαι παμπαίς!!
Εγώ που τα λέω αυτά έχω διατελέσει, στον κατάλληλο χρόνο, πατέρας δύο παγκορασίδων και ενός παμπαιδός.
Νομίζω ότι φτάνει πια μ’ αυτή τη βλακεία που, σημειωτέον επί πλέον, δεν υπάρχει, όπως είναι λογικό, στην ορολογία καμιάς διεθνούς ομοσπονδίας. Άριστα κάνουμε που κρατάμε στον ελληνικό αθλητισμό αυτούσιες αρχαίες λέξεις όπως «αλυτάρχης», «αφέτης», «ελλανόδικος επιτροπή», «αγωνοδίκης» κλπ.
Όμως τούτες οι δύο «νόθες», κατά την άποψή μου, λέξεις, οι παμπαίδες Α-Β και οι παγκορασίδες Α-Β, πρέπει να απαλειφθούν από το λεξιλόγιο των ελληνικών ομοσπονδιών και να αντικατασταθούν από το κατανοητό και σωστό αγόρια-κορίτσια 13 και 14 ετών.
Βόλος 11 Ιουλίου 2017
Χαράλαμπος Σκυργιάννης
Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" το Σάββατο 15.07.2017)


Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 894 12 Ιουλίου 2017

ο Αη Γιάννης του Αιγαίου, ο ποδηλατοδρόμος


Καλημέρα συμπολίτες! Καλοκαιράκι, το γνωστό, θερμό, καλό ελληνικό καλοκαίρι. Με τα καλά του και τα κακά του, κυρίως με τα πρώτα, βέβαια. Παραλίες, ναυαγοσώστες, τουρίστες (που πάλι θα αυξηθούν σε αριθμό, φέτος, χωρίς να αυξηθούν σε ευρώ τα (επίσημα) έσοδα-ακόμη ένα θαύμα της ελληνικής (παρα)οικονομίας), εκδηλώσεις πάσης φύσεως παντού (αλλά χωρίς μουσικό χωριό στον Άγιο Λαυρέντιο…), αυξημένες μετακινήσεις, άρα αυξημένα ζητήματα στάθμευσης και κυκλοφοριακών συμφορήσεων, και πολλά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, που πάντα οξύνονται κατά κάποιον τρόπο μέσα στο καλοκαίρι (βλέπε και παρουσία-show του Τραmp και του Ερντογάν στο Αμβούργο). Για την εσωτερική πολιτική κατάσταση δεν ξέρω να σας πω, καταλαβαίνω ότι το κουτσομπολιό φουντώνει κάθε μέρα και περισσότερο, σαν καλοκαιρινή πυρκαγιά που ευνοείται από τον «στρατηγό άνεμο». Αδυνατώ, π.χ., να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν σε τούτη την χειμαζόμενη και βαριά βαρεμένη από την οικονομική κρίση χώρα να εκδίδεται κάθε τόσο και μια καινούργια εφημερίδα – τελευταίο «χτύπημα» μια Νέα Σελίδα η οποία «…επιχειρεί μια επανάσταση στην έντυπη δημοσιογραφία, με γραπτό λόγο χωρίς φιοριτούρες…» κλπ. παρόμοια καθώς «…φιλοδοξεί να καλύψει την ανάγκη των πολιτών για ενημέρωση…» διαβάζω αρμοδίως και ξαφνικά παθαίνω μια μεγάλη ανάγκη για ενημέρωση.
Στην ίδια αυτή χειμαζόμενη χώρα ένας μουσικοσυνθέτης, που έχει σταματήσει να συνθέτει από το 1979 (!!), επανέρχεται για πολλοστή φορά στην ούτως ή άλλως χειμαζόμενη ελληνική επαρχία με το ίδιο εκείνο έργο του 1979 στην εκατοστή παραλλαγή του και ζητάει να του πληρώσουμε 20 €υρώ εισιτήριο. Δεν ξέρω πού απευθύνεται, σε ποιο κοινό – κι αν θελήσει να μου πει ότι πρόθεσή του είναι να γνωρίσει το αρχαίο έργο του στους νέους ή ότι αποπειράται μία «νέα ανάγνωση» στο ποιητικό μέρος του έργου, του απαντώ ότι μάλλον δεν έχει εικόνα του τι σημαίνουν είκοσι ευρώ την σήμερον ημέραν και μάλιστα για τους νέους! Το καραβάνι του θα βρεθεί στην πόλη μας τούτες τις μέρες.

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Εμείς και το Μουσικό Σχολείο Βόλου



Τον Ιούνιο 2002 η πρωτότοκη κόρη μας (γεν. 1990) αποφοίτησε από το 6ο Δημοτικό Σχολείο και έπρεπε να πάει στο Γυμνάσιο. Τότε πήραμε οικογενειακώς την απόφαση – με την απόλυτη συναίνεσή της – να κατευθυνθεί στο Μουσικό Γυμνάσιο Βόλου. Ήταν μια απόφαση που πάρθηκε περισσότερο διαισθητικά και πολύ λιγότερο ωφελιμιστικά. Τον Ιούνιο 2008 αποφοίτησε από το Μουσικό Λύκειο με άριστα, εισήχθη στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ταυτόχρονα στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου του Μονάχου, όπου και φοίτησε και αποφοίτησε τον Ιούνιο 2014.

Τον Ιούνιο 2005 η δεύτερη κόρη μας  (γεν. 1993) αποφοίτησε από το 6ο Δημοτικό Σχολείο και χωρίς πολλά-πολλά έδωσε τις εξετάσεις της και εισήχθη στο Μουσικό Σχολείο Βόλου. Αρίστευσε γενικώς, ήταν η σημαιοφόρος του Σχολείου την χρονιά 2010-2011 και τον Ιούνιο 2011 εισήχθη με πολύ υψηλή βαθμολογία στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Τον Ιούνιο 2011 ο τρίτος της παρέας, ο γιος μας (γεν. 1999), αποφοίτησε από το 5ο Δημοτικό Σχολείο και χωρίς συζήτηση εντάχθηκε στο δυναμικό του Μουσικού Σχολείου. Αποφοίτησε φέτος, τον Ιούνιο 2017, ομοίως με άριστα και,  πετυχαίνοντας πολύ καλή βαθμολογία στις δύσκολες φετινές Εξετάσεις, ετοιμάζεται να τραβήξει τον Πολυτεχνικό Δρόμο που έχει μόνος του χαράξει.

2002-2017, 15 χρόνια Μουσικό Σχολείο Βόλου. 15 όμορφα χρόνια, τόσο για τα παιδιά μας, όσο και για εμάς, τους ευτυχείς γονείς. Είναι εκατοντάδες οι διακεκριμένες στιγμές που ζήσαμε μέσα κι έξω από το εκάστοτε σχολικό κτήριο, στιγμές που καταγράφονται «χρυσοίς γράμμασιν» στην Ιστορία του Σχολείου και της πόλης μας και στην μνήμη μας.

Ευχαριστούμε πολύ.

Ευχαριστούμε τους Καθηγητές και τις Καθηγήτριες των Γενικών Μαθημάτων που σε πείσμα όλων των καλοθελητάδων απέδειξαν και αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας την επάρκεια του Ελληνικού Δημόσιου Σχολείου. Ευχαριστούμε τους Μουσικούς, μόνιμους και αναπληρωτές, που δίδαξαν στα παιδιά μας το θείο δώρο της αρμονίας τόσο στα ακούσματα όσο και στην ζωή τους. Ευχαριστούμε τις τρεις Διευθύντριες του Σχολείου, την Κυρία Ευανθία Πέτρου, την Κυρία Βασιλική Δρεπανιώτου και την Κυρία Αρετή Τζανετοπούλου – είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε και με τις τρεις, και ξέρουμε καλά τι έχει προσφέρει κάθε μία στην εδραίωση και στην ανάπτυξη αυτού του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.

Σήμερα, 15 χρόνια μετά, αισθανόμαστε απόλυτα δικαιωμένοι για την «διαισθητική» απόφαση που πήραμε τον Ιούνιο 2002. Το Μουσικό Σχολείο Βόλου μας δικαίωσε.

Ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει να εφοδιάζει με Γνώσεις και Αρμονία τα παιδιά τούτης της γειτονιάς της Ελλάδας.



Ευχαριστούμε.

Χαράλαμπος Σκυργιάννης

Ηλέκτρα Μανουσάκη



ΥΓ. Η σχολική ιστορία των τριών παιδιών μας δεν γράφτηκε σ’ αυτό το σημείωμα προκειμένου να υπερηφανευτούμε δημοσίως για τα «αστέρια» μας – μακριά από εμάς τέτοιες μεγαλομανίες. Γράφτηκε για να διαβεβαιώσει και τους τελευταίους δύσπιστους γονείς ότι το Μουσικό Σχολείο Βόλου δεν είναι ένα «κονσερβατόριο» που αναδεικνύει μόνο καλούς μουσικούς. Είναι και αυτό, αλλά είναι πολύ περισσότερο ένα πλήρες Σχολείο, με παιδιά που ακολουθούν με επιτυχία τους στόχους τους σε όλες τις κατευθύνσεις της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχοντας στην ψυχή τους την γαλήνη που προσφέρει η μουσική.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τρίτη 11.07.2017)

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 893 5 Ιουνίου 2017



Επιτέλους, κυκλο-φ-οριακα και πάλι! Κάτι η συναυλία Θεοδωράκη, κάτι κάποιες πεθερικές περιπέτειες λόγω συμπληρώσεως 90ετίας, κάτι οι ζέστες που «ρίχνουν» τους βιολογικούς ρυθμούς και καθίστανται μέχρι και επικίνδυνες για τις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες», κάτι οι γενικώς δουλειές, οι σκέψεις μένουν στις μνήμες του εγκεφάλου και δεν περνούν σ’ αυτές του υπολογιστή, ώστε να βρουν τον δρόμο προς το τυπογραφείο.
Ωραία περάσαμε, που λέτε, με τα τραγούδια του Μεγάλου Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη. Πολύ ωραία. Σε ένα γεμάτο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», ο Νίκος Παρθένης και η Γιώτα Τσιρώνη στο τραγούδι, η Κασσιανή Αμυγδαλίτση στα πλήκτρα & στην διεύθυνση της ορχήστρας, ο Γιάννης Πολίτης και ο Δημήτρης Τρουμπουζάς στα δύο μπουζούκια, ο Άγγελος Τσιριγωτάκης στα κρουστά, ο Λεωνίδας Κυρίδης (στη θέση της Νάνσυς Χατζή, που δεν μπόρεσε την τελευταία στιγμή) στο κοντραμπάσο και το Παιδικό Τμήμα της Βολιώτικης Χορωδίας, όλοι επί σκηνής με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Στάσας Τζάλλα. Και 75 Χορωδοί, να τραγουδούν «πήραμε τη ζωή μας (άνω τελεία) λάθος κι αλλάξαμε ζωή…» - αυτή η άνω τελεία του Γιώργου Σεφέρη, χρόνια τώρα φιλολόγους και τραγουδιστές προβληματίζει. Κι άλλα πολλά τραγούδια, βεβαίως, μέχρι που μία κυρία μου είπε πως «ήταν πολλά τα τραγούδια, μπουχτίσαμε…», εμείς ποτέ δεν «μπουχτίζουμε» με τα τραγούδια του Μίκη, και τα ακούμε/τραγουδάμε αρκετά περισσότερα χρόνια από την καλή κυρία – όλα, τελικά, είναι θέμα στάσης απέναντι στη ζωή και στις ιδιαιτερότητές της.
Ήταν και μια μέρα «περίεργη» η Παρασκευή 23η Ιουνίου 2017. Για την Ιστορία καταγράφουμε ότι την ίδια ημέρα υπήρχε μια δωρεάν βόλτα στον Παγασητικό με το ΕΓ/ΟΓ Σκιάθος Εξπρές στο πλαίσιο της Ναυτικής Εβδομάδας, μια μεγάλη μουσικοχορευτική γιορτή του Λυκείου των Ελληνίδων στο Σέσκλο και διάφορα μουσικά γεγονότα (στα ελληνικά: events) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής. Φέτος, για πρώτη φορά σε τούτον τον τόπο συνέπεσαν χρονικά στην εβδομάδα 19-25 Ιουνίου η Ναυτική Εβδομάδα (που οργανώθηκε για Τρίτη χρονιά από την «Μαγνήτων Κιβωτό») και η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής (που, ως Ευρωπαϊκή εορτάζεται παγίως αυτή την εβδομάδα, και στην πόλη μας φέτος για 11η συνεχή χρονιά, διοργανωμένη από την Δνση Πολιτισμού του Δήμου Βόλου).
Εν τέλει και το οποίον, δηλαδή, πολύ κουλτούρα μωρ’ αδερφάκι. Κι όποιος αντέξει (!!)