κυκλο-φ-οριακα 911 20 Δεκεμβρίου 2017

... μαλλιά-κουβάρια

Καλημέρα και φτάσαμε, συμπολίτες. Στα Χριστούγεννα εννοώ, γιατί κάπου αλλού δεν βλέπω σύντομα να φτάνουμε. Όμως σήμερα, μέρες που ‘ναι, η στήλη δεν θα «γκρινιάξει» για τίποτε. Ούτε για το κοινωνικό μέρισμα, που μοιράστηκε αλλά δεν έπρεπε να μοιραστεί, ούτε για το επίδομα των 400 ευρώ σε άνεργους νέους που επίσης δεν έπρεπε να δοθεί διότι είναι προεκλογική ελεημοσύνη, ούτε για το στρατόπεδο Γεωργούλα που δεν ξέρω ποιος «έξυπνος» έβγαλε στον αέρα μία ακόμη ψεύτικη είδηση (στα νεοελληνικά fake news), ούτε για τον Δήμο που ευελπιστεί (;) να γίνει δανειοαγοραστής (στα νεοελληνικά ο σύνθετος όρος funds-γύπες), ούτε για τον Ολυμπιακό μας που έμεινε, γιορτιάτικα, ακέφαλος (ή, εν πάση περιπτώσει, ολιγοτεροκέφαλος), αλλά ούτε και για τους τηλεφωνικούς ψηφοφόρους του τρίτου ημιτελικού γύρου του τηλεοπτικού υπερθεάματος «Ελλάδα έχεις ταλέντο» (αλήθεια, πώς τους ξέφυγε τέτοιος ελληνικός τίτλος;), που έστειλαν στον τελικό γύρο κάτι μπάζα κι άφησαν εκτός εκείνον τον απίθανο τύπο με την κρυστάλλινη σφαίρα!

Διότι αυτές είναι, αγαπητοί μου, μέρες αγάπης και μέρες επί γης ειρήνης, ασχέτως αν μαίνονται ένας σωρός πόλεμοι, που δημιουργούν έναν σωρό πρόσφυγες, που η καλή μαμά-Ευρώπη καθημερινά φροντίζει να τους φορτώνει στην Ελλαδίτσα, της οποίας Ελλαδίτσας αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να τους διαχειριστεί και θα έρθει η επόμενη κυβέρνηση που ήταν προηγούμενη και θα τα κάνει όλα πολύ ωραία και θα ζούμε πολύ καλύτερα, τι καλύτερα; μέσα στη χλιδή θα μας έχει κι εμάς και τους πρόσφυγες, γενικώς, ούτε φόρους ούτε εφόρους, ούτε Μόριες και τέτοιες μωρίες, τίποτε, είναι μέρες αγάπης σας λέω και στα συνέδρια μ’ αρέσει που όλοι φεύγουν αγκαλιασμένοι και δείχνουν τι ωραία ότι αγαπιούνται και αγαπάνε κι εμάς.

Γιατί ποιος δεν θέλει να τον αγαπάνε, συμπολίτες; Εδώ και εννιά χρόνια απ’ την αγάπη τα περνάμε όσα περνάμε, τι νομίζετε; Άμα γελαστείς και περάσεις από την Βουλή στην tv και σου τύχει Ευάγγελος αγορεύων θα δεις τι αγάπη θα πάθεις κι έλα μετά να τα πούμε. Αγάπη, σας λέω συμπολίτες. Κι ο Γιώργος πιο πριν, κι ο Αντώνης, κι ο Άδωνις (γενική του Αδώνιδος, μη κάνετε κάνα λάθος και βγάλετε το αρχικό «Αδ»…), κι ο άλλος με το τσεκούρι, κι η Φώφη με τον τωρινό Αντρέα, και ο Φώτης μαζί με τον χέρι-χέρι και τον Λουκά παλιότερα, κι ο Αλέξης τώρα που, όσο να πεις, κρύβεται κομμάτι πίσω από τις λέξεις, κι ο Κυριάκος (αυτός πια θα τρελαθεί απ’ την πολλή, θα με θυμηθείτε) όλοι αυτοί, κι ένα τσουβάλι παρατρεχάμενοι, άλλο κίνητρο δεν έχουν παρά μόνο την Αγάπη, αγαπητοί μου.

Όμως αρκετά με τον «πολιτικό» σαρκασμό. Γιατί είναι πράγματι Μέρες Αγάπης τούτες εδώ που έρχονται. Μαζί με τρίγωνα και κάλαντα – δεν θα ξεχάσω τότε που ως 10χρονο αγόρι τραγουδούσα, το 1963, (και οι παλιότεροι ξέρουν ότι τότε σε τούτα τα μέρη μόνο τα αγόρια τραγουδούσαν Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά-Φώτα τα κάλαντα και την Μεγάλη Πέμπτη το «Σήμερα μαύρος ουρανός…» και τα κορίτσια μόνο του Λαζάρου, με τα όμορφα στολισμένα καλαθάκια), τότε, που λέτε, ένας καρδιακός φίλος του πατέρα μου που δούλευε στον Οργανισμό Καπνού (Γαζή-Γαμβέτα-Ογλ) μου είχε δώσει τρία ασημένια 30άρια. Νομίσματα, αξίας 30 δραχμών (δεν υπήρχε αυτή η αξία στα κανονικά ελληνικά νομίσματα), με υψηλή περιεκτικότητα σε ασήμι που είχαν μόλις κυκλοφορήσει για τον εορτασμό των εκατό χρόνων της δυναστείας των Γλύξμπουργκ. Στην πίσω πλευρά έχουν τον χάρτη της Ελλάδας και στην μπροστινή τις κεφαλές των πέντε, ως τότε, βασιλιάδων στην εκατονταετηρίδα 1863-1963: Γεώργιος Α’, Κωνσταντίνος Α’, Γεώργιος Β’, Αλέξανδρος, Παύλος. Τον επόμενο χρόνο, 1964, κυκλοφόρησε το δεύτερο 30άρι, ομοίων προδιαγραφών. Αυτό έχει στην πίσω πλευρά έναν δικέφαλο αετό και στην μπροστινή τον Κωνσταντίνο Β’ και την Άννα Μαρία, εκδόθηκε για τον εορτασμό του γάμου. Ακόμη τρία τέτοια τριαντάρια ο Χαράλαμπος. Αυτά τα έξι ιστορικά 30άρια τα φυλάω ως μία από τις καλύτερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας.

Μαζί με την αγάπη του Κυρίου Γιάννη, του καλού Φίλου (με πολύ κεφαλαίο το «Φ») του πατέρα μου. Όσο κι αν άλλαξε ο κόσμος, όσο κι αν η ψυχοσύνθεση των παιδιών έχει στρεβλωθεί μέσα από όλη αυτή την βάρβαρη επίθεση της τεχνολογίας και του καταναλωτισμού, πιστεύω ότι και τα σημερινά παιδιά γυρεύουν να κρατήσουν για πάντα στην ψυχούλα τους τέτοιες αναμνήσεις αγάπης. Μπορεί στην επιφάνεια να «τρελαίνονται» με ένα τάμπλετ (γιατί αυτή είναι η μόδα, το δείχνει, άλλωστε και η τηλεόραση…), αλλά στο βάθος ξέρουν, καθότι τα παιδιά είναι σοφά, ότι σημασία δεν έχει η αξία των πραγμάτων αλλά η αξία των συναισθημάτων.

Ευχές, λοιπόν. Πρωτίστως για Υγεία, αμέσως μετά για ειρήνη, γαλήνη, καλή τύχη, δημιουργικότητα, ευπραξία και τέλος για «…να ‘χαμε δυο δραχμές στην τσέπη, και τρεις ο διπλανός…» όπως τραγουδάει ο Μάνος Λοΐζος με την Κουτσή Κιθάρα του σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Με ένα κιτρινόφωτο μαλλιά-κουβάρια δέντρο σας εύχομαι ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, συμπολίτες. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 20.12.2017)