Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 955, 19 Δεκεμβρίου 2018


Καλημέρα συμπολίτες! Βόμβα μεγάλη στον ραδιοτηλεοπτικό ΣΚΑΪ, καθημερινές μικρότερες στα θεμέλια της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Φάτνη της Βηθλεέμ στέκει στη γωνία και μας περιμένει. 180.000 λαμπάκια στο αρχοντικό Αργέντικο στην Χίο, μας έφαγαν οι Χιώτες μου φαίνεται, κι ο Βόλος δεν βλέπω να τυγχάνει αναφορών στα μεγάλα κανάλια, τέλος πάντων εμείς μπλέουμε σε μπλελάγη ευτυχίας…
Με την διπλανή κάρτα – βραδινή φωτογραφία του παραλιακού μας Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης – ευχόμαστε σε όλους τους συγγενείς, τους φίλους και τους αναγνώστες μας Υγεία, πραγματική Χαρά και έναν καινούργιο χρόνο καλύτερο από τον απερχόμενο. Το 2019 οπωσδήποτε είναι χρόνος εξελίξεων, ακόμη ένας «κρίσιμος» χρόνος στην πάντοτε κρίσιμη ελληνική ιστορία.
Θύελλες μαίνονται παντού, και όχι μόνο στην χώρα μας. Τι είναι αυτά τα καραγκιοζιλίκια με την έξοδο της «Μεγάλης» Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι είναι τα άλλα, με τον υπερ-ατλαντικό υπερ-πρόεδρο, που νομίζει ότι μπορεί κάθε μέρα να αλλάζει την ιστορία του Κόσμου; Τι γίνεται στην γηραιά μας ήπειρο όπου πάλι ο φασισμός σηκώνει κεφάλι και πάλι οι πολιτικές ηγεσίες κάνουν πως δεν βλέπουν; Τι συμβαίνει στις εμπόλεμες ζώνες και στις ζώνες της φτώχειας από όπου προέρχονται τα στίφη των προσφύγων και των μεταναστών, τα οποία (στίφη) οι παγκόσμιοι Οργανισμοί προσπαθούν απλώς να διατηρήσουν σε καλή κατάσταση;
Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία!
Ή «υπέρ της άνωθεν Ειρήνης και της κάτω Κατερίνης», όπως δεήθηκε ο ιερέας του χωριού όταν η κυρία Κατερίνα του κάτω ορόφου του διωρόφου διαμαρτυρήθηκε ότι μνημονεύει μόνον την κύρια Ειρήνη που κατοικεί στον άνω όροφο του διωρόφου με εκείνο το «υπέρ της άνωθεν ειρήνης»…
Αυτά, στον δρόμο για την Φάτνη.
Στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου, μπροστά στο ΠΕΒ, λειτουργεί εδώ και μερικές μέρες εν μέρει το ρεύμα κυκλοφορίας προς Βόλο. Με εργοταξιακή διαγράμμιση, αλλά, επιτέλους, λειτουργεί. Και είναι ένα μικρό τμήμα της όλης εργολαβίας, η οποία συνεχίζει να πηγαίνει κουτσαίνοντας. Πιο κοντά στον Βόλο συμβαίνουν κι άλλα πράγματα, ασφαλτοστρώσεις, διαγραμμίσεις, καθαρισμός νησίδας, θα δουλέψει σύντομα, λένε οι πληροφορίες μου, και ο ηλεκτροφωτισμός που έχει τοποθετηθεί από το καλοκαίρι. Να είμαστε βέβαιοι ότι μία εβδομάδα προ των αυτοδιοικητικών εκλογών (26.05. και 02.06.2019) όλα θα είναι έτοιμα. Και ο δρόμος θα έχει χαρακτηρισμό Αυτοκινητόδρομος Α12, με πράσινες πινακίδες, για να συνεννοούμαστε, αλλά και με πολλά άλλα και «δύσκολα», διότι οι αυτοκινητόδρομοι δεν είναι για βόλτες ή για παιχνίδι, είναι για να διεκπεραιώνουν με ασφάλεια και ταχύτητα τις Οδικές Μεταφορές.
Στον άλλο δρόμο, στην οδό Αναλήψεως, μπορείτε να διαπιστώσετε περίτρανα πώς οι παρόδιες χρήσεις καταστρέφουν την κυκλοφορία. Αναλήψεως με Ιωλκού, στην κατεύθυνση από Παγασών προς Άναυρο. Δύο (2) καταστήματα γρήγορου καφέ και φαγητού, ένα (1) μικροεμπορικό με φτηνά προϊόντα, ένα (1) (υπο)κατάστημα των Ελληνικών Ταχυδρομείων και μία (1) Τράπεζα με δύο (2) μηχανήματα αυτόματης ανάληψης – όλα αυτά το ένα δίπλα στο άλλο και… στον τόπο τα βιολιά! Αλλά δεν φαίνεται να ενοχλείται κανείς, έχουμε πια εθιστεί στο μπάχαλο, άλλωστε το ίδιο συμβαίνει κατεβαίνοντας την Ιωλκού (άλλες παρόδιες χρήσεις), ανεβαίνοντας την Κ.Καρτάλη, για την Δημητριάδος ας μη γίνεται κουβέντα, παντού και ανεξέλεγκτα οι παρόδιες χρήσεις καταπνίγουν την κυκλοφορία κι εμείς παραμένουμε ευτυχείς πανηγυριστές διότι στον κυκλικό κόμβο δεν περιμένουμε στο φανάρι 30 δευτερόλεπτα. Εν ανθρώποις ευδοκία.
Χρονιάρες μέρες, όχι άλλη «γκρίνια». Να περάσετε καλά με τις οικογένειές σας, με υγεία και αγάπη και χωρίς πολλή κατανάλωση. Και να σκέφτεστε λίγο κι εμάς, φέτος το έχουμε περισσότερο ανάγκη.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην 120χρονη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.12.2018, αρ.φύλλου 36.698)

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 954, 12 Δεκεμβρίου 2018

Χριστουγεννιάτικη Treeπολη

Το φως, επέστρεψε στα μέρη μας το ελληνικό φως, έλιωσαν τα πρώιμα χιόνια στο βουνό, οι κεντρικοί δρόμοι του Βόλου σκεπάστηκαν ξανά από τον μπλε-μωβ νυχτερινό ουρανό, που μου προκαλεί κατάθλιψη – δεν ξέρω ποιος και με ποιο «γκλάμουρους» σκεπτικό επιλέγει αυτό το χρώμα της σκοτεινιάς πάνω από το κέντρο της πόλης. Τα αστεράκια στον νυχτερινό ουρανό είναι άσπρα και κίτρινα, οι παλιότεροι εορταστικοί φωτισμοί στην πόλη, στην πόλη που υπήρχε και πριν από την παρούσα Δημοτική Αρχή, έδιναν κίτρινο φως, μια πόλη μέσα στο φως μου αρέσει πολύ περισσότερο. Δεν με πειράζουν τα μωβ δεντράκια, είναι πολύ ωραία η φετινή προσθήκη στα ξάρτια των ιστιοφόρων της παραλίας – για την Αργώ τα έχουμε ξαναπεί, ούτε να την βλέπω – καλό είναι το ιπτάμενο έλκηθρο του Αη Βασίλη, μάπα η σκεπή του Δημαρχείου, μια χαρά το λούνα-παρκ της πλατείας Ρήγα Φεραίου με την φετινή προσθήκη της πολύχρωμης κατάφωτης μπάλας. Στο φινάλε τα ακριβά μας λαμπιόνια θα με ενοχλούσαν λιγότερο αν έλειπε αυτός ο καταθλιπτικός μπλε-μωβ ουρανός.
Βεβαίως με τόσες χιλιάδες μπλε λαμπάκια στην πόλη ο Δήμαρχος Βόλου δικαίως μπορεί να ονομάζεται Μπλέος!
Α! και κάτι τελευταίο, και δεν θα ξανασχοληθούμε με τα στολίδια. Έγραψα «ακριβά λαμπιόνια» και θέλω να ρωτήσω πόσα από αυτά τα χρήματα επιστρέφουν στην πόλη. Όχι στα μαγαζιά, όχι στους διάφορους συμπολίτες (;) εργολάβους, όχι στις καφετέριες και τα τσιπουράδικα, όχι στην εν γένει αγορά της πόλης, που καλά κάνει και ευνοείται από την εορταστική ατμόσφαιρα. Θέλω να ρωτήσω πόσα από αυτά τα χρήματα επιστρέφουν απ’ ευθείας στον Δήμο, στα Δημοτικά Ταμεία, από ενοίκια, παραδείγματος χάριν, ή από κατανάλωση νερού ή από ειδική αποκομιδή απορριμμάτων, λέω εγώ τώρα. Και το ηλεκτρικό ρεύμα για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων στην Πλατεία Πανεπιστημίου και στο Χωριό του Αη Βασίλη δεν πιστεύω να εντάσσεται στον δημοτικό φωτισμό…
Άντε λοιπόν, με το καλό να κάνουμε Χριστούγεννα.
Στην Τρίπολη ταξιδέψαμε το Σαββατοκύριακο, να τραγουδήσουμε με την Βολιώτικη Χορωδία και την Χορωδία Εκπαιδευτικών Νομού Μαγνησίας σε Φεστιβάλ-Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Γκάτσο. Οι πολλοί πήγαν με μεγάλο πούλμαν, εμείς πήγαμε για ειδικούς λόγους με το Ι.Χ. μας Βόλος-Τρίπολη σε 4,5 ώρες χαλαρά. Το 1981 που ήμουνα νεοσύλλεκτος στο εκεί Κέντρο Εκπαιδεύσεως, τόσες ώρες χρειαζόσουνα μόνο από Αθήνα μέχρι Τρίπολη. Τώρα (τι τώρα; από το 2004-5 και λίγο μετά μέχρι να τελειώσουν οι σήραγγες στην Κακιά Σκάλα) το ταξίδι είναι… βόλτα. Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, Κεντρική Οδός, Νέα Οδός, Αττική Οδός, Ολυμπία Οδός, Μορέας κι έφτασες. Κι από την Τρίπολη η Καλαμάτα και η Σπάρτη ένα πήδημα, κάποτε ένα ταξίδι ολόκληρο. Οι καλύτεροι αυτοκινητόδρομοι της Ευρώπης, διόδια 30 € ανά διαδρομή μέχρι Τρίπολη ή treeΠΟΛΗ όπως είναι το φετινό «διαφημιστικό» της πόλης (tree=δέντρο, άρα η πόλη του δέντρου ή η δεντρόπολη). Με ένα ωραίο κεντρικό έλατο ντυμένο στα άσπρα (η φωτογραφία αν ήταν έγχρωμη…) και πολλά ισοϋψή ελατάκια διάσπαρτα στις πλατείες και τους πεζοδρόμους, με ασπροκόκκινα φωτάκια και για στολίδια μικροπαιχνίδια, κορδελίτσες και κάρτες με κοινωνικά μηνύματα, προφανώς κάθε δεντράκι «υιοθετημένο» από ένα σωματείο, ένα σχολείο, κάτι τέτοιο. Treeπολη. Πολύ φως, πολύ ζεστή ατμόσφαιρα, παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες του οροπεδίου.
Α! ναι! Έχει και τρενάκι (λαστιχοφόρο, εννοείται) που τριγυρίζει κατάφορτο την πόλη. Σάββατο πρωί τσαμπιά κρέμονταν από πάνω του τα παιδιά και οι γονείς και κάποιοι χορωδοί εκ Βόλου… Τρενάκια δύο (2) συναντήσαμε και στο Ναύπλιο, όπως και τρίτροχα ποδήλατα, σαν αυτά που έναν καιρό κυκλοφορούσαν και στην δικιά μας παραλία. Μην αναρωτηθείτε γιατί εκεί επιτρέπεται και κυκλοφορούν όλα αυτά και εδώ σ’ εμάς δεν. Δεν έχει νόημα, δεν θα βρείτε ούτε άκρη ούτε μέση. Και αμαξάκια ιππήλατα κυκλοφορούν στο Ναύπλιο, εδώ είναι άλλος τόπος, άλλο κράτος, άλλος δήμος, εδώ εκστασιαζόμαστε με Φουρέιρα που τραγούδησε άκουσον! άκουσον! πλέϊ μπακ (play back) στου Παπαστράτου, δηλαδή δεν τραγούδησε καν η καλή κοπέλα…
Διατελώ έμπλεος χαράς και ενθουσιασμού και διάπυρος προς Κύριον ευχέτης υπέρ παντός αγαθού. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην 120χρονη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.12.2018, αρ. φύλλου 36.692)

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 953, 29 Νοεμβρίου 2018


Καλημέρα αγαπητοί! Τελειώνει οσονούπω ο ένατος μήνας του αρχικού ρωμαϊκού ημερολογίου, που άρχιζε τον Μάρτιο, November εκ του novem=εννέα (όπου Σεπτέμβριος ο έβδομος, septem=επτά, Οκτώβριος ο όγδοος, octo=οκτώ, δεν υπάρχει “m” στο τέλος, γι’ αυτό και ο δικός μας Οκτώβριος δεν έχει “μ” (το ξέρατε αυτό; κι εγώ μόλις τώρα το ανακάλυψα και είπα να σας κάνω τον έξυπνο…) και Δεκέμβριος ο δέκατος, decem=δέκα). Αργότερα προστέθηκαν ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος πριν τον Μάρτιο και οι μήνες έγιναν δώδεκα. Κι ύστερα τους πήραν η Μαριανίνα Κριεζή και ο κάποτε ημέτερος Δημήτρης Μαραγκόπουλος και τους έκαναν αθλητές για τις ανάγκες της υπέροχης Λιλιπούπολης (1976-1980 στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ) «Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου, δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου κλπ. κλπ.» και έζησαν οι άλλοι καλά κι εμείς καλύτερα.

Τώρα ήθελα να είμαι ψηλά στο βουνό, μέσα στο δάσος με τα βρεγμένα απ’ την ομίχλη φύλλα της οξιάς στο νοτισμένο χώμα, γλυστράνε (ή γλιστράνε; ο ένας φιλόλογος ετυμολογεί από το αρχαίο έκλυτος, ο άλλος από το μεσαιωνικό εκλιστρώ, ο Θεός μεθ’ ημών) και μ’ αρέσει, αν θέλω μπορώ να κάνω και μια ωραία τσουλήθρα. Ήθελα, αλλά δεν…

Στην πόλη και τα περίχωρα πηγαινοέρχομαι, αέρια βιομηχανικής και οικιακής καύσης εισπνέοντας και σωτηρίας άκρες μη βρίσκοντας. Και αποτελέσματα επιδημιολογικής μελέτης περιμένοντας, που εδώ και χρόνια αναγγέλλεται, χρηματοδοτείται, γίνεται, τελειώνει, κι όσο η μελέτη τελειώνει τόσο τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αυξάνονται αγγέλλοντας θανάτους νέων και ηλικιωμένων ανθρώπων αδιακρίτως και ακατακρίτως από τα γνωστά και μη εξαιρετέα αίτια, τα οποία ουδείς, επί της ουσίας, μελετά. Απλώς θρηνούμε καρτερώντας, ίσως, τη σειρά μας, και διαπληκτιζόμαστε (αλληλο)δαχτυλοδείχνοντας ενόχους που δεν παραδέχονται την ενοχή τους. Ενόχους που δεν παραδεχόμαστε την ενοχή μας, έτσι είναι το σωστό να λέω, γιατί αθώος στην κοινωνία που ζούμε δεν είναι κανείς, κι όποιος αυτό πιστεύει είναι τουλάχιστον ανόητος, αν όχι εγκληματίας…

Αν ήμουν ψηλά στο βουνό, μέσα στο δάσος με τα βρεγμένα απ’ την ομίχλη φύλλα της οξιάς στο νοτισμένο χώμα, τότε ναι! Τότε μπορεί και να ήμουν αθώος. Αλλά δεν…

Σκέψεις, σκέψεις σκοτεινές, προσαρμοσμένες, ίσως, στο γκρίζο τ’ ουρανού. Ή στο γκρίζο της ψυχής, δεν ξέρω. Ή στις φθινοπωρινές στροφές του πηλιορείτικου δρόμου.

Και… χαζεύοντας πάλι αυτές τις στροφές, που τις φωτογράφισα το 2000 με μηχανή Nikon F50 και φιλμ slides AGFA CTP 100, θυμήθηκα πόσο δύσκολη είναι η οδήγηση τόσο στους ορεινούς δρόμους, όσο και γενικότερα. Είχα τις προάλλες μια συζήτηση με έναν πολύχρονο οδηγό, περίπου συνομήλικο, τον οποίο προσπαθούσα, εγώ ο αιωνίως αιθεροβάμων, να πείσω για την αναγκαιότητα να φοράει ζώνη ασφαλείας. Παταγώδης αποτυχία. Να του πω ότι ο γιος του, ντελιβεράς με μηχανάκι, πρέπει οπωσδήποτε να φοράει κράνος σε κάθε μετακίνηση που κάνει. Εγκατέλειψα. Είχε συνεχώς «επιχειρήματα» περί του αντιθέτου. Βλέπω διαρκώς μαμάδες με μωρά στην αγκαλιά να κάθονται στο μπροστινό κάθισμα και να χαριεντίζονται. Βλέπω πολλούς μπαμπάδες με κράνος, και στο πίσω κάθισμα της μηχανής πιτσιρίκι χωρίς κράνος, φυσικά. Θα μου πείτε «αυτό είναι η οδήγηση;» και θα σας πω ότι οδήγηση δεν είναι συμπλέκτης-ταχύτητα-γκάζι κι αριστερά-δεξιά τιμόνι, αυτά είναι αντανακλαστικές κινήσεις που μπορεί να τις μάθει κι ένας πίθηκος. Η οδήγηση είναι νόηση και κατανόηση, σκέψη και περίσκεψη, συμπεριφορά, είναι κώδικας και τρόπος ζωής. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει είναι τουλάχιστον ανόητος, αν όχι εγκληματίας…

«Μαύρα» σήμερα τα κυκλο-φ-οριακα, ίσως και ως επακόλουθο αυτής της απίστευτης εγγλέζικης «μαύρης Παρασκευής» που παρ’ ημίν κατέληξε σε «μαύρο δεκαήμερο». Την άλλη φορά, ελπίζω, φωτεινότερα, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 29.11.2018, αρ. φύλλου 36.681)

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 952, 21 Νοεμβρίου 2018



Καλημέρα συμπολίτες! Να τα και τα χιόνια, κι άντε τώρα να κάνουν προκοπή τα δεντράκια του αδερφού μου που πρόλαβαν κι άνθισαν. Ζούμε για μία ακόμη φορά ιστορικές στιγμές σ’ αυτή τη χώρα, με τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, με κοινωνικά μερίσματα, με συμφωνίες Τσίπρα-Ζάεφ και Τσίπρα-Ιερώνυμου (έτσι ακριβώς αναφέρονται στα ρεπορτάζ των σούπερ καναλιών μας), με την συνταγματική αναθεώρηση, με το τέλος των μνημονίων και τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές της απλής αναλογικής – πολλές οι «τομές», δεν ξέρω πόσες αντέχει η ελληνική μας κοινωνία, που κατά κανόνα αντιδρά σε κάθε μεταβολή των κατεστημένων και το μόνο που δείχνει να την ενδιαφέρει είναι αν θα γίνει ή όχι η 12η κατά σειρά περικοπή των συντάξεων. Και μου φαίνεται ότι αν δεν γίνει τελικά αυτή η περικοπή κάποιοι πολύ θα στενοχωρηθούν καθώς θα βλέπουν το όνειρό τους να απομακρύνεται …

Πολιτικολογούμε μετά παρρησίας ακατακρίτως, ασκαρδαμυκτί και προφρόνως, αδελφοί εν Κυρίω. Και μη προς κακοφανισμόν κανενός δικαίου.

Στην ωραία μας πόλη, όπου για ακατανόητο σε εμάς λόγο οι μπιγκόνιες που είχαν «πιάσει», όπως έλεγε η μητέρα, και όντως ομόρφαιναν την νησίδα της λεωφόρου Λαμπράκη στην εκ δυσμών είσοδο της πόλης, ξεριζώθηκαν και αντικαταστάθηκαν από διαφόρων χρωμάτων κυκλάμινα, τα οποία, αν δεν κάνω λάθος (λείπει και η μητέρα να ρωτήσω…) είναι εντελώς εποχιακά και βραχύβια. Έχω ξαναγράψει ότι εκτιμώ το έργο της Διεύθυνσης Πρασίνου, αλλά μήπως λίγο υπερβάλλουμε και ξοδεύουμε μερικά ευρουλάκια παραπάνω;

Τις τελευταίες μέρες παίρνω συχνά τον δρόμο προς Νέα Αγχίαλο, περνάω μπροστά από το πρώην Εκθεσιακό, πρώην Συνεδριακό και σήμερα Ένα-Κλειστό-Και-Έρημο-Κτήριο που δεν γνωρίζει το μέλλον του στο Πεδίο Άρεως, και θυμάμαι παλιότερες εποχές που έσφυζε από ζωή, τόσο στη μεγάλη αίθουσα όπου απ’ το πρωί ως το βράδυ αθλούνταν σχολεία και σύλλογοι και γίνονταν αγώνες, όσο και στα γραφεία του ορόφου. Θυμάμαι και Εκθέσεις «παραγωγικής φυσιογνωμίας», οργανωμένες από το Επιμελητήριο Μαγνησίας, θυμάμαι και μεγάλες συναυλίες του Μουσικού Σχολείου, θυμάμαι ακόμη και επίδειξη αερομοντελισμού με αεροπλανάκια να πετάνε πάνω από τις κερκίδες. Με τα όποια προβλήματα συντήρησης ήταν ένα σημείο που χρησίμευε και ζούσε! Τώρα; Τώρα, άραγε, περιμένει την Ελένη Φουρέιρα και τον Κώστα Αργυρό να κάνουν πρόγραμμα; Αλλά τι λέω; Αυτοί θα είναι στου Παπαστράτου, με φόντο, φευ!, την επί ξηράς Αργώ και με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δημοτικού Ωδείου, εφ’ όσον ορθώς μας πληροφόρησε ο κ. Δήμαρχος στην ιστορική συναυλία μας με το «Άξιον Εστί».

Και επανέρχομαι για τρίτη χρονιά ερωτών: αυτή η επί ξηράς Αργώ, με τα μπλε φωτάκια, αρέσει στους Αργοναύτες του 2008; Είναι σύμφωνοι μ’ αυτή την ετήσια, πλέον, διαπόμπευση ενός από τα σημαντικότερα σύμβολα, που με πολύ κόπο και χρήμα και πολλές (ως συνήθως…) αντιδράσεις κατάφερε να αποκτήσει αυτή η πόλη;

Επανέρχομαι επίσης στον δρόμο για Νέα Αγχίαλο. Στον οποίο για να φτάσω πρέπει να περάσω μέσα από ολόκληρη, σχεδόν, την πόλη. Και καθώς η οδός Δημητριάδος είναι οδός αδιάβατος (sic!) τις ώρες που πρέπει να κινηθώ, όπως έχω ξαναπεί, «παίρνω σβάρνα τα στενά κι όλες τις συνοικίες», που λέει κι ο Ζαμπέτας. Και περνάω αναρίθμητα (!) σταυροδρόμια με εκ δεξιών ή με ρυθμισμένη προτεραιότητα. Όπου κατά κανόνα δεν υπάρχει καμία ορατότητα, λόγω σταθμευμένων οχημάτων στην γωνία. Στα παλιά τα χρόνια, 2007-2010, είχαμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια επ’ αυτού με πλαστικά κολονάκια (κορύνες) σε αρκετές γωνίες, ένα απλό μέτρο αποτροπής της στάθμευσης, που λειτούργησε για αρκετόν καιρό και διευκόλυνε πολύ την κυκλοφορία στα σταυροδρόμια. Ύστερα τα κολονάκια καταπατήθηκαν δεόντως, άρχισε η αρμόδια υπηρεσία να μην τα ανανεώνει και από το 2014 και μετά το μέτρο εγκαταλείφθηκε τελείως και οι γωνίες γέμισαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα…

Όμως χώρος και χρόνος εξαντλήθηκαν, εις το επανιδείν και να θυμόμαστε τον Φίλο μας τον ΚΟΚ. Με τις υγείες σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη 120ετή εφημερίδα "Θεσσαλία " την Τετάρτη 21.11.2018, αρ. φύλλου 36.674)

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου στα Μετέωρα.

στα πόδια των βράχων, άτομα συνολικά 47

Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018, η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου γιόρτασε τα τριακοστά (30α) γενέθλιά της (από το 1988) και μαζί τα 65 χρόνια από την ίδρυση του Συστήματος, το 1953. Ευκαιρία για μία ακόμη απόδραση, αυτή τη φορά με πούλμαν στα Μετέωρα.
Με μάρτυρα την φωτογραφία, που τραβήχτηκε μπροστά στο Κέντρο Ψηφιακής Προβολής της Ιστορίας & του Πολιτισμού των Μετεώρων, 47 μέλη και φίλοι της Ένωσής μας, μεταξύ των οποίων 4 παιδιά, πρωί-πρωί ξεκινήσαμε και εγκαίρως φτάσαμε στην Καλαμπάκα, όπου μας περίμενε η υπεύθυνη του Κέντρου.
Το Κέντρο Ψηφιακής Προβολής της Ιστορίας & του Πολιτισμού των Μετεώρων είναι μια δομή-κόσμημα του Δήμου Μετεώρων, που άνοιξε τις πύλες του τον Μάιο 2017. Στην αίθουσά του, δυναμικότητας 105 θέσεων, γίνονται τρισδιάστατες προβολές σχετικά με την γεωλογική δημιουργία των βράχων (κάτι εκατομμύρια χρόνια πριν), την μυθολογία της περιοχής, την ιστορία των Ιερών Μονών κλπ.
Με θαυμάσιο καιρό πήραμε ύστερα τον δρόμο για τα Μοναστήρια. Επισκεφθήκαμε την Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, την πιο προσβάσιμη με τα πόδια Μονή, όπου συναντήσαμε πλήθη κόσμου από όλη την Ελλάδα. Καταφέραμε να φτάσουμε ως το καθολικό του Αγίου Χαραλάμπους με το παλαιό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις νεώτερες τοιχογραφίες, να προσκυνήσουμε και να απολαύσουμε τη θέα του κάμπου από το μπαλκόνι.
Σειρά πήρε η Ι.Μ. Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, μετρήθηκαν 160 σκαλοπάτια μέχρι την πύλη του, όσοι ανέβηκαν, όμως, αποζημιώθηκαν αφ’ ενός από τις τοιχογραφίες ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους της μεταβυζαντινής περιόδου, του Θεοφάνη του Κρητός (1490-1559) και αφ’ ετέρου από την περιμετρική θέα σε όλους τους βράχους, όπου υπήρχαν και πολλοί αναρριχητές.
Κι έφτασε η ώρα της γιορτής, στο εστιατόριο «Βάκχος». Προβολή εικόνων από παλαιότερα γενέθλια – έχουμε υλικό από 29 χρόνια!! – προσκοπικά τραγούδια, εξαιρετική ζωντανή μουσική με σαντούρι από την μαθήτρια του Μουσικού Σχολείου Φαίδρα Άρη Μαρούσου, και η μεγάλη στιγμή: απονομή τιμητικής πλακέτας στον Αρχηγό μας Ραν – Νίκο Κεφαλά, που υπήρξε συν-ιδρυτής του 58ου Συστήματος το 1953 και έκτοτε είναι συνεχώς μαζί μας, 65 χρόνια στο Σύστημα και 30 στην Ένωση. Συγκίνηση, δυο λόγια και τα κεράκια στην τούρτα-προσφορά της Κυρίας Μαίρης, που τα σβήσαμε μαζί ο Ραν, ο προηγούμενος Πρόεδρος Κώστας Ζαφειρόπουλος και ο νυν Μπάμπης Σκυργιάννης, ενθυμούμενοι και τους δύο προηγούμενους Προέδρους μας, τον αείμνηστο Τάκη Ποδάρα και τον Δημήτρη Μακρυβέλιο. Και του χρόνου με υγεία!
Καφεδάκι και βόλτα στον πεζόδρομο των Τρικάλων δίπλα στον πεντακάθαρο και πολύβουο Ληθαίο κι ύστερα Βόλος μέσω Λαρίσης. Μέχρι την τελευταία στιγμή, μέσα στο πούλμαν, παίζαμε παιχνίδι που είχε ετοιμάσει ο Ραν, ένα παιχνίδι όπου ο νικητής ήταν υποχρεωμένος να μοιράσει το βαρύτιμο έπαθλο (γκοφρετάκια!) σε όλο το πούλμαν, τόσο καλά!
Για ακόμη μία φορά «επεράσμε όμορφα, όμορφα, όμορφα…» χάρη στο προσκοπικό μας δέσιμο, την μεταξύ μας αγάπη και τις πάντοτε ζωντανές εκδηλώσεις μας, που φέρνουν σε επαφή όχι μόνο έναν μεγάλο αριθμό μελών μας, αλλά και φίλους, οι οποίοι έτσι και έρθουν μια φορά μαζί μας … κολλάνε!
Ο κρίκος μας καλά κρατεί. Να μας έχει ο Θεός γερούς, έχουμε κι άλλους τόπους να επισκεφθούμε, έχουμε κι άλλα πολλά γενέθλια να γιορτάσουμε.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 951, 14 Νοεμβρίου 2018

το ομοίωμα της Αργούς, με όλα του τα κουπιά


Καλημέρα συν-Έλληνες! Χρόνια πολλά στους Φιλίππους, αν δεν κάνω λάθος είναι ένα από τα λίγα ονόματα που δεν έχουν θηλυκό γένος; Λιακάδες πάλι και ξηρός καιρός, μετά από ένα μικρό διάλειμμα ψιλοβροχής – ο αδερφός μου μού έλεγε ότι κάτι δεντράκια που έχει σ’ ένα κτηματάκι άνθισαν!

Κατά τα άλλα όλα καλά. Στα Μετέωρα βρεθήκαμε την περασμένη Κυριακή, εντυπωσιαστήκαμε τρισδιάστατα στο Κέντρο Ψηφιακής Προβολής της Ιστορίας & του Πολιτισμού των Μετεώρων, νέα κατασκευή-λειτουργία από τον Δήμο στην Καλαμπάκα και ύστερα εντυπωσιαστήκαμε από δύο πράγματα: α) τα πλήθη κόσμου στον δρόμο των Ιερών Μονών – απίστευτη ουρά και στριμωξίδι στην Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, προφανώς λόγω εύκολης πρόσβασης, πολύ καλύτερη η κατάσταση στην Ι.Μ. Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, εκεί μετρήθηκαν 317 σκαλοπάτια β) τα πλήθη των αναρριχητών στους κάθετους βράχους – σχεδόν σε κάθε έναν, εκεί όπου δεν υπάρχουν μοναστήρια, 7-8 αναρριχητές στη σειρά, κάθετα, με σκοινιά και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Πάντως το οδικό δίκτυο από το Καστράκι και πάνω λειτουργεί στο όριο, η κυκλοφοριακή ικανότητα του δικτύου και συνολικά η φέρουσα ικανότητα του τόπου εξαντλείται, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, οι οδηγοί των πούλμαν διηγούνται ιστορίες φρίκης με μποτιλιαρίσματα ωρών. Και οι δυνατότητες βελτίωσης δεν είναι εύκολες.

Κάποτε συζητούσε η Θεσσαλία για Αεροδρόμιο στην Καλαμπάκα, κι είχα κι εγώ, ως Συγκοινωνιολόγος και Διευθυντής του ΔΕΚΑΜΜ, συμμετάσχει σε μια σχετική ομάδα μελετητών. Το σχέδιο έδειχνε πολύ καλό, χώρος διαθέσιμος υπήρχε (και υπάρχει φυσικά) στην πεδιάδα του Πηνειού, δεν επρόκειτο, δα, να κατασκευάσουμε κανένα θηρίο, κάτι σωστά διαστασιολογημένο για μικρά αεροσκάφη charter. Και υπήρχε και υπόσχεση χρηματοδότησης! Μάλιστα. Έδειχνε ζωηρό ενδιαφέρον η Mercedes Benz, που έχει και μεγάλη εταιρεία κατασκευής κινητήρων αεροσκαφών. Και ξαφνικά, όπως συμβαίνει σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ένδοξη χώρα μας, όλα πάγωσαν και, με τον καιρό, ξεχάστηκαν. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι θυμούνται σήμερα το Αεροδρόμιο της Καλαμπάκας.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τα υδροπλάνα, που όλο έρχονται και άφαντα είναι, καθώς αι αρμόδιαι Αρχαί (δήθεν) παιδεύονται χρόνια και χρόνια να ορίσουν έναν διάδρομο από/προσθαλάσσωσης κι έναν αεροδιάδρομο, δεν τους φτάνει η θάλασσα κι ο αέρας…!

Λέγοντας για αεροδρόμια, όσοι κινείστε στον Περιφερειακό με κατεύθυνση τη Λάρισα προσέξτε λίγο πριν από την ράμπα εξόδου από τον Περιφερειακό προς την οδό Λαρίσης μία κακόμοιρη μπλε πινακίδα, ψιλοπεσμένη, που δείχνει δεξιά και γράφει «Αεροδρόμιο». Δηλαδή δείχνει να πάς στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου και από εκεί θα βρεις το Αεροδρόμιο. Αν εννοεί της Νέας Αγχιάλου, αποκλείεται, αν εννοεί κάποιο άλλο, ίσως το «Ελευθέριος Βενιζέλος», είναι πιθανό μετά από 300τόσα χιλιόμετρα.

Θέμα σοβαρό για τον Βόλο η μεταστέγαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Πρόσφατα ο Δήμος προχώρησε σε μία κυκλοφοριακή ρύθμιση στις διασταυρώσεις των οδών 28ης Οκτωβρίου και Ερμού με την οδό Γαμβέτα. Αυτό κρίθηκε αναγκαίο για την απρόσκοπτη κίνηση των πυροσβεστικών οχημάτων τα οποία, μετά το κλείσιμο με μπάρα της  ήπιας κυκλοφορίας οδού Κουμουνδούρου, υποχρεωτικά χρησιμοποιούν την οδό Γαμβέτα. Κι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή κανένας άρχοντας, βουλευτής, στέλεχος σ’ αυτή την πόλη δεν ενδιαφέρεται πλέον για την μεταστέγαση της Πυροσβεστικής, από το παραχωρημένο το 1956 σ’ αυτήν κτήριο Γιαλλίας-Κουμουνδούρου (πιο κέντρο δεν γίνεται) σε καινούργια εγκατάσταση, κάπου στην περίμετρο της πόλης. Για την Αστυνομία το σεβαστό Υπουργείο έφτιαξε ένα θαυμάσιο κτήριο στο Αλιβέρι, για την Πυροσβεστική δεν βρίσκονται λεφτά παρά το ότι ο Δήμος Βόλου και με τις δύο προηγούμενες Δημοτικές Αρχές (Βούλγαρη και, κυρίως, Σκοτινιώτη) είχε παραχωρήσει κατάλληλο οικόπεδο – η σημερινή Αρχή δεν το «άγγιξε» το θέμα, έχει άλλες έγνοιες, π.χ. εργοστάσιο παραγωγής SRF. Λέτε να οφείλεται αυτή η διαφορετική μεταχείριση από τη μεριά του Υπουργείου στο ότι η Αστυνομία πλήρωνε μεγάλα ενοίκια ενώ η Πυροσβεστική τη βγάζει τζάμπα; Λέτε;

Ό,τι και να λέμε, κάποιοι πρέπει επιτέλους να (ξανα)ασχοληθούν σοβαρά (κι όχι προεκλογικά…) μ’ αυτό το θέμα. Γεια σας.
ΥΓ. Το ορειχάλκινο ομοίωμα της Αργούς πολύ καλά κάνει και στέκει πάνω στο μαρμάρινο βάθρο του, στη σωστή θέση, από τη δεκαετία του '60. Το ναυπήγημα της Αργούς, που έχουμε τη χαρά να έχουμε από το 2008 στον Βόλο, δεν έχει καμία δουλειά στη στεριά, στη γωνία του Παπαστράτου, ξεφτίλα με μωβ φωτάκια "διάκοσμος" Χριστουγεννιάτικος...
(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 14.11.2018, αρ.φύλλου 36.668, χωρίς, λόγω χώρου, το υστερόγραφο και χωρίς την φωτογραφία της πινακίδας προς Αερολιμένα)