κυκλο-φ-οριακα 914 17 Ιανουαρίου 2018

το πεσμένο τοιχίο στον Αη Γιάννη, το 2004

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά στους Αντώνηδες και στις Αντωνίες («όπου Αντώνης και μάλαμα» συνήθιζε να λέει ο Κυρ Αντώνης ο πατέρας μου, κι εγώ, που ζούσα του λόγου το αληθές, βάφτισα την δεύτερη κόρη Μυρτώ-Αντωνία προκειμένου να … μαλαματέψει κι αυτή).

Θεοφάνεια στον Αη Γιάννη γιορτάσαμε και ωραίες φωτογραφίες βγάλαμε, με ατέλειωτη άμμο στην παραλία, μέχρι πέρα στο ρέμα της Μαυρούτσας. Δεν πέρασε μια εβδομάδα και η ίδια θάλασσα κατέστρεψε όχι μόνο ότι είχε φτιάξει ως τότε στην παραλία, αλλά και το τοιχίο που κρατάει το δρόμο, μπροστά στην εκκλησία. Κι ο δρόμος κόπηκε, βούλιαξε, χάθηκε, ο Αη Γιάννης κόπηκε στα δύο, τα υπόγεια δίκτυα βρίσκονται σε κίνδυνο – τέτοια ζημιά δεν έχει ξαναγίνει ποτέ από τότε που δημιουργήθηκε αυτό το τοιχίο, πριν από 50 χρόνια περίπου. Όμως, το φωτογραφικό αρχείο μας καταγράφει το 2004, πάλι στην περίοδο των Θεοφανείων, μία παρόμοια καταστροφή τοιχίου (όχι όμως και του δρόμου) στο κέντρο περίπου του οικισμού, κοντά στον ναυαγοσωστικό πύργο. Εκείνο το τοιχίο ξανακατασκευάστηκε, φυσικά, και τούτη τη φορά δεν έπαθε τίποτε. Αυτό το καταγράφω για να πω σε κάποιους καλούς συναδέλφους που έσπευσαν, ότι κατά πάσα πιθανότητα τα ρέματα δεν σχετίζονται μ’ αυτές τις καταστροφές του μετώπου. Κατά την ταπεινή μου γνώμη (διότι λιμενολόγος δεν είμαι, αλλά ούτε και κανένας άλλος μηχανικός από τους ομιλήσαντες είναι) το πρόβλημα είναι η υποσκαφή των θεμελίων από το αδιάκοπο σφυροκόπημα των κυμάτων. Είναι η ίδια λειτουργία που κατέστρεψε το 2009 τα κρηπιδώματα του λιμανιού, του λιμανιού που λόγω του παραλογισμού της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου έκτοτε δεν επισκευάστηκε, κι ήρθε τούτη η θαλασσοταραχή και το αποτελείωσε.

Θα επαναλάβω μια παράγραφο της προηγούμενης Τετάρτης: Οι δυνάμεις του ανθρώπου, αγαπητοί μου, εξακολουθούν να είναι πολύ μικρές, έως και ελάχιστες, μπροστά στις δυνάμεις της Φύσης. Και δεν πρόκειται ποτέ, όσο κι αν τα τεχνολογικά μέσα αυξάνονται και βελτιώνονται, ούτε καν να πλησιάσουν…

Πάμε στα πιο κοντινά μας. Πανηγυρίσαμε δεόντως για τον κυκλικό κόμβο, παράπονα οδηγών δεν ακούμε, άρα καλά πάνε τα πράγματα. Διαβάσαμε και ωραίες συνεντεύξεις επιστημόνων υπέρ των κυκλικών κόμβων και λοιπών που καταλήγουν επί λέξει: «Θα πρέπει να περιμένετε σημαντικές ανατρεπτικές προτάσεις, που σαν κεντρική ιδέα θα έχουν «Να δώσουμε πίσω τον δημόσιο χώρο που κλέψαμε από τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους ευάλωτους χρήστες, τη δημόσια συγκοινωνία, και τον παραδώσαμε ανενδοίαστα στα ΙΧ αυτοκίνητα». Επειδή η βιώσιμη αστική κινητικότητα δεν επιβάλλεται αλλά προκύπτει από ευρύτατες διαβουλεύσεις και συναινέσεις, οι πολίτες του Βόλου θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να ζουν σε μια πόλη ανθρώπινη (σαν αυτές που βλέπουμε στο εξωτερικό και ζηλεύουμε) ή στην πόλη με την απάνθρωπη λειτουργία που έχει σήμερα.» Διαβάσαμε κι είπαμε «μπράβο», αυτό είναι, θα πρέπει να κάνουμε όλον τον Βόλο όπως είναι σήμερα η οδός Καραμπατζάκη. Δικός μας είναι ο άνθρωπος, εμείς 30 χρόνια τώρα αυτό λέμε, «στην πόλη ζουν άνθρωποι, όχι αυτοκίνητα» λέμε. Αλλά τότε ποιος θέλει να καταστρέψει την ήπια κυκλοφορία της οδού Καραμπατζάκη; Ποιος; Με ποιον συγκοινωνιολόγο σύμβουλο; Ποιος; Προσπαθείτε να μας τρελάνετε;

Άλλο παράλογο: κατεστράφη με καταδρομική ενέργεια, πρωί-πρωί, τότε που γίνονταν και οι εκτελέσεις στην Καισαριανή, η νησίδα Παπαδιαμάντη-Φιλαδελφείας-Αλαμάνας-Καραμπατζάκη, μπήκαν φανάρια στο σημείο και διαβάζω ότι «…με τη συγκεκριμένη αλλαγή, οι οδηγοί δεν χρειάζεται να κάνουν τον κύκλο της νησίδας, κι έτσι μειώνεται ο κυκλοφοριακός φόρτος και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, ενώ παράλληλα, μειώνεται και η παραβατικότητα στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς πολλοί οδηγοί απέφευγαν να ακολουθούν τη διαδρομή γύρω από τη νησίδα». Δηλαδή, συμπολίτες, καταργήσανε «τον κύκλο της νησίδας» και τον αντικαταστήσανε με φανάρια για να μειώσουνε τον κυκλοφοριακό φόρτο (εγώ δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό) και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα (εγώ δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό)!! Μέχρι χθες ευαγγελίζονταν την κυκλική κίνηση των οχημάτων και την κατάργηση των φαναριών στους κόμβους και σήμερα πρεσβεύουν ακριβώς το αντίθετο. Άραγε, με τον ίδιο συγκοινωνιολόγο σύμβουλο συμβαίνουν όλα αυτά τα αντιφατικά, στου κασιδιάρη το κεφάλι; Ή κάνει ο καθένας ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του;

Όταν διανοίχτηκε πλήρως η οδός Αλαμάνας, τον Νοέμβριο 2013, είχε τεθεί το ζήτημα κατασκευής ενός κυκλικού κόμβου στο σημείο. Ερωτηθείς είχα απαντήσει πως ο χώρος δεν επαρκεί για έναν σωστό κυκλικό κόμβο, άρα να παραμείνουμε στην υπάρχουσα νησίδα, που λειτουργεί ως ένας κατ’ ευφημισμόν «διαμήκης κυκλικός κόμβος». Έτσι έγινε και μια χαρά λειτουργούσε το σημείο, με εξαίρεση μερικούς ηλίθιους παραβάτες, που δεν λείπουν ποτέ κι από που πουθενά. Τώρα, φανάρια. Σε συνδυασμό με την μπάρα του τρένου. Θαύμα!

Το επόμενο παράλογο, τρίτο κατά σειρά σήμερα, η πιθανή εγκατάσταση σουπερμάρκετ στο κτίριο του ΟΛΒ στον κεντρικό προβλήτα. Η στήλη δηλώνει παντοιοτρόπως αντίθετη, όποια ανάλυση κι αν προτιμάτε, ακόμη και την οικονομική. Όχι υπεραγορά στο Λιμάνι. Ανεπιφύλακτα ναι! στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που έχει υποβάλει σχετική πρόταση. Λιμάνι και Πόλη για το Μέλλον, δυνάμεις της πόλης, όχι επήλυδες μοναχοφαγάδες με δήθεν θέσεις εργασίας που πληρώνουν τρεις κι εξήντα.

Στην φωτογραφία το πεσμένο τοιχίο στον Αη Γιάννη, το 2004. Να είστε καλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.01.2018)