κυκλο-φ-οριακα 929, 23 Μαΐου 2018

το τραινάκι στο Πεδίο του Άρεως

Πρώτον, τον παντρέψαμε τον πρίγκηπα, εντάξει, ένα άγχος μου ‘φυγε. Δεύτερον έπιασα τον εαυτό μου να μην λυπάται πια στο άκουσμα του καινούργιου μακελειού σε σχολείο του Τέξας, όπου ήταν κι Έλληνας ο εκτελεστής – άξιος, λέω, της μοίρας του αυτός ο λαός, όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό, που αρνείται να απαγορέψει την οπλοκατοχή και έχει έναν παράφρονα για πρόεδρο. Τρίτον έμαθα τι ήταν το Ίλιντεν (η ημέρα, η γιορτή του Προφήτη Ηλία), μια δυσπρόσιτη σελίδα βαλκανικής ιστορίας, που όσο απότομα προέκυψε τόσο γρήγορα χάθηκε από την τρέχουσα πραγματικότητα. Τέταρτον μια κυρία με BMW κατάφερε και μπήκε ανάποδα στον κυκλικό κόμβο στα ΚΤΕΛ και βρήκε το σκανδαλοθηρικό Πρώτο Θέμα αφορμή να γράψει για έναν ακόμη «πανικό». Πέμπτον το μεσημέρι σήμερα, ώρα 13:00, θα πάμε όλοι στα Δικαστήρια για να αθωωθούν οι συμπολίτες μας που «παρακώλυσαν» (άκουσον! άκουσον!) την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, τότε που η πλειοψηφία αρνήθηκε να συζητήσει την μη καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ!

Ύστερα πήγα Παρασκευή 18 Μαΐου 2018 στην κεντρική εκδήλωση για τα 30 χρόνια λειτουργίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον Βόλο. Μια εξαιρετική εκδήλωση, αντάξια αυτού του Θεσμού, αυτού του Οργανισμού, που αποτελεί την μεγαλύτερη και συνάμα την καλύτερη, την ποιοτικότερη, επένδυση που έγινε σ’ αυτή την πόλη από καταβολής της. Μια εξαιρετική εκδήλωση την οποία τιμήσαμε πολλοί Βολιώτες αλλά όχι η επίσημη εκπροσώπηση της πόλης. Δεν είδα (έψαξα λεπτομερώς και όσες φωτογραφίες έφτασαν στα μάτια μου) ούτε έναν επίσημο εκπρόσωπο της Δημοτικής Αρχής του Βόλου. Δεν είδα – αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος – και πιστεύω ότι είναι μεγάλο λάθος να μην τιμά η πόλη το Πανεπιστήμιό της. Φαντάζομαι ότι θα είναι σύσσωμη η Δημοτική μας Αρχή στα όποια εγκαίνια του συναυλιακού κέντρου (πρώην εκθεσιακού) στο Πεδίο Άρεως – και με την ευκαιρία, επειδή σε κάποιους κατά καιρούς αναπτυξιολογούντες λείπει «ένας μεγάλος συναυλιακός χώρος» στον Βόλο, η εκδήλωση του Πανεπιστημίου έγινε σε έναν χώρο, μέσα στο συγκρότημα Τσαλαπάτα (διαφήμιση δεν κάνουμε) που είναι ό,τι καλύτερο για συναυλίες, και μάλιστα μεγάλες.

κυκλο-φ-οριακα 928, 16 Μαΐου 2018

Χάρτης Βόλου Μπολώτα 1961, ο 3ος κυκλικός κόμβος (οι άλλοι δύο στα κυκλο-φ-οριακα 920)

Καλημέρα συμπολίτες. Στον Λαύκο περάσαμε την περασμένη Κυριακή μας και σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα αυτό το όμορφο χωριό του Νοτίου Πηλίου. Εκτός από υπέροχη θέα, ωραία δροσιά, ωραία σπίτια, καλούς ανθρώπους, δυνατό τσίπουρο και νόστιμα φαγητά ο Λαύκος έχει και δύο μοναδικά στο είδος τους Μουσεία: το ένα περιέχει ζωγραφικά και γλυπτικά έργα του Λαυκιώτη εικαστικού Θανάση Φάμπα (1922-2011) και το άλλο φιλοξενεί 130 περίπου παλιά και σπάνια ραδιόφωνα, δωρεά ενός Γερμανοελβετού συλλέκτη στον Πολιτιστικό Σύλλογο Λαύκου «Η Δράση». Στο πρώτο μας ξενάγησε ο Αντιδήμαρχος Νοτίου Πηλίου κ Θανάσης Φλέρης, στο δεύτερο ο παλιός μας γνώριμος κ. Στάθης Σφονδυλιάς, με τον πλούτο των γνώσεων και τον χειμαρρώδη λόγο του μας καθήλωσε τόσο με τις αναφορές στην ιστορία του τόπου όσο και με τις τεχνικές και ιστορικές λεπτομέρειες των ραδιοφώνων.

Μετά ξαναμπήκαμε στον εβδομαδιαίο ρυθμό της πόλης…

Κατεδαφίστηκε το ξύλινο κτίσμα δίπλα από το Ξενία, απέναντι από την παιδική χαρά του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου λειτουργούσε παλαιότερα το «Γιούσουρι» κι αργότερα το «Brazil» κι ύστερα το δεν-θυμάμαι-πως-το-έλεγαν μέχρι που έκλεισε και δεν ξανάνοιξε. Αυτό το κτίσμα ήταν παλαιόθεν κατασκευή του Δήμου Βόλου, το οποίο με διαγωνισμό ενοικίαζε σε διάφορους ιδιοκτήτες για χρήση μπαρ, τελευταία και για σουβλάκια. Διάβασα και μια δακρύβρεχτη δημοτική δήλωση, που μίλαγε περί όλων των κακών μαζεμένων σ’ αυτό το σημείο της πόλης «απέναντι από την παιδική χαρά» (πάντα οι αναφορές στα παιδιά βοηθούν στην επιδιωκόμενη απαξίωση…) και περί εμπλοκής της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου (ωσάν να είναι αυτό το μοναδικό σημείο σ’ αυτή την πόλη όπου η δημοτική περιουσία εμπλέκεται με την δημόσια περιουσία). Οι ιθαγενείς Βολιώτες πάντως δεν νομίζω να είχαμε ποτέ ενοχληθεί από την παρουσία αυτού του κέντρου σ’ αυτό το σημείο, που πρόσφερε στους θαμώνες του τα μάλλον καλύτερα ηλιοβασιλέματα πάνω από τους γερανούς του λιμανιού. Πιθανώς, λέω με τον νου μου, να ενοχλήθηκε ο ανταγωνισμός, άλλη εξήγηση δεν βρίσκω, συμπολίτες.

Λίγο παρακεί, είναι εκείνο το γεφυράκι στο πλακόστρωτο δρομάκι κάτω από το Ξενία. Στις 08.02.2017 τα κυκλο-φ-οριακα έγραφαν «Πρώτο σημείο ενδιαφέροντος: το μεταλλικό γεφυράκι. Μια κατασκουριασμένη και χιλιοφαγωμένη λαμαρίνα που, εκτός από το χάλι της ίδιας, περιστοιχίζεται κι από συρματοπλέγματα κι από κάτι πεταμένα κίτρινα κινητά φράγματα – ένα μεγαλειώδες θέαμα άξιο τουριστικής υπερ-προβολής.» Όχι πολύ αργότερα πράγματι το χάλι αυτό απομακρύνθηκε (διαβάζονται τα κυκλο-φ-οριακα…) και αντικαταστάθηκε από επιμήκεις τάβλες που έμοιαζαν ξύλινες (π.χ. σαν το περίφημο ξύλο ιρόκο από την Δυτική ακτή της Αφρικής, που αντέχει μέχρι και 500 χρόνια) αλλά δεν ήταν: ήταν (και είναι) πλαστικές! Και καθώς το πλαστικό δεν τα πάει καλά με το αλάτι της θάλασσας, οι «τάβλες» τρίφτηκαν κι έσπασαν. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι χάλια. Και για μία εισέτι φορά επιβεβαιώνεται το ρηθέν «το φτηνό είναι ακριβό».

Πρωτολειτούργησε ως συνεδριακό κέντρο το μέχρι τώρα εκθεσιακό-αθλητικό κέντρο στο Πεδίο Άρεως. Και μάλιστα με συνέδριο Φυσικής Αγωγής. Τα κυκλο-φ-οριακα έχουν εξ αρχής διαφωνήσει με αυτή την αλλαγή χρήσης αυτού του χώρου. Και μάλιστα για λόγους Φυσικής Αγωγής, διότι σ’ αυτόν τον χώρο αθλούνταν καθημερινά εκατοντάδες παιδιά και ενήλικες, ο χώρος λειτουργούσε ως ένα ακόμη κλειστό γυμναστήριο, πολύτιμο στην δυτική πλευρά της πόλης, πολυτιμότερο από έναν χώρο συνεδρίων (έχουμε πολλούς τέτοιους στον Βόλο) ή χώρο «…για καλλιτέχνες … όπως ο Ρουβάς ή η Παπαρίζου, που μέχρι σήμερα δεν έχουν τον Βόλο στο χειμερινό τους πρόγραμμα…», όπως έγραψε την Δευτέρα ο φίλος μου ο Γιάννης Αναστασίου, με τον οποίο «καθέτως» διαφωνώ επ’ αυτού. Βεβαίως ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του.

Τέλος, να και ο κυκλικός κόμβος στην διασταύρωση Λαρίσης-Μπότσαρη-Δερβενακίων, στον χάρτη Μπολώτα του 1961. Για την Ιστορία. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.05.2018)

Η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου στον Λαύκο.

Την Κυριακή 13 Μαΐου 2018, η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου πραγματοποίησε μία ακόμη ημερήσια εκδρομή, αυτή τη φορά στον γραφικό Λαύκο του Νοτίου Πηλίου.

Με αψευδή μάρτυρα την φωτογραφία, που τραβήχτηκε στην δροσερή πλατεία του χωριού, 30 μέλη και φίλοι της Ένωσής μας συναντηθήκαμε στον Ιερό Ναό της Παναγίας (Γενέσιον της Θεοτόκου) όπου και εκκλησιαστήκαμε.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Αντιδήμαρχος του Δήμου Νοτίου Πηλίου (και προικισμένος ψάλτης στον Ιερό Ναό) κ. Θανάσης Φλέρης μας ξενάγησε στο Φάμπειο Μουσείο, το Μουσείο που ιδρύθηκε το 2005 στο παλιό Δημοτικό Σχολείο (στην πλατεία, δίπλα στην εκκλησία) προς τιμήν του Λαυκιώτη εικαστικού Θανάση Φάμπα (1922-2011) και περιέχει πολλούς υπέροχους πίνακες ζωγραφικής, αναμνηστικά και 8 γλυπτά στον αύλειο χώρο, όλα δωρισμένα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη στην γενέτειρά του.

Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε το περίφημο Μουσείο Ραδιοφώνου «Αντώνης Ταβάνης», το πρώτο του είδους στην χώρα μας, που εγκαινιάστηκε στις 26.10.2008. Εκεί μας περίμενε ο παλιός μας γνώριμος κ. Στάθης Σφονδυλιάς, ο οποίος με τον πλούτο των γνώσεων και τον χειμαρρώδη λόγο του μας καθήλωσε τόσο με τις αναφορές στην ιστορία του τόπου όσο και με τις τεχνικές και ιστορικές λεπτομέρειες γύρω από τα περίπου 130 σπάνια ραδιόφωνα που φιλοξενούνται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λαυκιωτών «Η Δράση» στο Μουσείο.

Και αφού το πνεύμα είχε αρκούντως ικανοποιηθεί, η κυρία Αφροδίτη την Πλατείας ανέλαβε να στηρίξει  το σώμα με εδέσματα πηλιορείτικα κι έναν ιδιαίτερης παρασκευής χαλβά.

Η ωραία απόδραση επιστεγάστηκε από ένα καφεδάκι στην παραλία της Μηλίνας, με τον Παγασητικό να αστράφτει κι ένα κοπάδι δελφίνια να κάνει βουτιές στ’ ανοιχτά, δίπλα από ένα μεγάλο ιστιοπλοϊκό σκάφος σε πλαγιοδρομία…

Ο κρίκος μας καλά κρατεί. Να μας έχει ο Θεός γερούς, έχουμε κι άλλους τόπους να επισκεφθούμε.

Για την Ένωση Παλαιών Προσκόπων 58^ου Σ.Ν/Π Βόλου
Ο Αρχηγός
Χαράλαμπος Σκυργιάννης

κυκλο-φ-οριακα 927, 10 Μαΐου 2018

Άγιος Νικόλαος στην Βιστωνίδα λίμνη

Καλημέρα συμπολίτες. Μόλις επιστρέψαμε από Κομοτηνή-Αλεξανδρούπολη, όπου η Βολιώτικη Χορωδία εκπροσώπησε επάξια την πόλη μας στις εκδηλώσεις για την ενσωμάτωση της Θράκης στο Ελληνικό Κράτος, στις 14 Μαΐου 1920 (που οριστικοποιήθηκε με την συνθήκη των Σεβρών τον Ιούλιο του ίδιου έτους), οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τον Μάιο σε όλες τις πόλεις της Θράκης, με γενικό τίτλο «Ελευθέρια». Μια ακόμη δυνατή εμπειρία σε τόπους ελληνικούς, που σφύζουν από ζωή και αναζητούν ευφρόσυνες πνευματικές απολαύσεις.

Πήγαμε κι ήρθαμε χρησιμοποιώντας την ευλογημένη Εγνατία Οδό, στην οποία κατασκευάζονται νέοι σταθμοί διοδίων, αλλά δεν κατασκευάζεται ούτε ένας σταθμός εξυπηρέτησης αυτοκινήτων (ΣΕΑ). Κατόπιν αυτού, αν ταξιδεύετε προς τα εκεί, να έχετε τον νου σας στην βενζίνη, μπορεί πολύ εύκολα να μείνετε στη μέση του δρόμου…

Στην επιστροφή επισκεφθήκαμε τον Άγιο Νικόλαο, χτισμένο το 1904 σε μία νησίδα της λίμνης Βιστωνίδας, ένα μετόχι της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου (αυτή την ορθογραφία χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι μοναχοί αυτού του μοναστηριού, αν και σε πολλά λεξικά κλπ. υπάρχει η γραφή με «ε», «Βατοπεδίου») από όπου και η σημερινή μας φωτογραφία.

Πίσω στα μέρη μας ο δρόμος μπροστά στην Χαλυβουργία παραμένει ως είχε, οι πυλώνες ηλεκτροφωτισμού στο σκοτεινό κομμάτι του ίδιου δρόμου Βόλου-Βελεστίνου ακόμη δεν έχουν υψωθεί, ο κυκλικός κόμβος με τα πράσινα φωτάκια και το άσπρο welcome θυμίζει λίγο Las Vegas αλλά λειτουργεί μια χαρά (a propos, σ’ εκείνον τον χάρτη του 1961 του κ. Μπολώτα, όπου είχα βρει τους δύο κυκλικούς κόμβους ΚΤΕΛ-Δημαρχείο και τους είχα δημοσιεύσει στις 7 Μαρτίου 2018, προχθές ανακάλυψα ότι κι εκεί, Λαρίσης-Μπότσαρη-Δερβενακίων υπήρχε τότε επίσης κυκλικός κόμβος! Την επόμενη φορά θα σας δημοσιεύσω το σχετικό απόσπασμα χάρτη).

Από εκεί στην άλλη άκρη της πόλης, στις στροφές της Γορίτσας. Όπου δεν είναι σπάνιες οι εκτροπές αυτοκινήτων, που καταλήγουν στα βράχια – έχουμε θρηνήσει και νεκρούς, αλλά υπάρχουν και οι «τυχεροί», όπως πρόσφατα, όπου το όχημα προσγειώθηκε ανώμαλα μεν χωρίς σοβαρές επιπτώσεις για τους επιβαίνοντες δε. Όμως προτού θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, λέω πως είναι σκόπιμο να τοποθετηθούν κατά μήκος, έξω, βεβαίως, από τον χώρο διέλευσης του τραίνου, μπάρες ασφαλείας. Τώρα που, καθώς φαίνεται, η Περιφερειακή Ενότητα έχει τέτοια εργολαβία – και εν προκειμένω, εύγε για την τοποθέτηση στον δρόμο πάνω από την Κριθαριά.

Πίσω ξανά, στον Κραυσίδωνα. Με συνάντησε ένας συμπολίτης, που με θυμότανε επειδή του είχα δώσει κάποτε επαγγελματική άδεια οδήγησης, και με παρακάλεσε να γράψω κάτι σχετικά με την «βλακεία» (για την ακρίβεια χρησιμοποίησε την άλλη λέξη που τελειώνει σε «…κία») που έγινε με το σπάσιμο της νησίδας και τα καινούργια φανάρια Καραμπατζάκη-Φιλαδελφείας. Του είπα ότι την πόλη την ρυθμίζουν πλέον μεγάλοι και τρανοί συγκοινωνιολόγοι (κι έχουν ακόμη αρκετά να δουν τα μάτια μας…) που ξέρουν καλύτερα και ό,τι κι αν γράψουμε εμείς το αυτί τους δεν ιδρώνει – καθότι έχουμε ήδη γράψει δύο φορές σχετικά. Και δεν τους νοιάζει, εν τέλει, αν και ποιοι συμπολίτες ταλαιπωρούνται. Αμήν.

30 Χρόνια γιορτάζει φέτος το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το δικό μας Πανεπιστήμιο. Ευχόμαστε μακροημέρευση και ευρωστία. Και να κατανοήσει ο λαός του Βόλου ότι το Πανεπιστήμιο είναι ό,τι καλύτερο συνέβη σ’ αυτή την πόλη από καταβολής της. 1988-2018, 30 χρόνια, και φέτος συμπίπτει η μεγάλη διεύρυνση με την ενσωμάτωση των ΤΕΙ, πεδίον δόξης λαμπρόν.

Θα σας αφήσω με ένα ποίημα του Αχιλλέα Παράσχου (1838-1895), που ήταν για την προηγούμενη φορά αλλά δεν χωρούσε: «Eίναι ανθέων εορτή, η πρώτη του Mαΐου, / Tο άσμα της νεότητος, η άνοιξις του βίου. / Φευ· την καρδίαν μου αυτή η εορτή ξεσχίζει, / Kαι άλλην πρώτην εις εμέ Mαΐου ενθυμίζει».

Επιμένω: Οι αναμνήσεις μας είναι η περιουσία της ψυχής μας. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Πέμπτη 10.05.2018)

κυκλο-φ-οριακα 926, 3 Μαΐου 2018

Καλώς τονε τον Μάη. Αισίως περατώσαμε το πρώτο τετράμηνο του έτους και αισίως συνεχίζουμε. Με τον φόβο να μείνουμε χωρίς νερό στις βρύσες και χωρίς αποχέτευση στις τουαλέτες, αφού κακοί εργολάβοι επιβουλεύονται το καλό της πόλης μας – δεν ξέρω γιατί, αλλά όλη αυτή η κατάσταση μου θύμισε το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους», που καταλήγει λέγοντας «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»

Βεβαίως η πραγματική λύση θα έρθει από την Δικαιοσύνη, δεν γίνεται αλλιώς. Θα περιμένουμε, καθώς ο χρόνος θα τρέχει εναντίον μας. Και παραλλήλως θα συλλαλούμε προφρόνως κατά της καύσης RDF, αυθεντικού ή «ιμιτασιόν». Διότι, συμπολίτες, και αυτό το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό για το μέλλον της πόλης που μας γέννησε και μας ανάθρεψε – κι έχω μια εντύπωση, αγαπητοί μου, ότι πολλοί άνθρωποι που δεν γεννήθηκαν ή/και δεν μεγάλωσαν εδώ όχι απλώς δεν αγαπούν αλλά μισούν τον τόπο που τους φιλοξενεί, δεν ξέρω γιατί.

Οι αναμνήσεις είναι η περιουσία της ψυχής μας. Αυτό το «ρητό», που καταγράφηκε, μάλιστα, δύο φορές στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακά, δημιούργησε μια αίσθηση, θα έλεγα, και αρκετοί αναγνώστες με ρώτησαν «πού το βρήκα». Ε! λοιπόν ευθαρσώς δηλώνω ότι η πρόταση είναι αυθεντικό δικό μου δημιούργημα, μια έμπνευση σε μια στιγμή που έβλεπα παλαιότερες φωτογραφίες και βίντεο με συναυλίες της Βολιώτικης Χορωδίας, κι αναγάλλιαζε η ψυχή μου μέσα σ’ αυτόν τον τεράστιο πλούτο των ευχάριστων αναμνήσεων…