κυκλο-φ-οριακα 743 06.03.2013

Μερσίνα 2013

Έτος σωτήριον 2013 έχουμε, αυτό το θυμόμαστε. Εκείνο που δεν είμαι σίγουρος ότι θυμόμαστε είναι ότι φέτος τον Ιούνιο επρόκειτο να τελεστούν στην πόλη μας οι XVII (17οι) Μεσογειακοί Αγώνες. Με απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων (ΔΕΜΑ) στις 27.10.2007 στην Πεσκάρα οι Αγώνες ανατέθηκαν στην Ελλάδα, για να διεξαχθούν στον Βόλο και την Λάρισα. Αφού κόπασαν οι πανηγυρισμοί άρχισαν τα προβλήματα, μέχρι που στις 28.01.2011 ο καλός υπουργός πολιτισμού, κολωνακιώτης κ. Παύλος Γερουλάνος, ανακοίνωσε επισήμως την αδυναμία της Ελλάδας να αντεπεξέλθει οικονομικά στις ανάγκες των Αγώνων, χαρακτηρίζοντάς τους «πολυδάπανο πάρτυ». Πολύ στενοχωρέθηκε η ΔΕΜΑ, στις 23.02.2011 έκανε νέα ψηφοφορία ανάμεσα σε Ταραγκόνα, Τρίπολη και Μερσίνα και στις 04.03.2011 ανέθεσε στην Τουρκία την διοργάνωση, στο λιμάνι της Μερσίνας, όπου και θα διεξαχθούν κανονικά από 20 έως 30 Ιουνίου 2013 με το διπλανό λογότυπο.

            Όλα ωραία και στο βάθος κήπος. Και παρ’ ημίν πολλοί από όσους είχαν πανηγυρίσει την ανάθεση του 2007 επίσης πανηγύρισαν γι’ αυτή την μοναδική στην παγκόσμια ιστορία όλων των αθλητικών διοργανώσεων ξεφτίλα. Και ρίχτηκαν άπαντες, εν Αθήναις και ενταύθα, με τα μούτρα στην βέλτιστη αξιοποίηση των εξοικονομηθέντων χρημάτων. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε όλοι, κλειστή η ανοιχτή πισίνα του κολυμβητηρίου, καταρρέουν οι κερκίδες του Εθνικού Σταδίου, δεν θερμαίνονται τα κλειστά γυμναστήρια, μετά βίας συντηρείται το Πανθεσσαλικό Στάδιο, τίποτε δεν συμβαίνει στο σκοπευτήριο, νηνεμία και στη θάλασσα, στις εγκαταστάσεις του ΝΟΒΑ και του ΟΕΑΝΑΒ, ρημάζει η Βαμβακουργία, όπου θα ανεγείρονταν το μεσογειακό χωριό-εργατικές κατοικίες, τίποτε δεν γίνεται με την ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου Βόλου-Λάρισας.

            Καθυστέρησε, πάλι, η Ανάπτυξη. «Πάρτυ» και όχι έργα θα γίνονταν, μας είπαν. Όμως εμείς χρειαζόμασταν τα έργα, πόσος κόσμος θα δούλευε σ’ αυτά; πόσο θα κινούνταν η οικονομία της περιοχής μας; πόσα μαγαζιά θα είχαν γλιτώσει το κλείσιμο; πόσοι άνθρωποι δεν θα είχαν βγει στην ανεργία; πώς θα ήταν γενικά η εικόνα; σε ποια ψυχολογική κατάσταση θα βρίσκονταν, σήμερα που μιλάμε, η πόλη ολόκληρη;

            Το γράφαμε και την προηγούμενη φορά: η Ιστορία, δυστυχώς, δεν γράφεται με «αν». Η Ιστορία γράφεται με αποφάσεις. Εθνών, κυβερνήσεων, προσώπων. Και έχει συνέπειες η Ιστορία, έχουν συνέπειες οι αποφάσεις. Τούτη την περίοδο η Ελληνική Ιστορία αποφασίζεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με σημαντικές απώλειες στα πεδία των καθημερινών μαχών του πληθυσμού για την επιβίωσή του.

            Στην πόλη, λοιπόν. Στην πόλη, που προσπαθεί να πιαστεί απ’ τα μαλλιά της για να μη βουλιάξει. Κάτι προσπαθεί να συμβεί, κάτι προσπαθεί να κάνει η Δημοτική Αρχή κι εγώ αισθάνομαι «σαν να μην πέρασε μια μέρα…». Επιτυχής η αφαίρεση των πλαστικών προπετασμάτων από καταστήματα εστίασης και αναψυχής, επιτυχής η εκκαθάριση των πεζοδρομίων από εμπορεύματα και άλλα, με δυσκολίες αλλά συνεχίζεται η απομάκρυνση έντεκα (11) σχολαζόντων περιπτέρων από πεζοδρόμια, σύμφωνα με την απόφαση 790/2012 του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου. Αυτά βρίσκονται ακόμη σήμερα στα σημεία: 1. Γρ. Λαμπράκη-Παπαδιαμάντη, 2. Γ. Δήμου-Αγ. Βασιλείου, 3. Ρ. Φεραίου-Αθ. Διάκου, 4. Κ. Καρτάλη-Μακρυγιάννη, 5. Δ. Φιλιππίδη-Αναλήψεως, 6. Γαζή-Γκλαβάνη, 7. Γαζή-Κοραή, 8. Ελ. Βενιζέλου-28^ης Οκτωβρίου/Τ. Οικονομάκη, 9. Πολυμέρη-Φ. Ιωάννου, 10. Ορμινίου-Δ. Πολιορκητού και 11. Εργατικές Πολυκατοικίες Ξηρόκαμπος. Αν έχετε (που έχετε, το ξέρω, ως φανατικοί αναγνώστες αυτής της στήλης…) εικόνα των σημείων αυτών, καταλαβαίνετε πόσο σοβαρή παρέμβαση είναι αυτή. Και βέβαια υπάρχουν κι άλλα πολλά περίπτερα που ενοχλούν πάρα πολύ στα πεζοδρόμια που βρίσκονται, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση, που παίρνει μέσα της και το ότι πολλά περίπτερα τον τελευταίο καιρό κλείνουν ή «ανοιγοκλείνουν», λόγω της γενικής οικονομικής κατάστασης, ενώ παράλληλα έχουν ανοίξει και συνεχίζουν να ανοίγουν άλλα καταστήματα, με το ίδιο αντικείμενο, σε ισόγεια πολυκατοικιών, με διαφορετικούς, προφανώς, οικονομικούς όρους (ενοίκια, φως-νερό-τηλέφωνο κλπ.). Μεγάλη συζήτηση. Αλλά κι αυτά τα 11 του αδειάζουν τον χώρο κέρδος, μεγάλο κέρδος.

            Κατά τα άλλα, «σαν να μην πέρασε μια μέρα…», και ο νοών νοείτω. Διαβάζω και ακούω, για μία ακόμη φορά, καταπληκτικά πράγματα. Αλλά έχω συνηθίσει πια, μεγάλωσα, ωρίμασα, που λένε!

            «Μένω μονάχος στο παρόν μου, να σώσω οτιδήποτε, αν σώζεται…» (Διονύσης Τσακνής).

Και γυρνώ στο παρελθόν μου, που αγαπώ. Αν έχετε πρόσβαση στο διαδίκτυο (internet) πληκτρολογήστε http://babisskyrgiannis.blogspot.gr/ και θα διαβάσετε κάτι πολύ ευχάριστο, πιστεύω: Αναμνήσεις από το 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου 1959-1965. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Γεια-χαρά.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 06.03.2013)